Γκέρτρουντ Μπανιζέφσκι

Η Γκέρτρουντ Μπανιζέφσκι (Αγγλικά: Gertrude Baniszewski) (19 Σεπτεμβρίου 1929-16 Ιουνίου 1990) ήταν Αμερικανίδα κατά συρροήν δολοφόνος που έμεινε στα εγκληματολογικά χρονικά εξαιτίας της βάναυσης κακοποίησης και δολοφονίας της 16χρονης Σύλβια Λάικεν στην Ινδιανάπολι των Η.Π.Α, στις 26 Οκτωβρίου του 1965.
Στην δίκη που επακολούθησε η υπόθεση χαρακτηρίστηκε σαν το χειρότερο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ στην πολιτεία της Ιντιάνα.

Γκέρτρουντ Μπανιζέφσκι

Η Μπανιζέφσκι μετά την αποφυλάκισή της
Πραγματικό όνομα	Gertrude Nadine Baniszewski
Γέννηση	19 Σεπτεμβρίου 1929 Ινδιανάπολις, Ινδιάνα,Η.Π.Α
Θάνατος	16 Ιουνίου 1990 Λώρελ, (Laurel), Αϊόβα, Η.Π.Α
Αιτία θανάτου	Καρκίνος του πνεύμονα
Εθνικότητα	Αμερικανική
Κατηγορία	Δολοφονία εκ προμελέτης
Καταδίκη	19 Μαΐου 1966
Ποινή	Ισόβια χωρίς δικαίωμα αναστολής (πρωτόδικα)
Εγκλεισμός	Γυναικεία φυλακή της Ιντιάνα
Σύντροφος	Ντένις Λη Ράιτ (Dennis Lee Wright)
Σύζυγος	Τζον Μπανιζέφσκι (John Baniszewski)
δεδομένα

Βιογραφία

Η Γκέρτρουντ Ναντίν Βαν Φόσσεν, (Gertrude Nadine Van Fossan), όπως ήταν το πατρικό της όνομα γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1929 στην Ινδιανάπολη της Ιντιάνα των Η..Π.Α, το τρίτο από τα έξι παιδιά μιας οικογένειας Ολλανδικής καταγωγής. Για την παιδική ηλικία της δεν είναι γνωστά πολλά πράγματα, εκτός από το ότι ήταν ιδιαίτερα δεμένη με τον πατέρα της, ο οποίος όμως πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν η Γκέρτρουντ ήταν 11 χρονών. Στην ηλικία των 16 χρονών, εγκαταλείπει το σχολείο για να παντρευτεί τον 18χρονο Τζον Μπανιζέφσκι. Με τον Μπανιζέφσκι απέκτησε 4 παιδιά, αλλά χώρισε μαζί του, εξαιτίας του βίαιου χαρακτήρα του, ύστερα από 10 χρόνια γάμου. Όμως ο χωρισμός του ζευγαριού δεν κράτησε πολύ, και οι δυο τους ξανα-ενώθηκαν για να αποκτήσουν ακόμα 2 παιδιά. Τελικά, όμως, χώρισαν οριστικά και αμετάκλητα, το 1963.
Μετά τον χωρισμό του ζευγαριού, η Μπανιζέφσκι έζησε για ένα διάστημα με τον αρκετά χρόνια μικρότερό της, Ντένις Λη Ράιτ, με τον οποίο απέκτησε το 7ο παιδί παιδί της. Η σχέση ήταν σύντομη και ο Ράιτ εγκατέλειψε την Μπανιζέφσκι σχεδόν αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού τους.
Έτσι, την περίοδο που έγινε το έγκλημα, η Μπανιζέφσκι ζούσε στην πιο φτωχική γειτονιά της Ινδιανάπολις, μαζί με τα παιδιά της, Πώλα (Paula) 17 χρονών, Στέφανι (Stephanie) 15 χρονών, Τζον (John), 12, Μαρί (Marie) 11, Σίρλεϊ (Shirley), 10, Τζέιμς (James) 8, και το λίγων μηνών αγοράκι της Ντέννις Λη Ράιτι τζούνιορ (Dennis Lee Wright Jr.), σε ένα σπίτι που στερούνταν ακόμα και τα απαραίτητα.
Η οικογένεια επιβίωνε κυρίως από τα επιδόματα που έστελνε συχνά (αλλά όχι τακτικά) ο άντρας της, Τζον Μπανιζέφσκι, και από το babysitting που έκανε σποραδικά η ίδια η Μπανιζέφσκι.
Έτσι, όταν το ζεύγος Λάικεν, της πρότεινε να την πληρώνει 20 δολλάρια την εβδομάδα για να φιλοξενήσει τις κόρες τους, εκείνη δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το έγκλημα

