Γκουαρίνο Γκουαρίνι
Ο Καμίλλο-Γκουαρίνο Γκουαρίνι (Camillo-Guarino Guarini, 17 Ιανουαρίου 1624 – 6 Μαρτίου 1683) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας του μπαρόκ, που εργάσθηκε στο Τορίνο, όπως και στη Σικελία, στη Γαλλία και στην Πορτογαλία. Επιπλέον ήταν ιερομόναχος του Τάγματος των Θεατίνων, μαθηματικός και συγγραφέας.[12][13]
| Γκουαρίνο Γκουαρίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17 Ιανουαρίου 1624[1][2][3] Μόντενα |
| Θάνατος | 6 Μαρτίου 1683[4][1][5] Μιλάνο |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Θεατίνων |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[6][7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[8] μαθηματικός[9] μηχανικός φιλόσοφος[10] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Santuario della Consolata Sindone Chapel |
| Περίοδος ακμής | 1639[11] - 1683[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά δεδομένα Επεξεργασία
_-_Dome.jpg)
Ο Γκουαρίνι γεννήθηκε στη Μόντενα και έγινε δεκτός ως δόκιμος μοναχός στο Τάγμα των Θεατίνων σε ηλικία 15 ετών. Πέρασε την περίοδο αυτή στη μονή του Αγίου Σιλβέστρου al Quirinale, στη Ρώμη, όπου μελέτησε αρχιτεκτονική, θεολογία, φιλοσοφία και μαθηματικά.[14] Το 1647 επέστρεψε στη Μόντενα, όπου χειροτονήθηκε το 1648. Ανέβηκε γρήγορα στην ιεραρχία των Θεατίνων, καταλήγοντας προκαθήμενος (provost) αυτών το 1654. Αλλά ο πρίγκιπας Αλφόνσος Δ΄ της Μόντενα υπεστήριξε έναν άλλο υποψήφιο και έτσι ο Γκουαρίνι αντικαταστάθηκε σύντομα και υποχρεώθηκε να φύγει από τη γενέτειρά του. Για τα αμέσως επόμενα έτη της ζωής του υπάρχουν ελάχιστα εξακριβωμένα στοιχεία. Το 1656 έγινε μέλος του Οίκου των Θεατίνων στην Πάρμα, και φαίνεται ότι επισκέφθηκε την Πράγα και τη Λισαβόνα προτού δημοσιεύσει το θεατρικό έργο του La Pietà trionfante στη Μεσσήνη το 1660, όπου ήταν λέκτορας των μαθηματικών.[15]
Ο Γκουαρίνι έγραψε τέσσερα μαθηματικά βιβλία[12], τόσο στη λατινική, όσο και στην ιταλική γλώσσα, από τα οποία το Euclides adauctus έχει ως θέμα την παραστατική γεωμετρία. Το 1665 δημοσίευσε μία μαθηματική-φιλοσοφική πραγματεία, την Placita Philosophica, όπου υπερασπιζόταν το Γεωκεντρικό μοντέλο του Σύμπαντος εναντίον του Κοπέρνικου και του Γαλιλαίου.[13]
Ο Γκουαρίνι σχεδίασε πολυάριθμα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια στο Τορίνο, όπως τα ανάκτορα του Καρόλου Εμμανουήλ Β΄ της Σαβοΐας και της αδελφής του Λουίζας Χριστίνας, τον ναό του Αγίου Λαυρεντίου (1666-1680), το μεγαλύτερο μέρος του Παρεκκλησίου της Σινδόνης (που φιλοξενεί την περίφημη Ιερά Σινδόνη), το Παλάτσο Καρινιάνο (1679-1685), το Κάστρο του Ρακκονίτζι και άλλα δημόσια και εκκλησιαστικά κτήρια στη Μόντενα, τη Μεσσήνη της Σικελίας, τη Βερόνα, τη Βιέννη, την Πράγα, τη Λισαβόνα και το Παρίσι. Το Παλάτσο Καρινιάνο θεωρείται ως ένα από τα πλέον υπέροχα αστικά ανάκτορα του 17ου αιώνα στην Ιταλία.[12] Ο Γκουαρίνι φαίνεται να έχει δεχθεί επιρροές από τον Φραντσέσκο Μπορρομίνι. Από το 1657 έως το 1659 διέμεινε στην Ισπανία, όπου μελέτησε την αρχιτεκτονική των Μαυριτανών, και αυτό επηρέασε το στιλ μερικών από τα έργα του στο Τορίνο. Το 1660 εγκαταστάθηκε στη Μεσσήνη.[16]
Ο Γκουαρίνι απεβίωσε στο Μιλάνο σε ηλικία 59 ετών. Στην αρχιτεκτονική, διάδοχοί του υπήρξαν, μεταξύ άλλων, οι Φιλίπο Γιουβάρα και Μπερνάρντο Βιττόνε. Ο τελευταίος εξέδωσε τα σχέδια του Γκουαρίνι στο έργο Architettura Civile[12] το 1737.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
- ↑ 2,0 2,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 244362. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Guarino-Guarini. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12348027r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Guarino Guarini». (Ολλανδικά) RKDartists. 244362.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12348027r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000602708. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /80492. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000602708. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000602708. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /244362. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Guarino Guarini. Encyclopædia Britannica on-line
- ↑ 13,0 13,1 O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., «Γκουαρίνο Γκουαρίνι», MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, http://www-history.mcs.st-andrews.ac.uk/Biographies/Guarini.html.
- ↑ Lawrence Gowing (επιμ.): Biographical Encyclopedia of Artists, τόμ. 2 (Facts on File, 2005), σελ. 291.
- ↑ Meek, H.A. (1988). Guarino Guarini and his Architecture. Yale. σελίδες 6–11, 19. ISBN 0-300-04748-7.
- ↑ Lawrence Gowing (επιμ.): Biographical Encyclopedia of Artists, τόμ. 2, σελ. 291
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Wittkower, Rudolf (1980). Art and Architecture in Italy, 1600–1750. Pelican History of Art. Penguin. σελίδες 403-415. ISBN 0-300-07939-7.