Γιολάνδη του Ανζού
Η Γιολάνδη του Ανζού ή Γιολάνδη του Μπαρ (Γαλλική γλώσσα : Yolande d'Anjou, 2 Νοεμβρίου 1428 - 23 Μαρτίου 1483) δούκισσα της Λωρραίνης (1473) και του Μπαρ (1480) ήταν κόρη του Ρενέ Α΄ της Νάπολης και της Ισαβέλλας δούκισσας της Λωρραίνης.[8] Η Γιολάντα λόγω των πολλών της τίτλων ήταν γνωστή ως Γιολάνδη της Λωρραίνης και Γιολάνδη του Ανζού, παραχώρησε τις περιοχές και τους τίτλους της στον σύζυγο και τον γιο της. Η νεότερη αδελφή της Μαργαρίτα του Ανζού ήταν σύζυγος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου ΣΤ΄.
| Γιολάνδη του Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Yolande d'Anjou (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 2 Νοεμβρίου 1428[1][2][3] Νανσύ[4] |
| Θάνατος | 23 Μαρτίου 1483[1] Νανσύ[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης[5] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φρειδερίκος Β΄ του Βωντεμόν (από 1473) |
| Τέκνα | Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης[6] Nicholas of Lorraine, Lord of Joinville[6][7] Pierre of Vaudemont[6][7] Jeanne of Lorraine[6][7] Μαργαρίτα της Λωρραίνης[6] Γιολάντα της Λωρραίνης[6][7] |
| Γονείς | Ρενέ Α΄ της Νάπολης[1] και Ισαβέλλα της Λωρραίνης[1] |
| Αδέλφια | Ιωάννης Β΄ του Ανζού Λουδοβίκος του Ανζού Nicolas of Anjou Charles of Anjou René of Anjou Μαργαρίτα του Ανζού Isabel of Anjou Ann of Anjou |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά-Ανζού |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χένρικ Χέρτς έγραψε τον 19ο αιώνα ένα έργο που συσχετιζόταν με τα νεανικά χρόνια της κόρης του βασιλιά Ρενέ, την παρουσίαζε σαν μια όμορφη τυφλή πριγκίπισσα που ζούσε σε έναν παραδεισένιο κήπο. Το έργο ενέπνευσε τον Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι για να γράψει την όπερα "Γιολάντα", δεν υπάρχει ωστόσο καμιά ένδειξη ότη ήταν τυφλή. Παντρεύτηκε (1445) τον ξάδελφο της Φρειδερίκο Β΄ της Λωρραίνης κόμη του Βωντεμόν στο Νανσύ ως αποτέλεσμα της διαμάχης που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στον πατέρα της και τον πεθερό της Αντώνιο για την διαδοχή του δουκάτου της Λωρραίνης.[9] Με τον γάμο λυνόταν οριστικά το πρόβλημα της διαδοχής αφού το δουκάτο θα το κληρονομούσε ο μεγαλύτερος γιος της. Παιδιά τους ήταν:
- Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης, δούκας της Λωρραίνης, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Φιλίππη του Χέλρε (1 Σεπτεμβρίου 1485)
- Νικόλαος της Λωρραίνης, πέθανε το 1476
- Πέτρος της Λωρραίνης, πέθανε το 1451
- Ιωάννα της Λωρραίνης (1458 - 1480), παντρεύτηκε (1474) τον Κάρολο Δ΄ του Ανζού.[10]
- Γιολάντα της Λωρραίνης, σύζυγος της ο Γουλιέλμος Β΄ της Έσσης.
- Μαργαρίτα της Λωρραίνης-Βωντεμόν, σύζυγος της ο Ρενέ του Αλανσόν
Όταν πέθανε πρόωρα ο ανεψιός της Νικόλαος Α΄ του Ανζού (1473) κληρονόμησε το Δουκάτο της Λωρραίνης, πέρασε αμέσως στα χέρια του μεγαλύτερου γιου της Ρενέ Β΄, το ίδιο έγινε με το Δουκάτο του Μπαρ όταν πέθανε ο πατέρας της (1480). Πέθανε στα γενέθλια της αδελφής της Μαργαρίτας (23 Μαρτίου 1483) που είχε πεθάνει το προηγούμενο καλοκαίρι, ήταν 54 ετών.