Η Σύλβια και η αδερφή της Τζένυ ήταν κόρες του ζεύγους Λέστερ και Ελίζαμπεθ Λέικεν, φτωχών επίσης βιοπαλαιστών, υπαλλήλων ενός περιοδεύοντος λούνα παρκ. Το ζευγάρι είχε συνολικά πέντε παιδιά και εξαιτίας των ατέλειωτων μετακινήσεων, τα παιδιά αναγκάζονταν να ζουν με άλλους, συγγενείς ή μη. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα κορίτσια μετακόμισαν στο σπίτι της φίλης τους Πώλα, τον Ιούλιο του 1965 ενώ ο πατέρας που έκανε τον διακανονισμό, υποσχέθηκε 20 δολλάρια στο τέλος κάθε εβδομάδας για τα έξοδα των κοριτσιών. Η πρώτη εβδομάδα κύλησε χωρίς προβλήματα, ενώ με το τέλος της δεύτερης εβδομάδας και χωρίς να έχουν έρθει τα χρήματα, η Μπανιζέφσκι έγινε έξαλλη. Τιμώρησε τα δυο κορίτσια για την αργοπορία των χρημάτων, δέρνοντάς τες με μια ξύλινη βέργα. Αν και τα χρήματα έφτασαν τελικά, ο ξυλοδαρμός των δυο κοριτσιών με διάφορες αφορμές δεν σταμάτησε. Κάποια στιγμή η Μπανιζέφσκι συγκέντρωσε το μένος της στην Σύλβια Λάικεν, που έγινε το θύμα άπειρων κακομεταχειρίσεων και προσβολών.
Η αφορμή που έκανε την Μπανιζέφσκι να περάσει από την κακομεταχείριση στα βασανιστήρια, της δόθηκε τον Αύγουστο του 1965 όταν άκουσε την Σύλβια να εξομολογείται στις φίλες της, ότι άφησε ένα αγόρι που της άρεσε, να την χαϊδέψει παντού. Η Μπανιζέφσκι την αποκάλεσε πόρνη και άρχισε να διαδίδει στα παιδιά της, στους φίλους των παιδιών της και στη γειτονιά, τις αισχρές πράξεις που έκανε η Σύλβια. Παρακινούσε μάλιστα τα άλλα παιδιά να δέρνουν με το παραμικρό και αλύπητα τη Σύλβια, κάτι που κάποια το έκαναν με δυσφορία κάποια άλλα με μεγάλη ευχαρίστηση, όπως ο 15 χρονος φίλος της Στέφανι, και συγκατηγορούμενος στη δίκη της Μπανιζέφσκι, Κόι Χάμπαρτ (Coy Hubbard) αλλά και η κόρη της Πώλα.
Από τα τέλη Σεπτεμβρίου και μετά, τα βασανιστήρια κλιμακώθηκαν για να συμπεριλάβουν κάψιμο με τσιγάρο, ρίξιμο βραστού νερού πάνω της, αλάτι στις πληγές, και ότι άλλο σκεφτόταν ο αχαλίνωτος νους των κακοποιών. Το κορίτσι, το είχαν πετάξει στο υπόγειο, και εκεί κατέβαιναν για να διασκεδάσουν με τα βασανιστήριά της.

Το υπόγειο του σπιτιού.
Το κορίτσι κοιμόταν κάτω από τις σκάλες.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε όταν οι δικαστές επισκέφτηκαν το σπίτι τον Μάιο του 1966 για να δουν τις συνθήκες διαβίωσης της Σύλβια.

