Γεώργιος Στρατινάκης

Ο Γεώργιος Στρατινάκης του Δημητρίου, ήταν Κρητικός Μακεδονομάχος, από τους πρωτοπόρους του Μακεδονικού αγώνα.

Γεώργιος Στρατινάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1882 Ορθούνι Χανίων
Θάνατος	Ιανουάριος 1972
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	γεωργός στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Μακεδονικός Αγώνας

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Ορθούνιο Κυδωνίας Χανίων το 1882 με καταγωγή από τη περιοχή των Σφακίων.

Το 1903 στρατολογήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση (μέσω του Παύλου Μελά και Γεωργίου Τσόντου) μαζί με άλλους εννέα άνδρες από την περιοχή των Χανίων και εστάλη τον Ιούνιο του 1903 στη Μακεδονία, όπου και εκεί αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό σώμα που ξεκίνησε το Μακεδονικό αγώνα. Το πρώτο αυτό σώμα, αποτελούσαν οι παρακάτω: Ευθύμιος Καούδης, Γιώργης Πέρος ή Περάκης, Γιώργης Δικώνυμος – Μακρής, Λαμπρινός Βρανάς, Γιώργης Σεϊμένης, Γιώργης Ζουρίδης, Νικόλας Λουκάκης, Στρατής Μπουνάτσος, Μανούσος Καντουνάτος και Γιώργης Στρατινάκης.

Αυτή η πρώτη ελληνική αποστολή παρουσιάστηκε στο Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, ο οποίος για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε ζητήσει από την Ελλάδα να στείλει στην περιοχή ένοπλα σώματα για να μην πέσει η Μακεδονία στα χέρια των Βούλγαρων. Αυτός τους ευλόγησε και τους εξήγησε ότι ο πρωταρχικός σκοπός τους θα ήταν η αναπτέρωση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της περιοχής, που κινδύνευε από τους κομιτατζήδες, που είχαν σαν σκοπό τους τη «βουλγαροποίηση» της Μακεδονίας. Πράγματι οι πρώτοι Έλληνες Μακεδονομάχοι εξόρμησαν στη περιοχή, αναγκάζοντας σε πολλές περιπτώσεις τους Βούλγαρους να σταματήσουν τις θηριωδίες τους, ενώ αναπτέρωσαν το φρόνημα των Ελλήνων. Εντύπωση στους ντόπιους έκανε και η Κρητική ενδυμασία των πρώτων ανταρτών, ενώ αναπτερώθηκε και το ηθικό τους διότι έβλεπαν Κρητικούς, οι οποίοι φημίζονταν για το θάρρος τους. Η παραμονή και δράση τους στη περιοχή μαθεύτηκε και κυνηγημένοι από τους πολυπληθέστερους κομιτατζήδες αλλά και τους Τούρκους, μετά από ένα μήνα παραμονής επέστρεψαν στην Αθήνα, αφήνοντας μάλιστα κι έναν νεκρό, τον Γιώργη Σεϊμένη, που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τους Βούλγαρους.

Ο Γιώργης Στρατινάκης προσαρμόστηκε γρήγορα στις συνθήκες του ανταρτοπόλεμου και μετά από τις συστάσεις για το ακέραιο του χαρακτήρα του, ο Παύλος Μελάς τον διάλεξε ως μέλος της 35μελούς αντάρτικης ομάδας που δημιούργησε για να δράσει στη περιοχή. Εκεί συμμετείχε σε όλες τις αποστολές. Στις 12 Οκτωβρίου 1904 διανυκτέρευσε στο χωριό Στάτιστα (σημερινός Μελάς), στο ίδιο δωμάτιο με τον Μελά, μαζί με τους Λάκη Πύρζα, Πέτρο Χατζητάση, Ντίνα Θεόδωρο και το ψυχογιό του Μελά, Βλάχο. Χωρίς να το γνωρίζουν όμως στο ίδιο χωριό βρισκόταν ο Βούλγαρος βοεβόδας Μήτρος Βλάχου. Ο Βλάχου με στόχο να τους παγιδεύσει ειδοποίησε τον τουρκικό στρατό μέσω τρίτων πως στο χωριό βρισκόταν ο ίδιος και έφυγε. Στις 13 Οκτωβρίου το χωριό περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών που πίστευε πως κατεδίωκε τον Βλάχου και ύστερα από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Μελάς πέθανε.

Ο Στρατινάκης, μετά τη περισυλλογή του σώματος του Μελά και τον ενταφιασμό του στο Ζέλοβο, συγκλονισμένος επέστρεψε στην Κρήτη και δε συμμετείχε άλλο στο Μακεδονικό Αγώνα. Συνέχισε τη ζωή του ως αγρότης και το 1948 εγκαταστάθηκε στην περιοχή Λαγγός Ορθουνίου Κυδωνιάς Χανίων. Πέθανε τον Ιανουάριο του 1972. Είχε τρία παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος του σκοτώθηκε στη μάχη του Βιτσίου τον Αύγουστο του 1949.

Ο Γεώργιος Στρατινάκης δεν έχει αναγνωριστεί ως Μακεδονομάχος και ούτε είναι εγγεγραμμένος στις σχετικές επετηρίδες. Η μη αναγνώρισή του οφείλεται στο ότι ούτε ο ίδιος, ο οποίος ήταν αγράμματος, ούτε κάποιος συγγενής του υπέβαλαν σχετική αίτηση για την αναγνώρισή του κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά και το 1962, όταν συντάχθηκαν οι σχετικές επετηρίδες των Μακεδονομάχων.