Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1959
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1959 ήταν ο 4ος Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1959 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 11 Μαρτίου 1959 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών Κάννες, Γαλλία |
| Παρουσιαστές | Ζακλίν Ζουμπέρ |
| Μουσική διεύθυνση | Φρανκ Πουρσέλ |
| Σκηνοθέτης | Μαρσέλ Κραβέν |
| Διοργανωτής | Radiodiffusion-Télévision Française (RTF) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | Καμία |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 11 |
| Πρώτη εμφάνιση | |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτικής επιτροπής, το κάθε μέλος έδωσε 1 πόντο στο αγαπημένο τους τραγούδι. |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής |  Ολλανδία"Een beetje" |
Διεξήχθη στις 11 Μαρτίου 1959 στις Κάννες της Γαλλίας, καθώς η Γαλλία ήταν η νικήτρια του προηγούμενου διαγωνισμού, το 1958.[1]. Το διαγωνισμό κέρδισε η Ολλανδία με το τραγούδι "Een beetje", το οποίο εκτελείται από την Τέντι Σόλτεν. Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη για την Ολλανδία. Ο Ουίλι βαν Χέμερτ (Willy van Hemert) ήταν ο στιχουργός και του τραγουδιού "Net als toen", το οποίο κέρδισε τον διαγωνισμό του 1957. Ο βαν Χέμερτ ήταν το πρώτο πρόσωπο που κέρδισε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision δύο φορές.
Τοποθεσία Επεξεργασία
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις Κάννες της Γαλλίας με το χώρο φιλοξενίας να είναι το αρχικό κτίριο του Παλατιού των Φεστιβάλ και των Συνεδριών, αφού η Γαλλία κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει αυτή την έκδοση του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision λόγω του ότι είχε κερδίσει την προηγούμενη χρονιά με το τραγούδι "Dors, mon amour" του Αντρέ Κλαβώ. Οι Κάννες, μια πόλη που βρίσκεται στη Γαλλική Ριβιέρα, είναι ένας πολυάσχολος τουριστικός προορισμός και είναι γνωστός παγκοσμίως για τη διοργάνωση του ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, με το Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδρίων που φιλοξενεί επίσης το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το αρχικό κτίριο χτίστηκε το 1949 και βρίσκεται στη λεωφόρο Promenade de la Croisette, στον σημερινό χώρο της JW Marriott Cannes.
Μορφή Επεξεργασία
Ένας νέος κανόνας δημιουργήθηκε για αυτή τη Eurovision, διασφαλίζοντας ότι δεν επιτρέπονται επαγγελματίες εκδότες ή συνθέτες στις εθνικές επιτροπές. Η Ιταλία έδωσε ένα βαθμό στη Γαλλία, μηδέν βαθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο και επτά βαθμούς στην Ολλανδία, τοποθετώντας τους μόλις τρεις βαθμούς μπροστά από το Ηνωμένο Βασίλειο. Αργότερα, η Γαλλία έδωσε μόνο τρεις πόντους στην Ιταλία και τέσσερις πόντους στην Ολλανδία, δίνοντάς τους ένα προβάδισμα πέντε βαθμών έναντι του Ηνωμένου Βασιλείου, οι οποίοι ήταν μόνο ένας βαθμός μπροστά από τη Γαλλία, αφήνοντας την Ιταλία πίσω στην έκτη θέση, πίσω από τη Δανία, για εννέα βαθμούς. Κάτι που συνέβη φέτος, αλλά ποτέ ξανά, ήταν ότι πέρα από τη νικήτρια συμμετοχή έγινε και πάλι. Το δεύτερο και το τρίτο τραγούδι, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, είχαν τη δυνατότητα να τραγουδήσουν και πάλι στο τέλος της παράστασης, μαζί με τον τελικό νικητή, την Ολλανδία.
Συμμετέχουσες χώρες Επεξεργασία
Το Λουξεμβούργο αρνήθηκε την συμμετοχή του και αποχώρησε για πρώτη φορά, το Ηνωμένο Βασίλειο επέστρεψε χάνοντας τον προηγούμενο διαγωνισμό (εμφανίστηκε στον πίνακα σκορ ώς "Grande Bretagne"-"Μεγάλη Βρετανία") και τερμάτισε στη δεύτερη θέση για πρώτη φορά. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα έχει άλλες 15 δεύτερες θέσεις στην ιστορία του στη Eurovision. Για πρώτη φορά συμμετείχε το Μονακό, παρότι τερμάτισε στην τελευταία θέση.
Διευθυντές ορχηστρών Επεξεργασία
Κάθε συμμετοχή είχε και έναν διευθυντή ορχήστρας που καθοδηγούσε την ορχήστρα.[2] Οι παρακάτω διευθυντές ορχήστρας, καθοδήγησαν τις συμμετοχές της ανάλογης χώρας.
Γαλλία – Φρανκ Πουρσέλ
Δανία – Κάι Μόρτενσεν
Ιταλία – Γουίλιαμ Γκαλασίνι
Μονακό – Φρανκ Πουρσέλ
Ολλανδία – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
Γερμανία – Φρανκ Πουρσέλ
Σουηδία – Φρανκ Πουρσέλ
Ελβετία – Φρανκ Πουρσέλ
Αυστρία – Φρανκ Πουρσέλ
Ηνωμένο Βασίλειο – Έρικ Ρόμπινσον
Βέλγιο – Φράνσις Μπαΐ
Επιστροφές καλλιτεχνών Επεξεργασία
Στον διαγωνισμό του 1959 έλαβαν ξανά μέρος η Μπίρτε Βίλκε από τη Δανία (έλαβε μέρος και στον διαγωνισμό του 1957) και ο Ιταλός Ντομένικο Μοντούνιο, ο οποίος είχε λάβει μέρος και στη Eurovision του 1958.