Τρεις μέρες πριν πεθάνει, η Γκέρτρουντ, ο 15 χρονος Ρίτσι Χομπς (Richard Hobbs), η Πώλα, και η Σίρλεϊ χάραξαν με καυτή βελόνα πάνω στο δέρμα της την φράση: "I'm a prostitute and proud of it". Η Σύλβια για τις επόμενες δυο μέρες βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Η Μπανιζέφσκι, βλέποντας το τέλος να πλησιάζει, έβαλε τη Σύλβια να γράψει ένα σημείωμα που δήθεν θα εξηγούσε σε όσους θα ενδιαφέρονταν για το θάνατο, την κατάσταση του κοριτσιού.
Συγκεκριμένα, το σημείωμα έγραφε:
«Προς τον κύριο και την κυρία Likens,
Τη νύχτα ακολούθησα μία συμμορία αγοριών. Είπαν ότι θα με πλήρωναν αν τους έδινα κάτι, έτσι μπήκα στο αυτοκίνητο και όλοι πήραν αυτό που ήθελαν … και όταν τελείωσαν, με χτύπησαν γεμίζοντας με πληγές και σημάδια όλο μου το σώμα. Επίσης έγραψαν στην κοιλιά μου τη φράση, «είμαι πόρνη και περήφανη γι’ αυτό».
Έκανα τα πάντα για να εξοργίζω την Gertie και κόστισα στην Gertie περισσότερα χρήματα απ’ όσα έχει. Έσκισα ένα στρώμα και ούρησα πάνω του. Επίσης στοίχισα στην Gertie χρήματα για γιατρούς τα οποία δεν μπορεί να πληρώσει κι εξόργιζα συνεχώς την Gertie και όλα τα παιδιά…»
Πραγματικά, την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου, και κατά τη διάρκεια ενός μπάνιου που της έκαναν για να την συνεφέρουν λίγο, η Στέφανι Μπανιζέφσκι και ο Ρίτσι Χομπς, το κορίτσι πέθανε.
Η Γκέρτρουντ ειδοποίησε την Αστυνομία, και όταν οι αστυνομικοί έφτασαν τους έδειξε το πτώμα και το σημείωμα. Η αδερφή της Σύλβια, Τζένυ, διηγήθηκε τα πάντα στην Αστυνομία όταν ένιωσε ασφαλής μακριά από εκείνον τον τόπο βασανιστηρίων και έτσι οι ένοχοι οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη.

Η δίκη

To "Arsenal Technical High School", το σχολείο όπου σπούδαζαν η Σύλβια και η Τζένυ Λάικενς καθώς και η Πώλα και Στέφανι Μπανιζέφσκι

Στις 18 Απριλίου του 1966 η πολιτεία της Ιντιάνα άρχισε τη δίκη εναντίον των :Γκέρτρουντ Μπανιζέφσκι (ή αλλιώς Γκέτρουντ Ράιτ-από το επώνυμο του τελευταίου συζύγου της),
του Τζον Στέφαν Μπανιζέφσκι,
της Πώλα και της Στέφανι Μπανιζέφσκι
καθώς και των Ρίτσαρντ Χομπς και Κόι Χάμπαρτ,
όλοι κατηγορούμενοι για φόνο εκ προμελέτης.
Επίσης, με την κατηγορία πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών δικάστηκαν και τα γειτονόπουλα - που πήραν μέρος στο μαρτύριο της Σύλβια- Άννα Σίσκο (Anna Siscoe), Τζούντυ Ντάικ (JudyDuke), Ράντυ Λέππερ (Randy Lepper) και Μάικ Μονρό (Mike Monroe)
Η υπεράσπιση της Μπανιζέφσκι συνίστατο στην άρνηση όλων των γεγονότων που της καταλογίζονταν, και στην επίρριψη των ευθυνών στους ανήλικους δράστες. Η Μπανιζέφσκι ισχυρίστηκε ότι επειδή ήταν και είναι άρρωστη δεν μπορούσε να επιβλέψει σωστά τα παιδιά της και έτσι δεν αντιλήφθηκε το πως ή το πότε εκείνα κακοποιούσαν την Σύλβια Λάικεν. Ο δικηγόρος της μάλιστα ζήτησε να κρισθεί αθώα λόγω νοσηρής διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών.
Τα παιδιά, με τη σειρά τους, έριξαν όλες τις ευθύνες στην Μπανιζέφσκι, απαντώντας στερεότυπα ότι εκείνη τους είπε να το κάνουν.
Στις 19 Μαΐου του 1966, η Μπανιζέφσκι κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς δικαίωμα αναστολής (που γλίτωσε έτσι την θανατική ποινή). Η ίδια ποινή ορίστηκε και για την 18χρονη Πώλα Μπανιζέφσκι.
Οι Τζον Μπανισέφσκι, ο Ρίτσαρντ Χομπς και ο Ρόι Χάμπαρντ καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε ποινή φυλάκισης από δύο έως 21 χρόνια.
Η μικρότερη όλων, η Στέφανι Μπανιζέφσκι, και αφού ο δικηγόρος της κατάφερε να την διαχωρίσει από την κύρια δίκη, και να καταρρίψει την κατηγορία του φόνου εκ προμελέτης, δικάστηκε σε ξεχωριστή δίκη με την κατηγορία των σωματικών βλαβών.

