Δελφικές Εορτές
Οι Δελφικές Εορτές ήταν μια σειρά από ποικίλες εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών κατά τη διάρκεια των ετών 1927-1930 από τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό και την Αμερικανίδα σύζυγό του Εύα Πάλμερ. Μάλιστα, η οικία του ζεύγους δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο, έχει πλέον μετατραπεί στο αντίστοιχο Μουσείο[1] (Δελφικών Εορτών), το οποίο περιλαμβάνει πολύτιμο υλικό (κοστούμια παραστάσεων, χειρόγραφα, οικιακά σκεύη κλπ).
Οι πρώτες δελφικές εορτές Επεξεργασία
Αυτές έλαβαν χώρα το τριήμερο 9 έως και 11 Μαΐου 1927 και ήταν επικεντρωμένες στο δράμα του Προμηθέα. Την παράσταση πλαισίωσε σειρά άλλων εκδηλώσεων, όπως ξεναγήσεις, ομιλίες κλπ. Παράλληλα, οργανώθηκαν και αθλητικοί αγώνες, σε αναπαράσταση των αρχαίων Πυθίων, αλλά και χορευτικές επιδείξεις.
Αποτύπωση σημαντικών σκηνών από τις πτώτες δελφικές εορτές έγινε στην ταινία Αι δελφικαί εορταί της Νταγκ Φιλμ των αδελφών Γαζιάδη. Στην ταινία εμφανίζονται πλάνα από τον Προμηθέα δεσμώτη του Αισχύλου, τους αθλητικούς αγώνες, τον πυρρίχιο χορό κ.ά. [2]
Οι δεύτερες δελφικές εορτές Επεξεργασία
Αυτές οργανώθηκαν τρία χρόνια μετά τις πρώτες (3 έως 15 Μαΐου 1930[3]) και διαχωρίζονταν σε τρεις φάσεις. Το πρόγραμμά τους ήταν εμπλουτισμένο και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, ωστόσο οι συγκυρίες της εποχής δεν εξασφάλισαν την εσαεί διατήρησή τους. Ένας επιπλέον λόγος που δεν επέτρεψε τη διαχρονική επιβίωση των Δελφικών Εορτών ήταν η πιστή προσήλωση των εμπνευστών τους στην αρχή ότι θα έπρεπε οι Εορτές να παραμείνουν εκτός εμπορικής προβολής, γεγονός που συνέτεινε στη μη εκμετάλλευση των εκδηλώσεων από φορείς που θα μπορούσαν να αναδειχθούν ως χορηγοί κλπ. Οι διοργανωτές άλλωστε αρνήθηκαν κάθε επιχορήγηση από κρατικούς φορείς. Ο Σικελιανός αλλά και η σύζυγός του ονειρεύονταν την ρομαντική αναβίωση του κλασικού προτύπου και δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να παραχωρήσουν δικαιώματα εμπορικής δραστηριότητας σε ιδιώτες[4].
Αντιδράσεις και επακόλουθα Επεξεργασία
Υπέρ των Εορτών γράφτηκαν δεκάδες άρθρα παγκοσμίως. Κατά των Δελφικών Εορτών αναφέρθηκε η εφημερίδα Ριζοσπάστης, που με άρθρο του στις 5-5-1930[5] τις χαρακτήρισε υπερφίαλες εκδηλώσεις του αστικού κράτους, ενώ κάποιοι (Δούμας) παραλλήλισαν τον Σικελιανό με τον Μπενίτο Μουσολίνι. Για το ζεύγος πάντως, η διοργάνωση των αγώνων είχε άσχημες επιπτώσεις, καθώς το οικονομικό κόστος τους οδήγησε σχεδόν στη χρεωκοπία, γεγονός που είχε επίπτωση και στη σχέση τους, αφού σύντομα οδηγήθηκαν στον χωρισμό. Γεγονός πάντως είναι ότι ο βραχύβιος αυτός θεσμός έφερε τους Δελφούς για μια ακόμη φορά στο επίκεντρο του διεθνούς πολιτιστικού γίγνεσθαι, καθώς τις παρακολούθησαν πλήθος προσωπικοτήτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης, σημαντικές καλλιτεχνικές προσωπικότητες, όπως η φωτογράφος Nelly's παρεβρέθηκαν και αποτύπωσαν με το έργο τους τις δύο αυτές σημαντικές διοργανώσεις. Άλλοι καλλιτεχνικοί θεσμοί, όπως το Φεστιβάλ Επιδαύρου, που καθιερώθηκε το 1955, είχαν τις ρίζες τους στις Δελφικές Εορτές, που εκαινίασαν την επανάχρηση των αρχαίων θεάτρων. Η σημαντικότερη ίσως επίδραση των Δελφικών Εορτών ήταν πάντως το γεγονός ότι έφεραν ξανά στην επιφάνεια τα Δελφικά ιδεώδη, δίνοντας το έναυσμα για την ίδρυση και άλλων θεσμών που σχετίζονται με τις αρχές της συναδέλφωσης, της αλληλεγγύης και του διεθνισμού. Τέτοιοι θεσμοί είναι σήμερα το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και το Διεθνές Δελφικό Συμβούλιο καθώς και ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Εδαφικής Συνεργασίας "Αμφικτυονία".
Πηγές Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Μουσείο Δελφικών Εορτών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ Αργύρης, Τσιάπος. Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σέρρες: Α. Τσιάπος. σελ. 329–344. ISBN 978-960-93-7608-2.
- ↑ «Δελφικές Εορτές». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ Μιχάλης A. Τιβέριος "Οι δελφικές γιορτές του Σικελιανού"
- ↑ Ο "Προλετάριος" στη στήλη "Ζωή και Τέχνη", άρθρο "Κόκκινες Πινελιές" του φύλλου της 5 Μαΐου 1930 της εφημερίδας "Ριζοσπάστης", σελ. 3 γράφει: "...Αλλά το μεγαλύτερο πανηγύρι γινότανε μέσα στο κεφάλι του Σικελιανού και των... συνενόχων του... Που ξαίρουμε κιόλας αν ο Σικελιανός δεν εφιλοδόξησε να γίνει και... Απόλλων και αν η κ. Εύα δεν έχει κι' αυτή το σχέδιό της να καθίσει στο χρυσό τρίποδα και να γίνει Πυθία;..."