Γκούσταβς Ζέμγκαλς
Ο Γκούσταβς Ζέμγκαλς (λετονικά: Gustavs Zemgals, στη Ρωσική Αυτοκρατορία επίσης Γκούσταβ Ιβάνοβιτς Ζέμγκαλ, ρωσικά: Густав Иванович Земгал, 12 Αυγούστου 1871, Ντζούκστε , Κυβερνείο της Κουρλάνδης - 6 Ιανουαρίου 1939) ήταν Λετονός πολιτικός και ο δεύτερος Πρόεδρος της Λετονίας. [4] Διετέλεσε επίσης δύο φορές δήμαρχος της Ρίγας.
| Γκούσταβς Ζέμγκαλς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gustavs Zemgals (Λετονικά) |
| Γέννηση | 12 Αυγούστου 1871[1][2] Džūkste Parish |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1939[1][2] Ρίγα[3] |
| Τόπος ταφής | δασικό νεκροταφείο της Ρίγας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Λετονία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λετονικά |
| Σπουδές | Νομική σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος δημοσιογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Democratic Centre |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Λεττονίας (1927–1930) μέλος του κοινοβουλίου της Λετονίας δήμαρχος της Ρίγας |
| Βραβεύσεις | μεγαλόσταυρος του Τάγματος των τριών αστέρων Τάγμα των τριών αστέρων, Γ΄ Τάξη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Γκούσταβς Ζέμγκαλς γεννήθηκε στο Ντζούκστε της Λετονίας. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο σε μια μικρή ενορία του Σάκα και αργότερα συνέχισε την εκπαίδευση στο Γυμνάσιο Νικολάι της Ρίγας . Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1899 με πτυχίο νομικής. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Λετονία και ήταν δικηγόρος, συντάκτης εφημερίδας και πολιτικός ακτιβιστής.
Το 1904, κατά τη διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου, ο Ζέμγκαλς κινητοποιήθηκε και στάλθηκε στο μέτωπο, όπου πέρασε ενάμιση χρόνο και προήχθη στο βαθμό του λοχαγού.
Μετά την επιστροφή του στη Λετονία το 1905, ο Ζέμγκαλς έγινε ένας από τους δημιουργούς μιας νέας φιλελεύθερης εφημερίδας "Jaunā Dienas Lapa" (Σελίδα της Νέας Ημέρας) και έγινε συντάκτης αυτής της εφημερίδας. Ήταν επίσης συντάκτης στην εφημερίδα, που διαδέχτηκε το "Jaunā Dienas Lapa" -"Mūsu Laiki" (Οι Καιροί μας). Τον Ιούλιο του 1907, το περιφερειακό δικαστήριο της Ρίγας καταδίκασε τον Ζέμγκαλς σε φυλάκιση τριών μηνών για την εργασία του στο "Mūsu Laiki". Αμέσως μετά, ο Ζέμγκαλς δημιούργησε το λετονικό δημοκρατικό κόμμα μαζί με κάποιες άλλες πολιτικές δραστηριότητες. Στο χρονικό διάστημα μεταξύ 1912 και 1914 ο Ζέμγκαλς εργάστηκε επίσης σε ένα περιοδικό "Domas" (Σκέψεις).
Όταν ξεκίνησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ζέμγκαλς κινητοποιήθηκε και πάλι και αρχικά τοποθετήθηκε σε μια μεραρχία πεζικού στο μεσαίο τμήμα της Λετονίας, αλλά αργότερα στάλθηκε στη Φινλανδία. Μετά την επιστροφή του στη Ρίγα, ο Ζέμγκαλς εξελέγη πρόεδρος της πόλης στις 23 Απριλίου 1917. Το φθινόπωρο του 1917 το Προσωρινό Συμβούλιο της Ρίγας εξέλεξε επανειλημμένα τον Ζέμγκαλς ως πρόεδρο της πόλης. Αυτή την περίοδο, δραστηριοποιήθηκε στο λετονικό ριζοσπαστικό-δημοκρατικό κόμμα.
Από το 1918, ο Ζέμγκαλς δραστηριοποιήθηκε στο Προσωρινό Εθνικό Συμβούλιο της Λετονίας, όπου εργάστηκε σε θέματα σχετικά με τα κατεχόμενα λετονικά εδάφη. Ως μέλος του λετονικού ριζοσπαστικού-δημοκρατικού κόμματος, έγινε ο δεύτερος αναπληρωτής του προέδρου του Tautas Padome (Λαϊκό Συμβούλιο), ενός αντιπροσωπευτικού οργάνου (συμβουλίου) των λετονικών πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων. Κατέχοντας αυτό το αξίωμα, προήδρευσε στη συνεδρίαση της 18ης Νοεμβρίου 1918 του Λαϊκού Συμβουλίου, η οποία κήρυξε την ανεξαρτησία της Λετονίας. Στις 3 Δεκεμβρίου 1918 εξελέγη πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Ρίγας.