Μετά τη δίκη

Το Καπιτώλιο της Ιντιάνα, έδρα και του «Ανωτάτου Δικαστηρίου» της πόλης

Το 1971 η Γκέρτρουντ και η Πώλα Μπανιζέφσκι κατάφεραν να πετύχουν δεύτερη εκδίκαση της υπόθεσης στο «Ανώτατο Δικαστήριο της Ιντιάνα», με την αιτιολογία ότι το όλο κλίμα που είχε δημιουργηθεί κατά την διάρκεια της πρώτης δίκης από το κοινό αλλά και τα ΜΜΕ δεν επέτρεψε στους δικαστές να σχηματίσουν την γνώμη τους νηφάλια.
Σε αυτήν την δίκη, η Πώλα Μπανιζέφσκι δήλωσε ένοχη για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Της επιβλήθηκε ποινή από 2 έως 21 χρόνια, αλλά βγήκε από την φυλακή με αναστολή τον Μάρτιο του 1972, και αφέθηκε οριστικά ελεύθερη τον Μάρτιο του 1974.. Το 2012 ανακαλύφθηκε ότι ζούσε μαζί με τους δυο γιούς της σε ένα μικρό χωριό της Αϊόβα.
Η Γκέρτρουντ Μπανιζέφσκι από αυτή την δίκη κέρδισε την μείωση της ποινής της αφού καταδικάστηκε από 15 χρόνια έως ισόβια. Για 15 χρόνια ήταν υποδειγματική κρατούμενη στην γυναικεία φυλακή της Ιντιάνα και τον Σεπτέμβριο του 1985 έκανε αίτηση για αναστολή της ποινής. Όταν μαθεύτηκε η αίτηση η κοινωνία της Ιντιάνα αντέδρασε. Οι πολίτες της Ιντιάνα αλλά και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι οργανώσεις προστασίας των παιδιών καθώς και σύσσωμη η οικογένεια Λάικενς δήλωσαν την αντίθεσή της με την πιθανότητα αποφυλάκισης. Μάλιστα, συγκεντρώθηκαν και κατατέθηκαν 40.000 υπογραφές πολιτών που ζητούσαν την άρνηση αναστολής της ποινής της. Όμως, το συμβούλιο αναστολών -με ψήφους 3 υπέρ και 2 κατά - ψήφισε υπέρ της απελευθέρωσης της Μπανιζέφσκι. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1985 ήταν και πάλι ελεύθερη. Έκτοτε εγκαταστάθηκε και αυτή στην Αϊόβα, χρησιμοποιώντας το πατρικό της όνομα, Ναντίν βαν Φόσσαν. Ύστερα από πέντε χρόνια, το 1990, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.
Η Στέφανι Μπανιζέφσκι αφού συνεργάστηκε με τη δικαιοσύνη και κατέθεσε εναντίον της οικογένειάς της, απαλλάχτηκε όλων των κατηγοριών. Αφού άλλαξε όνομα και αυτή, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, έγινε δασκάλα και ζει στη Φλόριντα. Η Μαρί Μπανιζέφσκι που δεν της αποδόθηκαν κατηγορίες λόγω του νεαρού της ηλικίας της, ήταν τότε 11 χρονών, ζει ακόμα και σήμερα στην Ινδιανάπολις. Τα ίδια ισχύουν και για την κατά ένα χρόνο μικρότερή της, Σίρλεϊ Μπανιζέφσκι.

Όσον αφορά τους Τζον Μπανιζέφσκι, Κόι Χάμπαρτ και Ρίτσαρντ Χόμπς, εξέτισαν δύο χρόνια φυλάκισης σε επανορθωτική φυλακή ανηλίκων και απολύθηκαν το 1968. Ο Τζον Μπανιζέφσκι (άλλαξε το όνομά του σε John Blake) τελείωσε το σχολείο, παντρεύτηκε και πέθανε το 2005 σε ηλικία 52 χρονών, από επιπλοκές του διαβήτη από τον οποίο έπασχε. Ήταν για χρόνια ενεργό μέλος της εκκλησίας "New Life Assembly of God" στο Λάνκαστερ της Πενσυλβάνια όπου ζούσε μόνιμα.. Ο Κόι Χάμπαρτ, συνέχισε να έχει προβλήματα με τον νόμο, για την υπόλοιπη ζωή του. Το 1978 καταδικάστηκε σε φυλάκιση για ένοπλη ληστεία ενώ το 1983 δικάστηκε σαν ένοχος για τον φόνο δύο νεαρών αντρών, αλλά απαλλάχτηκε λόγω αμφιβολιών. Πέθανε το 2007 στην Ιντιάνα, έχοντας αποκτήσει πέντε παιδιά και πολλά εγγόνια. Ο Ρίτσαρντ Χομπς πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, το 1972, τέσσρα χρόνια μετά την αποφυλάκισή του.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα της Σύλβιας Λίκενς με τα πρακτικά της δίκης
• Murderpedia