Παρουσίαση Επεξεργασία
Τον διαγωνισμό του 1959 παρουσίασε η Ζακλίν Ζουμπέρ (29 Μαρτίου 1921 – 8 Ιανουαρίου 2005), γεννημένη ως Ζακλίν Ανέτ Εντίτ Πιέρ (Jacqueline Annette Édith Pierre). Η Ζουμπέρ ήταν, μαζί με την Αρλέτ Ακάρ, μια από τις πρώτες δύο παρουσιάστριες συνεχείας της τηλεόρασης, όταν η γαλλική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της βήματα. Ήταν επίσης παραγωγός και σκηνοθέτρια.
Αποτελέσματα Επεξεργασία
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[3][4] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Γαλλία
|
Ζαν Φιλίπ | "Oui, oui, oui, oui" | Γαλλικά | 3 | 15 |
| 02 |  Δανία
|
Μπίρτε Βίλκε | "Uh, jeg ville ønske jeg var dig" | Δανικά | 5 | 12 |
| 03 |  Ιταλία
|
Ντομένικο Μοντούνιο | "Piove (Ciao, ciao bambina)" | Ιταλικά | 7 | 9 |
| 04 |  Μονακό
|
Ζακ Πιλς | "Mon ami Pierrot" | Γαλλικά | 11 | 1 |
| 05 | Ολλανδία
|
Τέντι Σόλτεν | "Een beetje" | Ολλανδικά | 1 | 21 |
| 06 |  Γερμανία
|
Άλις και Έλεν Κέσλερ | "Heute Abend wollen wir tanzen geh'n" | Γερμανικά | 8 | 5 |
| 07 |  Σουηδία
|
Μπρίτα Μποργκ | "Augustin" | Σουηδικά | 9 | 4 |
| 08 |  Ελβετία
|
Κρίστα Γουίλιαμς | "Irgendwoher" | Γερμανικά | 4 | 14 |
| 09 |  Αυστρία
|
Φέρι Γκραφ | "Der K und K Kalypso aus Wien" | Γερμανικά | 10 | 4 |
| 10 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Περλ Καρ & Τέντι Τζόνσον | "Sing, Little Birdie" | Αγγλικά | 2 | 16 |
| 11 |  Βέλγιο
|
Μπομπ Μπένι | "Hou toch van mij" | Ολλανδικά | 6 | 9 |
Πίνακας βαθμολογίας Επεξεργασία
| Αποτελέσματα ψηφοφορίας | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
|
Γαλλία | 15 | 4 | 1 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | ||||
| Δανία | 12 | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 2 | 2 | |||||
| Ιταλία | 9 | 3 | 1 | 1 | 3 | 1 | |||||||
| Μονακό | 1 | 1 | |||||||||||
| Ολλανδία | 21 | 4 | 7 | 1 | 2 | 3 | 1 | 3 | |||||
| Γερμανία | 5 | 2 | 1 | 1 | 1 | ||||||||
| Σουηδία | 4 | 1 | 3 | ||||||||||
| Ελβετία | 14 | 2 | 1 | 1 | 3 | 1 | 5 | 1 | |||||
| Αυστρία | 4 | 1 | 2 | 1 | |||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 16 | 1 | 1 | 2 | 5 | 3 | 2 | 2 | |||||
| Βέλγιο | 9 | 2 | 1 | 1 | 3 | 2 | |||||||
| Ο πίνακας είναι ταξινομιμένος ανά σειρά εμφάνισης | |||||||||||||
Εκφωνητές και εκπρόσωποι χωρών Επεξεργασία
Η κάθε χώρα μέσω του ραδιοτηλεοπτικού της φορέα έστειλε έναν σχολιαστή του διαγωνισμού στην γλώσσα της χώρας.[5]
Εκφωνητές ψήφων Επεξεργασία
- Βέλγιο – Μπερτ Λέισεν (Bert Leysen)
- Ηνωμένο Βασίλειο – Πιτ Μάρεϊ (Pete Murray)
- Αυστρία – Καρλ Μπρουκ (Karl Bruck)
- Ελβετία – Μπορίς Ακουαντρό (Boris Acquadro)
- Σουηδία – Ρόλαντ Άιγουορθ (Roland Eiworth)
- Γερμανία – TBC
- Ολλανδία – Ζίμπε βαν ντερ Ζέε (Siebe van der Zee)[6]
- Μονακό – TBC
- Ιταλία – Έντσο Τορτόρα (Enzo Tortora)
- Δανία – Σβεντ Πέτερσεν (Svend Pedersen)
- Γαλλία – Μαριάν Λεσέν (Marianne Lecène)
Σχολιαστές Επεξεργασία
|
|
Πηγές Επεξεργασία
- Γιουροβίζιον (Αγγλικά)
- Γιουροβίζιον ΤV (Αγγλικά)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Eurovision History – Cannes 1959». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ «andtheconductoris.eu». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2017.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1959». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1959». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Eurovision 1959 – Cast and Crew». IMDb. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ "Teddy Scholten eerste in Eurovisie Songfestival", Utrechts Nieuwsblad, 1959-03-12
- ↑ «Teddy Scholten won voor Nederland Songfestival». De Leeuwarder Courant (στα Ολλανδικά). 12 Μαρτίου 1959.
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 20. ISBN 91-89136-29-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)