Ο Γουίλιαμ Γουίλκι Κόλινς (Wilkie Collins, 8 Ιανουαρίου 182423 Σεπτεμβρίου 1889) ήταν Άγγλος συγγραφέας, φίλος και συνεργάτης του Ντίκενς. Το γνωστότερο μυθιστόρημά του είναι Η Φεγγαρόπετρα, που από πολλούς θεωρείται ως το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα παγκοσμίως. Συνολικά έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία, εκατοντάδες άρθρα και δοκίμια και περίπου 12 θεατρικά έργα.

Γουίλκι Κόλινς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
William Wilkie Collins (Αγγλικά)
Γέννηση8  Ιανουαρίου 1824[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Θάνατος23  Σεπτεμβρίου 1889[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Κένσαλ Γκριν
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[8][9][10]
δημοσιογράφος
μυθιστοριογράφος
θεατρικός συγγραφέας[9]
ποιητής-νομικός
δικηγόρος (μπάριστερ)[11]
Αξιοσημείωτο έργοThe Woman in White
Η Φεγγαρόπετρα[12]
Οικογένεια
ΣύζυγοςMartha Rudd[13]
Caroline Compton[13]
ΓονείςWilliam Collins[13] και Harriet Geddes[13]
ΑδέλφιαCharles Allston Collins[13]
Ιστότοπος
wilkiecollins.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Γουίλκι Κόλινς γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 8 Ιανουαρίου 1824 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Γουίλιαμ Κόλινς, ζωγράφου στο επάγγελμα, αρκετά γνωστού στην εποχή του. Στο γιο του έδωσε 2 ονόματα: πρώτα το δικό του και για δεύτερο, του έδωσε το επίθετο του νονού του, του ζωγράφου Ντέιβιντ Γουίλκι. Για να τον ξεχωρίζουν από τον πατέρα του, ο Κόλινς καθιέρωσε το Γουίλκι για βαφτιστικό του όνομα.

Από το 1836 μέχρι το 1838 η οικογένεια Κόλινς ταξίδεψε στην Ιταλία και τη Γαλλία. Το 1838 οι γονείς του τον έβαλαν εσωτερικό σε σχολείο στο Λονδίνο. Εκεί, όπως ο ίδιος διηγήθηκε αργότερα, κάποιο παιδί τον εξανάγκαζε να του διηγείται ιστορίες πριν πέσουν για ύπνο. Αυτός ο εξαναγκασμός τον έκανε να καταλάβει τη δύναμη που είχαν οι ιστορίες του[14].

Ο Κόλινς, αφού για κάποια χρόνια (1840-1846) εργάστηκε ως υπάλληλος σε μια εταιρεία εμπορίας τσαγιού, ακολούθως σπούδασε νομική (1846-1851) χωρίς ποτέ να εργαστεί ουσιαστικά ως δικηγόρος. Όμως οι νομικές του γνώσεις του φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες στην πλοκή των βιβλίων του. Την πρώτη του συγγραφική δουλειά δεν κατάφερε να την εκδώσει. Συνέχισε με το Memoirs of the Life of William Collins, ένα έργο αφιερωμένο στον πατέρα του, έργο που εκδόθηκε το 1848, ένα χρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του. Στη συνέχεια δημοσίευσε δυο μυθιστορήματα και το 1851 γνωρίστηκε με τον Κάρολο Ντίκενς, με τον οποίο έγιναν φίλοι και συνεργάστηκαν στενά πολλές φορές .

Η γνωριμία του με τον Ντίκενς απετέλεσε σταθμό στη ζωή του. Τον Απρίλιο του 1852 δημοσίευσε το διήγημά του A Terribly Strange Bed στο περιοδικό Household Words του Ντίκενς, περιοδικό στο οποίο συνέχισε να δημοσιεύει αρκετά από τα γραπτά του. Επίσης συμμετείχε κάποιες φορές ως ηθοποιός στο θεατρικό θίασο του Ντίκενς. Το 1853 είχε την πρώτη κρίση ουρικής αρθρίτιδας (ποδάγρα), που θα τον ταλαιπωρεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το 1853 επισκέφθηκε με τον Ντίκενς την Ελβετία και την Ιταλία. Επέκτεινε πλέον τις συγγραφικές του δραστηριότητες γράφοντας άρθρα σε περιοδικά, διηγήματα και δοκίμια, ταξιδιωτικά και το πρώτο του θεατρικό έργο The Lighthouse (Ο φάρος) ανέβηκε από τον θίασο του Ντίκενς. Άρχισε πλέον να κάνει χρήση λάβδανου ως παυσίπονο για την ουρική αρθρίτιδα και σύντομα έφτασε στην κατάχρηση και τον εθισμό[15].

Το 1857 σε συνεργασία με τον Ντίκενς έγραψε το θεατρικό έργο Τα παγωμένα βάθη, το οποίο αργότερα μετέτρεψε σε διήγημα. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1860 με το μυθιστόρημα Η γυναίκα με τ’ άσπρα, συνεχίστηκε με το Αρμαντέιλ το 1866 και κορυφώθηκε με τη Φεγγαρόπετρα το 1868. Όλα τα μυθιστορήματά του δημοσιεύονταν σε συνέχειες σε διάφορα περιοδικά, όπως ήταν η συνήθεια της εποχής. Η ασθένειά του έχει όμως επιδεινωθεί πολύ και ο εθισμός του από το όπιο τού έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Το 1870 πέθανε ο Ντίκενς και ο θάνατός του έριξε σε βαθιά μελαγχολία τον Κόλινς. Το 1873-4 έκανε μια περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Τα επόμενα χρόνια δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικά λόγω της περαιτέρω επιδείνωσης της υγείας του. Συχνά δεν μπορούσε να μετακινηθεί από το σπίτι του και για αρκετά χρόνια ήταν αναγκασμένος να υπαγορεύει τα έργα του γιατί αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την όρασή του. Πέθανε από εγκεφαλικό στις 23 Σεπτέμβρη του 1889.

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Το 1858 άρχισε η συμβίωσή του με την Κάρολιν Γκρέιβς, χήρα, και την κόρη της Χάριετ. Πιστός στις πεποιθήσεις του εναντίον του θεσμού του γάμου, δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά η σχέση του με την Κάρολιν κράτησε μέχρι τον θάνατό του. Το 1864 γνώρισε τη Μάρθα Ραντ, ένα 19χρονο κορίτσι από φτωχή οικογένεια και δημιούργησε σχέση μαζί της. Η Κάρολιν τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε έναν νεότερο άνδρα. Το 1869 γεννήθηκε η πρώτη του κόρη από τη σχέση του με τη Μάρθα. Μετά 2 χρόνια γάμου, η Κάρολιν άφησε τον σύζυγό της και επέστρεψε στον Κόλινς. Από δω και πέρα έζησε μόνιμα με την Κάρολιν και σε ένα κοντινό σπίτι έμενε η Μάρθα. Το 1871 γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του και το 1874 ο γιος του. Όταν ήταν με τη Μάρθα χρησιμοποιούσε το όνομα Γουίλιαμ Ντόουσον, επίθετο που χρησιμοποιούσε και η Μάρθα και τα 3 παιδιά τους[16].

Αποτίμηση του έργου του Επεξεργασία

Ο Κόλινς αποκλήθηκε μετρ της μυθιστορίας των έντονων συγκινήσεων, που είναι ο πρόδρομος του αστυνομικού μυθιστορήματος. Το ενδιαφέρον του δεν επικεντρωνόταν τόσο στους ήρωες των ιστοριών του όσο στην πλοκή τους, την οποία εμπλούτιζε με ακριβέστατες ιατρικές, νομικές και αστυνομικές λεπτομέρειες. Αυτές οι σχολαστικές λεπτομέρειες μας δίνουν μια εκτενή και πολύ χρήσιμη εικόνα της μεσοβικτωριανής Αγγλίας. Αν και έριχνε το βάρος στην ανάπτυξη της πλοκής ενός έργου και ασχολιόταν λιγότερο με τις κοινωνικές προεκτάσεις, οι πεποιθήσεις του σκιαγραφούνται καθαρά και είναι ιδιαίτερα μοντέρνες. Κρίνει την ηθική της εποχής του κενή και την καυτηριάζει αναλόγως[17]. Ποτέ δεν ειρωνεύεται (όπως συνήθιζαν άλλοι σύγχρονοί του συγγραφείς) τα γηρατειά, τη στειρότητα ή την ασχήμια του γυναικείου φύλου. Χωρίς να είναι φεμινιστής, παρουσιάζει τις ηρωίδες του δυνατές, αποφασιστικές και έξυπνες. Ο ρόλος τους δεν καθορίζεται από κάποια ανδρική φιγούρα, είναι αυθύπαρκτα ανθρώπινα όντα [18]. Η ιδιόμορφη δεξιοτεχνία του και ο αντισυμβατικός οικογενειακός του βίος δεν εκτιμήθηκαν από τους σύγχρονους κριτικούς των βιβλίων του και αυτό σαφώς δεν βοήθησε στην υστεροφημία του. Χαρακτηριστικός ο αφορισμός ενός κριτικού της εποχής, που αναφερόμενος στο Αρμαντέιλ, το ονομάζει «κακάσχημο μωσαϊκό» [19]. Οι ήρωες, και κυρίως οι ηρωίδες, για έναν καθωσπρέπει βικτωριανό δεν έπρεπε να παρουσιάζουν τα στοιχεία ανηθικότητας που τους έδινε απλόχερα ο Κόλινς. Αλλά πώς θα μπορούσε και να τους παρουσιάζει διαφορετικά; Αφού τα έργα του είναι γεμάτα με δόλια εγκλήματα, απάτες, οικογενειακές συνωμοσίες, εγκληματικές παγίδες και όλα αυτά που του χάρισαν τελικά τον τίτλο του «πατέρα του αγγλικού μυθιστορήματος μυστηρίου».

