Δαίμων

ελάσσονα θεότητα στην αρχαίο Ελλάδα

Δαίμων[1][2] είναι αρχαιοελληνική λέξη που αρχικά αναφερόταν σε μια μικρότερη θεότητα ή καθοδηγητικό πνεύμα, τους δαίμονες της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και μυθολογίας και της μεταγενέστερης ελληνιστικής θρησκείας και φιλοσοφίας.[3]

Η λέξη προέρχεται από την λέξη *daimon της πρωτοινδοευρωπαϊκής, που σημαίνει "πάροχος, διαιρέτης (των περιουσιών ή των πεποιθήσεων)", η οποία προέρχεται από τη ρίζα *da- "διαιρώ", εξού και το ρήμα δαίω.[4] Οι δαίμονες μπορούσαν να θεωρηθούν ως οι ψυχές των ανθρώπων της χρυσής εποχής που ενεργούν ως κηδεμόνες θεότητες, σύμφωνα με την καταχώρηση δαίμων στο λεξικό Λίντελ και Σκοτ.[5]

Παραπομπές Επεξεργασία