Όταν οι μπολσεβίκοι κέρδιζαν την εξουσία και πλησίαζαν τη Λετονία, το Λαϊκό Συμβούλιο έστειλε τον Γιάνις Τσάκστε και τον Ζέμγκαλς στο εξωτερικό, για να εκπροσωπήσουν τα λετονικά συμφέροντα. Ο Τσάκστε, ο Ζέμγκαλς και πολλά άλλα άτομα από την κυβέρνηση πήγαν στην Κοπεγχάγη με ένα βρετανικό πολεμικό πλοίο, αλλά ο Ζέμγκαλς επέστρεψε στη Λετονία μόλις δύο μήνες αργότερα, όπου προσπάθησε να αποκαταστήσει το Λαϊκό Συμβούλιο, αλλά ο Ζέμγκαλς μαζί με μια ομάδα πιστών πολιτικών συνελήφθη από το γερμανικό στρατό.
Αργότερα, ήταν μέλος του λετονικού κοινοβουλίου ( Σαϊμά) από το Δημοκρατικό Κέντρο και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις. Το 1927, μετά το θάνατο του Γιάνις Τσάκστε, εξελέγη πρόεδρος της Λετονίας. Ως πρόεδρος, παρενέβη ελάχιστα στο έργο της Σαϊμά για τους νόμους, επιστρέφοντας μόνο έναν νόμο για αναθεώρηση στη Σαϊμά μία φορά. Ο Ζέμγκαλς, ωστόσο, χρησιμοποιούσε συχνά τα δικαιώματά του, για να χορηγήσει αμνηστία. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, ο Ζέμγκαλς χορήγησε αμνηστία σε 648 άτομα, 172 από τα οποία έλαβαν πλήρη αμνηστία. Υπηρέτησε ως πρόεδρος μέχρι το 1930, όταν έληξε η θητεία του, και αρνήθηκε να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία, παρά το γεγονός ότι του ζητήθηκε από πολλούς να το κάνει.
Μετά τη λήξη της προεδρίας του, ο Ζέμγκαλς συνέχισε τις πολιτικές του δραστηριότητες και εξελέγη στην τέταρτη Σαϊμά όπου ήταν μέλος των επιτροπών εξωτερικών και οικονομικών, εμπορίου και βιομηχανίας. Από το 1931 έως το 1932 διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών. [5]
Το 1924, η γαλλική κυβέρνηση απένειμε στον Ζέμγκαλς το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (το υψηλότερο γαλλικό παράσημο αξίας), σταυρός Διοικητή (Διοικητής). [6] Το 1926, του απονεμήθηκε το Τάγμα των Τριών Αστέρων (το υψηλότερο εθνικό βραβείο της Λετονίας), της τρίτης τάξης ή της κατηγορίας «Διοικητής» (πέμπτη τάξη είναι η χαμηλότερη και η πρώτη τάξη η υψηλότερη). Το 1929, του απονεμήθηκε το Τάγμα των Τριών Αστέρων, Πρώτης τάξεως με αλυσίδα ή «Διοικητής Μεγαλόσταυρος με αλυσίδα», μια διάκριση που απονεμήθηκε μόνο σε 14 άτομα στην προ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εποχή. [7]
Κατά τη δεκαετία του '30, ο Ζέμγκαλς δημοσίευσε άρθρα στην εφημερίδα "Jaunākās Ziņas" (Τελευταία Νέα).
Στις 6 Ιανουαρίου 1939 ο Ζέμγκαλς πέθανε και τάφηκε στη Ρίγα. Το 1990, κατασκευάστηκε ένα μνημείο του Ζέμγκαλς στο Ντζούκστε, τον τόπο γέννησής του.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6bq4z1q. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Treijs, Rihards (2004). Prezidenti : Latvijas valsts un ministru prezidenti (1918-1940) (στα Latvian). Riga: Latvijas Vēstnesis. ISBN 9984-731-47-2.
- ↑ «History». Finanšu Ministrija. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
- ↑ «Rīgas Ziņas» (στα Latvian). March 16, 1925, σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-05-15. https://web.archive.org/web/20190515001310/http://periodika.lv/periodika2-viewer/view/index-dev.html?lang=fr#panel:pp%7cissue:/p_001_rizi1925n060. Ανακτήθηκε στις 2022-04-01.
- ↑ Vigups, Jānis· Pranks, Raimonds (2014). Latvijas Valsts Apbalvojumi (Latvian National Awards). Rīga: Balt Art Group. σελ. 106. ISBN 978-9934-14-296-3.