Γλώσσες της Σιγκαπούρης
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Σιγκαπούρης η ενιαία εθνική γλώσσα της Σιγκαπούρης είναι τα Μαλαϊκά, η οποία παίζει ένα συμβολικό ρόλο, καθώς οι Μαλαίοι είναι συνταγματικά αναγνωρισμένοι ως αυτόχθονας λαός της Σιγκαπούρης και η κυβέρνηση έχει το καθήκον να προστατεύσει τη γλώσσα και την πολιτιστική κληρονομιά τους. "Η εθνική γλώσσα είναι η Μαλαϊκή γλώσσα και πρέπει να είναι στο λατινικό σενάριο [...]" (Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Σιγκαπούρης, μέρος 13). Επίσης, σύμφωνα με το σύνταγμα οι τέσσερις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες γλώσσες της Σιγκαπούρης είναι τα αγγλικά, τα κινέζικα, τα μαλαϊκά και ταμίλ.
Εκτός από τα αγγλικά, οι τρεις άλλες γλώσσες επιλέχθηκαν ώστε να αντιστοιχούν με τις μεγάλες εθνοτικές ομάδες στη Σιγκαπούρη κατά το χρόνο: τα μανδαρινικά απέκτησαν το καθεστώς μετά την εισαγωγή των σχολείων όπου τα μαθήματα θα γίνονται στα κινέζικα, τα μαλαϊκά επειδή θεωρούνταν ως η "πιο προφανής επιλογή" για τη Μαλαϊκή κοινότητα και τα ταμίλ επειδή ήταν η μεγαλύτερη Ινδική εθνική ομάδα στη Σιγκαπούρη, εκτός από το ότι είναι "η γλώσσα με τη μεγαλύτερη ιστορία εκπαίδευσης στη Μαλαισία και τη Σιγκαπούρη".[1] Το 2009, περισσότερες από 20 γλώσσες αναγνωρίστηκαν ως ομιλούμενες στη Σιγκαπούρη, γεγονός που αντικατοπτρίζει την πλούσια γλωσσική πολυμορφία της πόλης.[2][3] Οι ιστορικές ρίζες της Σιγκαπούρης ως πόλη συναλλαγών έδωσε αφορμή για μια εισροή ξένων εμπόρων,[4] και οι γλώσσες τους σιγά-σιγά ενσωματώθηκαν στο σύγχρονο γλωσσικό ρεπερτόριο της Σιγκαπούρης.
Τα πρώτα χρόνια, η lingua franca του νησιού ήταν τα Μαλαϊκά του Παζαριού (Melayu Pasar), μια κρεολική των Μαλαϊκών και των κινέζικων, η γλώσσα του εμπορίου στο Μαλαϊκό αρχιπέλαγος.[5] Ενώ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μεταξύ πολλών ατόμων στο νησί, ειδικά στους Σιγκαπορέζους Μαλαίους, τα Μαλαϊκά έχουν εκτοπιστεί από τα αγγλικά. Τα αγγλικά έγιναν η lingua franca λόγω του καθεστώτος της Σιγκαπούρης ως βρετανική αποικία[4] και έγινε η κύρια γλώσσα κατά την ανεξαρτησία της Σιγκαπούρης. Έτσι, τα αγγλικά είναι το μέσο διδασκαλίας στα σχολεία και είναι επίσης η κύρια γλώσσα που χρησιμοποιείται σε επίσημους σκοπούς όπως τα κυβερνητικά τμήματα και δικαστήρια. Στην ομιλία του το 2018, ο Πρόεδρος Χαλιμάχ Γιάκομπ δήλωσε ότι "Μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, υιοθετήσαμε μια κοινή γλώσσα εργασίας στα αγγλικά."
Τα Χόκκιεν (Μιν Ναν) ήταν για λίγο η lingua franca μεταξύ των Κινέζων,[4] αλλά στα τέλη του 20ου αιώνα είχαν αντικατασταθεί από τα μανδαρινικά. Η Κυβέρνηση προωθεί τα Μανδαρινικά στους Σιγκαπορέζους Κινέζους, δεδομένου ότι βλέπει τα μανδαρινικά ως γέφυρα μεταξύ των ποίκιλων ομάδων της Σιγκαπούρης που δεν μιλούν τα μανδαρινικά, και ως εργαλείο για να διαμορφώσει μια κοινή Κινεζική πολιτιστική ταυτότητα.[6] Η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας στον 21ο αιώνα έχει επίσης ενθαρρύνει μεγαλύτερη χρήση της κινεζικής γλώσσας. Άλλες Κινεζικές ποικιλίες όπως οι Χόκκιεν, Τεοτσέου, Χάκκα, Χαϊνανέζικα και Καντονέζικα έχουν χαρακτηριστεί από την Κυβέρνηση ως "διάλεκτοι". Οι γλωσσικές πολιτικές και στάσεις με βάση αυτή την ταξινόμηση και την αποθάρρυνση των μη-Μανδαρινικών Κινέζικων έχουν μειώσει τον αριθμό των ομιλητών των διαλέκτων.[7] Ενώ τα ταμίλ είναι επίσημη γλώσσα της χώρας, στη χώρα ομιλούνται και άλλες Ινδικές γλώσσες.[8]
Σχεδόν κάθε κάτοικος της χώρας είναι δίγλωσσος, λόγω της πολιτικής δίγλωσσης εκπαίδευσης της Σιγκαπούρης. Η εκμάθηση δεύτερης γλώσσας είναι υποχρεωτική στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1960 και στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από το 1966.[9] Τα αγγλικά χρησιμοποιούνται ως κύριο μέσο διδασκαλίας. Εκτός από αυτή, τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν μία από τις τρεις άλλες επίσημες γλώσσες (ή περιστασιακά μια άλλη εγκεκριμένη γλώσσα) ως δεύτερη γλώσσα σύμφωνα με την επίσημα εγγεγραμμένη εθνοτική ομάδα. Από την 1η Ιανουαρίου 2011, εάν ένα πρόσωπο ανήκει σε πάνω από μια εθνότητες και δηλώνονται χωρισμένες με παύλα, το έθνος που θα επιλεγεί θα είναι αυτό που προηγείται στη παύλα (δηλαδή εάν κάποιος δηλώσει εθνότητα π.χ. Μαλαίος-Κινέζος, τότε θα επιλαγεί η εθνότητα Μαλαίος).[10]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Dixon, L.Q. (2009). «Assumptions behind Singapore's language-in-education policy: Implications for language planning and second language acquisition». Lang Policy 8: 117–137. doi:.
- ↑ David, Maya Esther (2008). «Language Policies Impact on Language Maintenance and Teaching Focus on Malaysia Singapore and The Philippines» (PDF). University of Malaya Angel David Malaysia.
- ↑ Lewis, M. Paul (ed.) (2009). «Languages of Singapore». Ethnologue: Languages of the World.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Lee, C.L. (2013). «Saving Chinese-language education in Singapore». Current Issues in Language Planning 13 (4): 285–304. doi:.
- ↑ Bao, Z.; Aye, K.K. (2010). «Bazaar Malay topics». Journal of Pidgin and Creole Languages 25 (1): 155–171. doi:.
- ↑ Goh, Chok Tong. «English version of Speech in Mandarin by the Prime Minister, Mr Goh Chok Tong». Speak Mandarin Campaign.
- ↑ Abu Baker, Jalelah (2009-03-08). «One generation – that's all it takes 'for a language to die'». The Straits Times (Singapore). http://www.asiaone.com/News/Education/Story/A1Story20090306-126699.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-12.
- ↑ "Census of Population 2010 Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty." (table 4), Singapore Department of Statistics. Retrieved 17 October 2014. - ↑ Βλέπε Γλωσσική εκπαίδευση στη Σιγκαπούρη
- ↑ «Greater Flexibility with Implementation of Double-Barrelled Race Option from 1 January 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2016.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- Bokhorst-Heng, Wendy D.; Santos Caleona, Imelda (2009). «The language attitudes of bilingual youth in multilingual Singapore». Journal of Multilingual and Multicultural Development 30 (3): 235–251. doi:.
- Tan, Sherman (2012). «Language ideology in discourses of resistance to dominant hierarchies of linguistic worth: Mandarin Chinese and Chinese 'dialects' in Singapore». The Australian Journal of Anthropology 23: 340–356. doi:.