Γκούσταφ Νάχτιγκαλ
Ο Γκούσταφ Νάχτιγκαλ (γερμ. Gustav Nachtigal, 1834-1885) υπήρξε Γερμανός εξερευνητής της Αφρικής.
| Γκούσταβ Νάχτιγκαλ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gustav Nachtigal (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 23 Φεβρουαρίου 1834[1][2][3] Eichstedt |
| Θάνατος | 20 Απριλίου 1885[3] Cape Palmas |
| Αιτία θανάτου | πνιγμός |
| Τόπος ταφής | Ντουάλα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Πρωσίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[4] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης[5] Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εξερευνητής[7] συγγραφέας συλλέκτης δειγμάτων φυτών[8] βοτανολόγος |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Marie Prietze |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Reichskommissar (1884–1885) |
| Βραβεύσεις | Χρυσό Μετάλλιο των Εξερευνήσεων (1876) μετάλλιο Ιδρυτή της Βασιλικής Γεωγραφικής Εταιρείας (1882)[9] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1834 στο Άιχστεντ. Πατέρας του ήταν ο ιερέας Καρλ Φρίντριχ Νάχτιγκαλ, ο οποίος πέθανε νωρίς από φυματίωση. Ο μικρός Γκούσταφ, ορφανός από πατέρα, τελείωσε το γυμνάσιο και φοίτησε ιατρική στα Πανεπιστήμια της Χάλε, του Βύρτσμπουργκ και του Γκράιφσβαλντ. Προσχώρησε στις φοιτητικές λέσχες της Παλαιομαρκίας το 1854, Πομερανίας το 1877 και Νασοβίας το 1878. Διορίστηκε στρατιωτικός ιατρός στην Κολωνία το 1858.
Αρρώστησε από φυματίωση και πήγε στην Αφρική για να αναρρώσει.[10] Εγκαταστάθηκε στην Αλγερία, και από το 1863 στην Τυνησία,[10] όπου υπηρέτησε ως ιατρός στην εξτρατεία κατά των επανασταημένων φυλών του Μάγκρεμπ. Αργότερα έγινε προσωπικός ιατρός του Μπέη και έμαθε να μιλάει αραβικά. Το 1868 γνώρισε τον εξερευνητή Γκέρχαρντ Ρολφς, στον οποίο είχε ανατεθεί το 1868 η διακίνηση των δώρων του αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α΄ της Γερμανίας προς τον Σουλτάνο του Μπόρνου (στη σημερινή Νιγηρία). Ο Ρολφς με τη σειρά του παρέθεσε τη διεκπεραίωση της εργασίας αυτής στον Νάχτιγκαλ. Αργότερα ο Νάχτιγκαλ γνώρισε και την εξερευνήτρια Αμεξαντρίνε Τίννε.
Ο Νάχτιγκαλ ξεκίνησε την αποστολή του στις 17 Φεβρουαρίου 1869. Πήγε στην Τρίπολη της Λιβύης, διέσχισε τη Σαχάρα, διέμεινε στην όαση του Φεζάν, και έφτασε στο άγνωστο τότε Τούμπου, και στο Τιμπέστι. Εκεί τον λήστεψαν και κόντεψαν να τον φονέψουν, γι' αυτό κατέφυγε στο Μουρτζούκ, όπου διαχείμασε πριν συνεχίσει το ταξίδι του. Την άνοιξη του 1870 συνέχισε το ταξίδι του και έφτασε στο Κούκα, στα ανάκτορα του Σουλτάνου του Μπόρνου, και του παρέδωσε τα δώρα του αυτοκράτορα που προορίζονταν για αυτόν.
Από εκεί συνέχισε το ταξίδι του και επισκέφτηκε και άλλα μέρη της Αφρικής, επιστρέφοντας το 1872 στην Κούκα. Συνέχισε τις εξερευνήσεις του μέχρι το 1875, οπότε επέστρεψε στην πατρίδα του. Στο Βερολίνο έγραψε τις εντυπώσεις του, που απέσπασαν πολλά βραβεία. Διορίστηκε το 1882 από τον Μπίσμαρκ πρέσβης στην Τύνιδα. Το 1884 προάχθηκε σε αυτοκρατορικό επίτροπο (Reichskommissar) για τη Γερμανική Δυτική Αφρική.
Απεβίωσε στις 20 Απριλίου 1885 στην ακτή της Δυτικής Αφρικής.
Εργογραφία Επεξεργασία
- Sahara und Sudan. 3 Τόμοι, Berlin; Λειψία 1879–1889.
- Tibesti. Die Entdeckung der Riesenkrater und die Erstdurchquerung des Sudan, 1868–1874. Εκδ. Heinrich Schiffers. Τύμπινγκεν και Στουτγάρδη 1978 ISBN 3-7711-0305-3
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12415309g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gustav-Nachtigal. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. nachtigal-gustav.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12415309g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ bionomia
.net /Q60549. - ↑ Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία: «Gold Medal Recipients». (Αγγλικά) Gold Medal Recipients. Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία. 2022.
- ↑ 10,0 10,1 «Sahara and Sudan: The Results of Six Years Travel in Africa». World Digital Library. 1879–1889. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2013.
Πηγές Επεξεργασία
- Dorothea Berlin: Ein deutsches Freundespaar aus besserer Zeit: Rudolf Berlin und Gustav Nachtigal. Behr, Berlin 1928
- Gustav Nachtigal 1869/1969. (Bonn-)Bad Godesberg 1969.
- Gedenkschrift Gustav Nachtigal. 1874–1974 (= Veröffentlichungen aus dem Übersee-Museum Bremen. Reihe C, Band 1), Bremen 1977
- Werner Hartwig: „Weißes Gold“ - auf den Spuren Gustav Nachtigals. Weltbild (Ferienjournal) 1977
- A. Tunis: Gustav Nachtigal. Ein Philanthrop im Staatsdienst. In: Baessler-Archiv. Band 44, 1996, S. 407–424. [1]
- August K. Stöger: Marsch ins Ungewisse HOCH-Verlag Düsseldorf 1972 1.Lizenzausgabe Druck: F.Sailer, Wien
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία