Γουλιελμίτης
Γουλιελμίτης (αγγλικά: Williamite) ονομαζόταν ο οποιοσδοίποτε υποστηρικτής του βασιλιά Γουλιέλμου Β΄ της Αγγλίας, ο οποίος εκθρόνισε τον βασιλιά Ιάκωβο Β΄ στην Ένδοξη Επανάσταση. Ο Γουλιέλμος, ο ηγέτης της Ολλανδικής Δημοκρατίας, αντικατέστησε τον Ιάκωβο με την υποστήριξη των Άγγλων Ουίγων. Ένας από τους στόχους του Γουλιέλμου ήταν να εξασφαλίσει την είσοδο της Αγγλίας στο Σύνδεσμο του Άουγκσμπουργκ εναντίον της Γαλλίας στον εννεαετή πόλεμο. Για τους Γουλιελμίτες στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία, ο Γουλιέλμος θεωρήθηκε ως εγγυητής της αστικής και θρησκευτικής ελευθερίας και της προτεσταντικής μοναρχίας κατά του καθολικού απολυταρχισμού.
Ο όρος «Γουλιελμίτης» χρησιμοποιείται επίσης συνηθισμένα για να αναφερθεί στον πολυεθνικό στρατό του Γουλιέλμου στην Ιρλανδία κατά τη διάρκεια του γουλιελμιτικού πολέμου στην Ιρλανδία, 1689–91. Στην ίδια την Ιρλανδία, ο Γουλιέλμος υποστηρίχθηκε πρωτίστως από τους Προτεστάντες και πολεμήθηκε από τους ιθαγενείς Καθολικούς Ιακωβίτες που υποστήριζαν τον Ιάκωβο. Μόλις ο Ιάκωβος Β΄ ανήλθε στο θρόνο το 1685, διέταξε τον αντιβασιλέα Ρίτσαρντ Τάλμποτ, Κόμη του Τιρκόνελ να αντικαταστήσει τους Προτεστάντες με Καθολικούς στην κυβέρνηση. Οι Προτεστάντες απομακρύνθηκαν από το Βασιλικό Ιρλανδικό Στρατό και αντικαταστάθηκαν από καθολικούς αξιωματικούς και στρατιώτες. Η Ιρλανδική Πολιτοφυλακή αφοπλίστηκε και τα όπλα της δόθηκαν στους Καθολικούς. Απαντώντας το 1689, οι Ιρλανδοί Προτεστάντες σχημάτισαν το δικό τους Στρατό του Βορρά, ανακήρυξαν τον Γουλιέλμο της Οράγγης βασιλιά και άρχισαν να καταλαμβάνουν οχυρά γύρω από το Κορκ και ιδιαίτερα στο Όλστερ. Ωστόσο, ο Ιακωβιτικός Ιρλανδικός Στρατός κατάφερε να αποκαταστήσει τον έλεγχο του Μπάντον και να οδηγήσει το Στρατό του Βορρά κατά τη διάρκεια της διάσπασης του Ντρομόρ. Πριν από πολύ καιρό μόνο το Ντέρι και το Ενσκίλεν είχαν παραμείνει ακόμα.
Μετά από αυτές τις πρώτες αποτυχίες, οι δυνάμεις των Γουλιελμιτών πέτυχαν μια σειρά νικών κατά τη διάρκεια του πολέμου υπερασπιζόμενες το Ντέρι και καταλαμβάνοντας το Κάρικφεργκους το 1689. Οι επακόλουθες μάχες, η μάχη του Μπόιν και η μάχη του Όγκριμ, οδήγησαν σε μια αποφασιστική νίκη στο Λίμερικ το 1691. Ο ίδιος ο Γουλιέλμος στο Μπόιν το 1690, το οποίο ήταν ευρέως μνημονευμένο σε έργα ζωγραφικής όπως το The Battle of the Boyne του Μπέντζαμιν Γουεστ. Ακόμη απεικονίζεται στην εικονογραφία του Τάγματος της Οράγγης, το όνομα του οποίου προέρχεται από τη δυναστεία του Γουλιέλμου, τον οίκο της Οράγγης Νασσάου.
Ο όρος «Γουλιελμιτικός» εφαρμόζεται μερικές φορές στην αρχιτεκτονική του εξοχικού σπιτιού του Λέιτ Στιούαρτ που χτίστηκε το 1690–1710 στη συντηρητική κλασσική αγγλική παράδοση που είχε δημιουργηθεί υπό τον Κάρολο Β΄ από τους Χιουζ Μέι και Σερ Κρίστοφερ Ρεν, από τους οποίους ο Μπέλτον Χάουζ, Λίνκολνσαϊρ και, προηγουμένος ο Στόουκ Έντιθ, Χέρεφορντσαϊρ[1] είναι τυπικά παραδείγματα. Αυτά τα συμπαγή σπίτια δεν ταιριάζουν εύκολα στις συμβάσεις αγγλικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής.
Το «Γουλιελμιτικό Μωβ Άστρο» αποτελεί μέρος της σημαίας του Τάγματος της Οράγγης στη Βόρεια Ιρλανδία.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Stoke Edith was referred to as an example of "the standard seventeenth-century product (the Hugh May type)" by Sir John Summerson, Architecture in Britain 1530 to 1830, 1985:192.
Πηγές Επεξεργασία
- J.G. Simms, Jacobite Ireland, London 1969