Θρύλοι Επεξεργασία
Ο διάσημος Δανός ποιητής Χένρικ Χέρτς έγραψε ένα δράμα σχετικά με την κόρη του βασιλιά Ρενέ (1845), περιγράφεται σαν μια πανέμορφη 16χρονη πριγκίπισσα που ζούσε σε έναν παραδεισένιο κήπο. Είχε μείνει τυφλή από ένα παιδικό ατύχημα αλλά οι αυλικοί της έπρεπε να το κρατήσουν μυστικό, ένας Μαυριτανός γιατρός είχε αναλάβει να αποκαταστήσει σταδιακά την όραση της. Ο κόμης του Βοντεμόν έφτασε με στόχο τον γάμο που είχε τακτοποιηθεί αλλά την μισούσε, την συνάντησε κατά τύχη στον κήπο που ζούσε χωρίς να γνωρίζει ποια είναι και την ερωτεύτηκε. Ο κόμης ανακάλυψε ότι είναι τυφλή της το είπε αλλά δεν μπόρεσε να το καταλάβει, ο γιατρός κατάφερε τελικά να την θεραπεύσει. Η παρουσίαση της Γιολάντας σαν μια πανέμορφη κοπέλα έγινε εξαιρετικά δημοφιλής, το έργο του Χένρικ Χέρτς μεταφράστηκε σε αμέτρητες γλώσσες. Η Ρωσική μετάφραση του Φιόντορ Μίλλερ χρησιμοποιήθηκε σαν υλικό για τον Ρώσο ποιητή Βλάντιμιρ Ζότοφ και έγινε η βάση για την όπερα Γιολάντα του Τσαϊκόφσκι, η πρεμιέρα του έργου έγινε στην Αγία Πετρούπολη (18 Δεκεμβρίου 1892).[11] Το αυθεντικό Δανέζικο όνομα "Γιολάντα" παρουσιάζεται στην Αγγλική μετάφραση του Τέοντορ Μάρτιν. Σε βουβό φιλμ με πρωτοβουλία της Αγγλικής "Τανχάουζερ Κόμπανυ" (1913) τον ρόλο της Γιολάντας ενσάρκωνε η ηθοποιός Μωντ Φίλι.[12] Αργότερα την υπόθεση αντέγραψε Γερμανικό έργο με τίτλο "Το φώς της αγάπης". Στο ψευτοιστορικό βιβλίο "Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο" παρουσιάζεται σαν 10ος "Μεγάλος Δάσκαλος της Αδελφότητας της Συών", διαδέχθηκε τον πατέρα της Ρενέ, η υπόθεση στηρίχτηκε σε έγγραφα που δημιουργήθηκαν το 1967.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. σελ. http://fmg.ac/Projects/MedLands/ANJOU,%20MAINE.htm.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p477.htm#i4767. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00001552.
- ↑ shelf3d
.com /i /Yolande,%20Duchess%20of%20Lorraine. - ↑ genealogy
.euweb .cz /lorraine /lorraine4 .html. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016. - ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. σελ. http://fmg.ac/Projects/MedLands/LOTHARINGIAN%20(UPPER)%20NOBILITY.htm.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Kekewich 2008, σ. 14
- ↑ Kekewich 2008, σ. 14
- ↑ Potter 1995, σ. 374
- ↑ Wheeler, Victor (2011). "Dicapo Opera – Tchaikovsky's Iolanta"
- ↑ https://www.thanhouser.org/
Πηγές Επεξεργασία
- Kekewich, Margaret L. (2008). The Good King: René of Anjou and Fifteenth Century Europe. Palgrave Macmillan.
- Potter, David (1995). A History of France, 1460-1560: The Emergence of a Nation State. St. Martin's Press.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Yolande, Duchess of Lorraine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |