Γοδεφρείδος Δ΄ του Ανζού
Ο Γοδεφρείδος Δ' του Ανζού ή Γουλιέλμος Μαρτέλος (δηλαδή σφυροκόπος) (1070/1075 - 19 Μαΐου1106) [3] από τον Οίκο του Ανζού ήταν κόμης του Ανζού (1103 - 1106) μαζί με τον πατέρα του Φούλκων Δ' αλλά βρισκόταν σε αντίθεση μαζί του. Ο Γοδεφρείδος ήταν γιος του κόμητος Φούλκωνος Δ' του Ανζού και της δεύτερης συζύγου του Ερμενγάνδης, κόρης του Αρσαμπώ Δ΄ του Μπουρμπόν. Ήταν δημοφιλής στους κληρικούς και στον λαό για την ήπια διακυβέρνηση του σε αντίθεση με τον πατέρα του ο οποίος σύμφωνα με τον Ορντερίκ Βιτάλις λεηλατούσε και τρομοκρατούσε τους υπηκόους του. [4]
| Γοδεφρείδος Δ΄ του Ανζού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1073[1] |
| Θάνατος | 19 Μαΐου 1106[1] Καντέ[1] |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | Abbaye Saint-Nicolas, Angers |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φούλκων Δ΄ του Ανζού[2] και Ermengarde de Bourbon[2] |
| Αδέλφια | Φούλκων της Ιερουσαλήμ Ερμενγκάρδη του Ανζού |
| Οικογένεια | Οίκος του Ανζού |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κόμης του Ανζού |
Συγκυβερνήτης του Ανζού μαζί με τον πατέρα του Φούλκων Δ' Επεξεργασία
Ο πατέρας του επιχείρησε να τον αποκληρώσει για χάρη του μικρότερου γιου του Φούλκωνος του Νεότερου από την τέταρτη σύζυγο του Βερτράδη του Μονφόρ. ο Φούλκων Δ' ηλικιωμένος δεν μπορούσε να κυβερνήσει μόνος του, αναγκάστηκε να παραχωρήσει στον Γοδεφρείδο τις περισσότερες εξουσίες του. [5] Ο Γοδεφρείδος φρόντισε να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του ο οποίος από το 1103 του παραχώρησε τον τίτλο του κόμη και από τότε ανέλαβε ενεργό ρόλο στην κυβέρνηση της κομητείας. [6] Συμμάχησε με τον Ρενό ντε Μαρτίν επίσκοπο του Ανγκέρ εναντίον του βαρόνου Μαουρίς του Κραόν. Ένας ανώνυμος ποιητής εκείνης της εποχής με το όνομα Φίλιππος, μάλλον ο Φίλιππος του Μελάν γιος του βασιλιά Φιλίππου Α' της Γαλλίας έγραψε μια καντάδα πιθανότατα για τον Γοδεφρείδο Μαρτέλο και τον έρωτα του με την Βερτράδα, το ποίημα ήταν ύμνος στον Γοδεφρείδο Μαρτέλο και στην περίοδο διακυβέρνησης του. [7] Οι τελευταίες γραμμές που αναφέρουν μακρόχρονη ευημερία αποδεικνύουν ότι η συγγραφή του έγινε την περίοδο που συγκυβερνούσε ο Γοδεφρείδος Μαρτέλος.
Θάνατος του Γοδεφρείδου Επεξεργασία
Ο Γοδεφρείδος ενώ πολιορκούσε ένα κάστρο επαναστατημένων βαρόνων στο Καντέ στις 19 Μαΐου 1106 δέχτηκε ένα βέλος και σκοτώθηκε την ώρα που ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις μαζί τους. Τα Ανδεγαυικά χρονικά χρεώνουν την δολοφονία του στον πατέρα του και στην τέταρτη σύζυγο του Βερτράδη του Μονφόρ η οποία ήθελε να διαδεχτεί την κομητεία του Ανζού ο γιος της Φούλκων ο Νεότερος. Τα χρονικά περιγράφουν τον Γοδεφρείδο σαν έναν αξιοθαύμαστο άνθρωπο, προστάτη της δικαιοσύνης, γνωστό για την καλοσύνη του που προκαλούσε τρόμο σε όλους τους εχθρούς του, [8] νικητή των τυράννων και προστάτη της θρησκείας. [9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p508.htm#i5079. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ He is sometimes specified as Geoffrey Martel "the Younger" or "le Jeune", or even Geoffrey Martel II, to distinguish him from his more famous great uncle with the same name, Geoffrey II of Anjou. See Ziolkowski et al., 78, and Bachrach, 114.
- ↑ Ziolkowski et al., 78.
- ↑ Bachrach, 125–26, relying on documents in the cartulary compiled for the church of Saint-Laud-d'Angers.
- ↑ While Ziolkowski et al., 78–79, represent Geoffrey as forcing his father to recognise him, Bachrach, 114, citing Kate Norgate, treats Fulk as effectively deposed for three years.
- ↑ The poem's incipit is "Omnibus in rebus quas, mi Philippe, uidemus" (In all things we see, my dear Philip) and it is found only in the late twelfth-century manuscript collection of Latin verse known as the Carmina Houghtoniensia (Poem 90). It is fifty elegiac distichs long. For an edition of the poem with translation, analysis and commentary, see Ziolkowski et al., 77–93.
- ↑ Quoted in Ziolkowski et al., 78–79: admirabilem virum, justitie insignem, totius boni cultorem, qui terror omnium inimicorum suorum fuit, from Louis Halphen and René Poupardin, edd., Chroniques des comtes d'Anjou et des seigneurs d'Amboise (Paris: A. Picard, 1913), 25–73.
- ↑ Quoted in Ziolkowski et al., 78–79: debellator et expugnator tyrranorum, protector et defensor ecclesiarum, from Louis Halphen, ed., Recueil d'annales angevines et vendômoises, (Collection de textes pour servir à l'étude et à l'enseignement de l'histoire; 37.) (Paris: A. Picard, 1903), 50–79.
Πηγές Επεξεργασία
- Bachrach, Bernard S. "Henry II and the Angevin Tradition of Family Hostility". Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies 16/2 (1984): 111–30.
- Halphen, Louis. Le comté d'Anjou au XIe siècle. Paris: A. Picard, 1906.
- Jaeger, C. Stephen. The Origins of Courtliness: Civilizing Trends and the Formation of Courtly Ideals, 939–1210. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1985.
- Ziolkowski, Jan M.; Balint, Bridget K.; et al. A Garland of Satire, Wisdom, and History: Latin Verse from Twelfth-Century France (Carmina Houghtoniensia). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2007.