Γλαύκος του Μίνωα
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Γλαυκίας ήταν πρίγκιπας από την Κρήτη, γιος του κορυφαίου βασιλιά Μίνωα και της Πασιφάης, της κόρης του Ήλιου. Τα αδέλφια του ήταν η Ακάλλη, η Αριάδνη, ο Ανδρόγεως, ο Δευκαλίων ο Κρης, η Φαίδρα, η Ξενοδίκη και ο Κατρέας. Μια μέρα ενώ έπαιζε Μπάλα, ή κυνηγούσε ένα ποντίκι, έπεσε σε ένα πιθάρι με Μέλι και πέθανε.[1][2] Ο Μίνωας απελπισμένος που δεν μπορούσε να βρει το παιδί του, κατέφυγε στο Μαντείο των Δελφών και πήρε την απάντηση "ένα υπέροχο πλάσμα θα γεννηθεί, αυτός που θα ανακαλύψει το μυστήριο θα βρει και το παιδί σας". Ένα μουλάρι γεννήθηκε στο κοπάδι του Μίνωα, που άλλαζε χρώμα τρεις φορές την ημέρα: από λευκό σε μαύρο και κόκκινο. Ο μάντης Πολύειδος (ή ο ίδιος ο θεός Ασκληπιός) παρατήρησε το φαινόμενο και είπε ότι τις ίδιες μεταλλάξεις παρατηρεί στο φυτό Βατόμουρο ή στο δέντρο Μουριά, με καρπό άσπρο στην αρχή (άγουρο), κόκκινο αργότερα και τελικά μαύρο (ώριμο).
| Γλαύκος του Μίνωα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μίνωας και Πασιφάη |
Ο Μίνωας τον έστειλε να βρει τον Γλαύκο και τον διέταξε να ξαναδώσει τη ζωή στον γιο του. Την ώρα που ο Πολύειδος έψαχνε για το παιδί, συνάντησε μια Κουκουβάγια, που προσπαθούσε να απομακρύνει τις μέλισσες από ένα κελάρι στα ανάκτορα του Μίνωα: μέσα στο κελάρι βρισκόταν ο ίδιος ο Γλαύκος νεκρός. Ο Μίνωας ζήτησε από τον Πολύειδο να επαναφέρει τον Γλαύκο στην ζωή, αλλά εκείνος αρνήθηκε· ο Μίνωας θυμήθηκε τον χρησμό του Μαντείου και υποχώρησε. Καθώς ο Πολύειδος καθόταν δίπλα στο πτώμα, είδε να προχωρά προς αυτό ένα φίδι, εκείνος φοβήθηκε μήπως το φίδι βλάψει το παιδί ή το φάει, και το σκότωσε. Λίγο αργότερα όμως φάνηκε δεύτερο φίδι, που, βλέποντας το πρώτο νεκρό, έφυγε για να επιστρέψει σε λίγο έχοντας στο στόμα του ένα χόρτο, με το οποίο άγγιξε το νεκρό φίδι και αμέσως εκείνο αναστήθηκε. Ο Πολύειδος άρπαξε τότε το χόρτο, άγγιξε με αυτό τον νεκρό Γλαύκο και αυτός αναστήθηκε. Ο Μίνωας όμως δεν έμεινε ευχαριστημένος, και πριν αφήσει τον Πολύειδο να επιστρέψει στην πατρίδα του, του ζήτησε να μάθει την τέχνη στον Γλαύκο. Ο Πολύειδος υπάκουσε, αλλά φεύγοντας έφτυσε στο στόμα του Γλαύκου, κάνοντάς τον να ξεχάσει όλα όσα είχε μάθει. Ο μύθος επιβιώνει και στη νεότερη λαϊκή παράδοση του «ρόδου του αμάραντου»: και εδώ το φίδι που βγαίνει από το φαράγγι, κρατά στο στόμα του κόκκινο τριαντάφυλλο, που έχει τη δύναμη να ανασταίνει νεκρό.
Γενεαλογία Επεξεργασία
| Δίας | Ευρώπη | Αστερίων βασ. της Κρήτης | |||||||||||||||||||||||||||
| Ραδάμανθυς δικαστής ∞ Αλκμήνη | Μίνωας βασ. της Κρήτης ∞ Πασιφάη | Σαρπηδόνας [1] βασ. της Λυκίας | |||||||||||||||||||||||||||
| Κατρέας | Δευκαλίων του Μίνωα | Γλαύκος του Μίνωα | Ανδρόγεως | ||||||||||||||||||||||||||
| Αλθαιμένης | Ιδομενέας βασ. της Κρήτης | (νόθος) Μόλος | Σθένελος του Ανδρόγεω | ||||||||||||||||||||||||||
| Ιδαμάντης βασ. της Κρήτης | Ίφικλος | Μηριόνης μαχητής στην Τροία | |||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Fabulae 136
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 3.3.1
Πηγές Επεξεργασία
- Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
- Pseudo-Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Online version at the Perseus Digital Library.
- Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910.
- Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900.
- Smith, William; Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London (1873). "Glaucus" 6.
- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 278