Έργα Επεξεργασία

  • Iolani, or Tahiti as it was. A Romance (γράφτηκε το 1844 αλλά δημοσιεύτηκε το 1999)
  • Memoirs of the Life of William Collins, Esq., R.A. (1848)
  • Antonina (1850)
  • Rambles Beyond Railways, ή, Notes in Cornwall taken a-foot (1851)
  • Basil (1852)
  • Mr Wray's Cash Box (1852)
  • A Terribly Strange Bed (1852)
  • Hide and Seek (1854)
  • The Ostler (1855)
  • After Dark (1856)
  • The Lady of Glenwith Grange (1856)
  • The Dead Secret (Το θαμμένο μυστικό) (1856)
—μτφ. Άννα Παπασταύρου (εκδ. "Gutenberg", 2017)
  • A Rogue's Life (1856/1879)
  • The Frozen Deep (Τα παγωμένα βάθη) (1857), θεατρικό έργο σε συνεργασία με τον Κάρολο Ντίκενς
  • A House to Let (1858), διήγημα σε συνεργασία με τους Κάρολο Ντίκενς, Ελίζαμπεθ Γκάσκελλ, Α. Πρόκτερ
  • The Haunted House (Το στοιχειωμένο σπίτι) (1859), διήγημα σε συνεργασία με τους Κάρολο Ντίκενς, Ελίζαμπεθ Γκάσκελλ, Α. Πρόκτερ, Τζορτζ Σάλα και Ίσμπα Στρέττον
  • The Queen of Hearts (Η ντάμα κούπα) (1859)
  • The Woman in White (Η γυναίκα με τα άσπρα) (1860)
—μτφ. Σταύρος Μελισσηνός, ως «Λάουρα, Η γυναίκα με τα άσπρα» (εκδ. "Σπ. Δαρεμάς", χχ)
—μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (εκδ. "Ηλέκτρα", 2007)
—μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (εκδ. "Gutenberg", 2016)
  • No Name (Χωρίς όνομα) (1862)
  • My Miscellanies (1863)
  • Armadale (1866)
  • Armadale (Αρμαντέιλ) (1866)
—μτφ. Σάντυ Παπαϊωάννου (εκδ. "Gutenberg", 2012)
  • No Thoroughfare (1867), διήγημα και θεατρικό έργο σε συνεργασία με τον Κάρολο Ντίκενς
  • The Moonstone (Η φεγγαρόπετρα) (1868)
—μτφ. Τάσος Δαρβέρης (εκδ. "Μέδουσα, 1991)
  • Man and Wife (1870)
  • Poor Miss Finch (1872)
  • Miss or Mrs? Δεσποινίς ή κυρία;, (1873)
—μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου (εκδ. "Ερατώ", 2017, ISBN 978-960-229-317-1)
  • The New Magdalen (1873)
  • The Frozen Deep and Other Stories (Τα παγωμένα βάθη και άλλες ιστορίες) (1874)
The Frozen Deep
—μτφ. Καίτη Οικονόμου (εκδ. "Το Ποντίκι", 2006)
Dream Woman ( Η γυναίκα του ονείρου) (1874)
—μτφ. Γ. Μπαρουξής και Ε. Μπαρτζινόπουλος (στο βιβλίο «Γ.Κόλλινς-Λ.Μπάιρον-Σ.Μπροντέ:Διηγήματα», εκδ. "Το Ποντίκι", 2007)
John Jago's Ghost ή The Dead Alive (Το φάντασμα του Τζων Ιάγου ή Ο ζωντανός νεκρός) (1874)
—μτφ. Γ. Μπαρουξής (εκδ. "Το Ποντίκι", 2009)
  • The Law and the Lady (1875)
  • The Two Destinies (Τα δύο πεπρωμένα) (1876)
  • The Haunted Hotel (Το στοιχειωμένο ξενοδοχείο) (1878)
—μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου (εκδ. "Ερατώ", 2018, ISBN 978-960-229-324-9 )
  • The Fallen Leaves (Πεσμένα φύλλα) (1879)
  • My Lady's Money (1879)
  • Jezebel's Daughter (Η κόρη της Ιεζάβελ) (1880)
  • Who Killed Zebedee? (1881)
  • The Black Robe (Ο μαύρος μανδύας) (1881)
  • Heart and Science (1883)
  • I Say No (1884)
  • The Ghost's Touch and Other Stories (1885)
  • The Evil Genius (1886)
  • The Guilty River (Ο ένοχος ποταμός) (1886)
—μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου (εκδ. "Ερατώ", 2018, ISBN 978-960-229-329-4)
  • Little Novels (1887)
  • The Legacy of Cain (1889)
  • Blind Love (1890 – ημιτελές, ολοκληρώθηκε από τον φίλο του Walter Besant)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118638432. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Wilkie-Collins. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. 4,0 4,1 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  5. (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 456. Ανακτήθηκε στις 13  Μαΐου 2020.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120946138. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. CONOR.SI. 15957091.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  9. 9,0 9,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/72784. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  11. Joseph Foster: «Men-at-the-Bar» Joseph Foster. Λονδίνο, Άιλσμπερι. 1885.
  12. es.wikipedia.org/wiki/La_piedra_lunar.
  13. 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 «Kindred Britain»
  14. Andrew Gasson. «Wilkie Collins - A Short Biography, The Early Years». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2015. 
  15. Andrew Gasson. «Wilkie Collins - A Short Biography, The Dickens Connection». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2015. 
  16. Andrew Gasson. «WILKIE COLLINS'S WOMEN». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2015. 
  17. WILKIE COLLINS (2012). «Αφιέρωση στον Τζον Φόρεστερ». Αρμαντέιλ. Αθήνα: «Gutenberg». σελ. 15. ISBN 978-960-01-1558-1. 
  18. Γουίλκι Κόλινς (1991). «Προλογικό σημείωμα Dorothy L. Sayers». Η φεγγαρόπετρα. Αθήνα: Εκδόσεις ΜΕΔΟΥΣΑ. σελ. 10. 
  19. WILKIE COLLINS (2012). «Πρόλογος της Σάντυ Παπαϊωάννου». Αρμαντέιλ. Αθήνα: «Gutenberg». σελ. 7. ISBN 978-960-01-1558-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία