Δημήτριος Δημάδης
Ο Δημήτριος Βασιλείου Δημάδης (Κοκκινοπλός Ελασσόνας, 1887 - Αθήνα, 23 Μαρτίου 1970)[1] ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός, που υπηρέτησε ως κοινοτάρχης Κατερίνης, βουλευτής Πιερίας επί κυβερνήσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου και υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κεντρικής Μακεδονίας.
| Δημήτριος Δημάδης | |
|---|---|
 | |
| Βουλευτής Κατερίνης-Βεροίας-Ναούσης | |
| Περίοδος 1923 – 1926 | |
| Βουλευτής Κατερίνης-Βεροίας-Ναούσης | |
| Περίοδος 1926 – 1928 | |
| Βουλευτής Κατερίνης-Βεροίας-Ναούσης | |
| Περίοδος 1933 – 1946 | |
| Βουλευτής Πιερίας | |
| Περίοδος 1952 – 1956 | |
| Κοινοτάρχης Κατερίνης | |
| Περίοδος 1917 – 1920 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1887, Κοκκινοπλός Ελασσόνας |
| Θάνατος | 23 Μαρτίου 1970 (83 ετών) Αθήνα |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Κόμμα Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ, Δημοκρατική Ένωσις |
| Επάγγελμα | πολιτικός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Εκπαίδευση, στρατός και ιατρικό λειτούργημα Επεξεργασία
Γεννήθηκε στον Κοκκινοπλό Ελασσόνας το 1887, αλλά εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κατερίνη το 1913.[1] Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γυμνάσιο της Τσαριτσάνης και μετά στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, παίρνοντας το πτυχίο του με Άριστα. [2] Από το 1917 ως το 1920 ήταν πρόεδρος της Κοινότητας Κατερίνης (όταν η Κατερίνη δεν ήταν ακόμα Δήμος[3]). Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία ως επίατρος.[4] Για τις υπηρεσίες του παρασημοφορήθηκε δύο φορές.[2]
Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία
Ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου[4] και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Σανατορίου της Πέτρας και στην κατασκευή υδραγωγείου για την ύδρευση της Κατερίνης από τις πηγές της Βρυάζας.[2]
Στις εκλογές του 1920 κατήλθε ως υποψήφιος αλλά δεν εξελέγη βουλευτής, συγκεντρώνοντας 13.350 "ναι" έναντι 17.412 "όχι".[5]
Εξελέγη βουλευτής το 1923, το 1926 με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων (με 2.391 ψήφους), το 1928 και το 1933 με το Κόμμα Φιλελευθέρων[6] και το 1946, όταν ακόμα δεν είχε συσταθεί ο νομός Πιερίας. Στις εκλογές του 1946 αναφέρεται στον Τύπο της εποχής ως "βουλευτής Θεσσαλονίκης" και εξελέγη με το Συνδυασμό Κόμματος Φιλελευθέρων συγκεντρώνοντας 5.139 ψήφους[7]
Ο Δημάδης διετέλεσε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κεντρικής Μακεδονίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα από τις 7 Μαρτίου 1945[8] ως την παραίτησή του, στην κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη, στις 7 Ιουνίου 1945.[9] Την ίδια περίοδο διετέλεσε και αντιπρόεδρος της Βουλής.[3]
Στις εκλογές του 1952 ο Δημήτριος Δημάδης εξελέγη βουλευτής με την ΕΠΕΚ (και το Κόμμα Φιλελευθέρων) μαζί με τους Κωνσταντίνο Δημόπουλο και Ελευθέριο Ελευθεριάδη, (στον Τύπο της εποχής, αναφέρεται ως "βουλευτής Κατερίνης"[10]), καθώς ο νομός είχε συσταθεί μόλις μερικά χρόνια πριν, το 1949.
Στις εκλογές του 1956 ήταν ξανά υποψήφιος με τη Δημοκρατική Ένωση, μαζί με τους Ελευθέριο Ελευθεριάδη και Κωνσταντίνο Δημόπουλο, όμως ο συνδυασμός τους δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσαν 16.941 ψήφους συνολικά. Στις εκλογές εκείνες η ΕΡΕ με το συνδυασμό της πήρε 17.845 ψήφους συνολικά και έτσι εξελέγησαν βουλευτές οι τρεις της υποψήφιοι, Δημήτριος Βακάλης (ή Βακάλογλου), Αλέξανδρος Δεληγιαννίδης και Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου.[11]
Ως βουλευτής μερίμνησε για τις απαλλοτριώσεις και τη διανομή γαιών στους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την αποκατάστασή τους.[2]
Θάνατος και οικογένεια Επεξεργασία
Το 1914 ο Δημάδης παντρεύτηκε την κόρη της πατριαρχικής οικογένειας Μόσχη, με την οποία έζησε ως τον πρόωρο θάνατό της και απέκτησε οικογένεια (2 κόρες και 1 γιο, τον Βασίλειο Δημάδη, ιατρό-χειρουργό..[2]
Ο Δημήτριος Δημάδης πέθανε σε ηλικία 83 ετών, το 1970 στην Αθήνα και κηδεύτηκε στις 24 Μαρτίου από το μητροπολιτικό ναό της Θείας Αναλήψεως στην Κατερίνη.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 εφ. Μακεδονία, "Απεβίωσε παλαιός πολιτευτής" φύλλο 24 Μαρτίου 1970, σελ.5.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 εφ. Νέα Εποχή, Απέθανε και εκηδεύθη ο Δημήτριος Δημάδης, ιατρός και τέως υπουργός, 28 Μαρτίου 1970. σελ. 1 (μέσω ΓΑΚ - Αρχεία Νομού Πιερίας).
- ↑ 3,0 3,1 Ιωάννης Καζταρίδης , Κατερίνη: από τη μικρή κώμη στην πολύτροπη πόλη, εκδ. ΜΑΤΙ, 2006, ISBN 960-8042-72-0, ISBN 978-960-8042-72-8.
- ↑ 4,0 4,1 εφ. Μακεδονικός Αγών, φ. 28 Μαρτίου 1970, σελ. 4 (μέσω ΓΑΚ - Αρχεία Νομού Πιερίας.
- ↑ εφημερίδα Μακεδονία, 5-11-1920, σελ. 1.
- ↑ Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 105 (αριθμ. 379)
- ↑ Στα πρώτα χρόνια η Πιερία ήταν μέρος της επαρχίας Θεσσαλονίκης αναφορικά με τις βουλευτικές εκλογές.
- ↑ ««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα (De Facto) Από 3.1.1945 έως 8.4.1945»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2013.
- ↑ «Κυβέρνησις Πέτρου Βούλγαρη (De Facto) Από 8.4.1945 έως 11.8.1945». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2013.
- ↑ εφ. "Ελευθερία", φ. 18-11-1952, σελ. 1.
- ↑ Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του ΕΚΠΑ "Πέργαμος, Αποτελέσματα Βουλευτικών Εκλογών της 19ης Φεβρουαρίου 1956, σελ. 35 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-15 στο Wayback Machine.