Βικιπαίδεια

Διεθνής Μαρξιστική Τάση

Η Διεθνής Μαρξιστική Τάση (ΔMT) είναι διεθνής τροτσκιστική τάση που ιδρύθηκε από τον Τεντ Γκραντ και τους οπαδούς του μετά τη διάσπαση με την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αρχισυντάκτης της ιστοσελίδας τους, www.marxist.com, είναι ο Άλαν Γουντς. Ο ιστότοπος είναι πολύγλωσσος και σε αυτόν δημοσιεύονται άρθρα διεθνούς επικαιρότητας που έχουν γραφτεί από μαρξιστική σκοπιά, καθώς και πολλά ιστορικά και θεωρητικά άρθρα. Η ΔMT δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 40 χώρες παγκοσμίως.[1]

Διεθνής Μαρξιστική Τάση
ΣυντομογραφίαΔΜΤ
ΗγέτηςΆλαν Γουντς
ΙδρυτήςΤεντ Γκραντ
Ίδρυση1992
Διάσπαση απόΕπιτροπή για μια Εργατική Διεθνή
ΙδεολογίαΚομμουνισμός
Μαρξισμός
Λενινισμός
Τροτσκισμός
Διεθνισμός
Πολιτικό φάσμαΑκροαριστερά
Χρώματα     Κόκκινο
Ιστότοπος
www.marxist.com

Ιστορία Επεξεργασία

Το Militant ή Μαχητής (επίσης γνωστό και ως η τάση του Militant/Μαχητή) ήταν μια εισοδιστική ομάδα μέσα στο βρετανικό Εργατικό Κόμμα που έδρευε γύρω από την εφημερίδα Militant, η οποία ιδρύθηκε το 1964. Το 1974, το Militant και οι σύμμαχοί του στη Σουηδία, την Ιρλανδία και άλλες χώρες συγκρότησαν την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή. Εκείνη την εποχή ήταν η μεγαλύτερη τροτσκιστική οργάνωση στην Ευρώπη. Η οργάνωση κέρδισε περισσότερα μέλη κατά τη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και κυριάρχησε στο Εργατικό Κόμμα στο Λίβερπουλ. Το 1983, τα πέντε μέλη της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας Militant διαγράφηκαν επειδή παραβίασαν το καταστατικό του Εργατικού Κόμματος και οι διαγραφές μελών του Militant συνεχίστηκαν καθ' όλη την υπόλοιπη δεκαετία.[2][3][4]

Ο Τεντ Γκραντ ήταν ο επί μακρόν ηγέτης του Militant έως ότου αυτό διασπάστηκε στις αρχές του 1992 για μια σειρά θεμάτων, κυρίως γύρω από το ζήτημα της συνέχισης της εισοδιστικής δουλειάς στο Εργατικό Κόμμα. Η πλειοψηφία, απορρίπτοντας τον εισοδισμό, σχημάτισε το Militant Labour (Μαχητικό Εργατικό Κόμμα), το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αγγλίας και της Ουαλίας. Ο Γκραντ υποστήριξε ότι η αποχώρηση από το Εργατικό Κόμμα θα ισοδυναμούσε με την απόρριψη πολλών δεκαετιών υπομονετικής δουλειάς και υποστήριξε ότι οι Μαρξιστές θα πρέπει να παραμείνουν μέσα στο κόμμα. Ωστόσο, αυτός και οι υποστηρικτές του διαγράφηκαν από την τάση και μαζί με τον Άλαν Γουντς σχημάτισαν τη Σοσιαλιστική Έκκληση (Socialist Appeal)[5] στη Βρετανία.[6][7][8]

Ο φραξιονιστικός αγώνας μέσα στο Militant που οδήγησε στη διαγραφή του Γκραντ και του Γουντς επεκτάθηκε επίσης μέσα στην ΕΕΔ με τους υποστηρικτές της φράξιας του Γκραντ να αποχωρούν για να σχηματίσουν την Επιτροπή για μια Μαρξιστική Διεθνή σε πολλές χώρες, ιδιαίτερα στην Ισπανία.

Στο Παγκόσμιο Συνέδριό της το 2006, η οργάνωση μετονομάστηκε σε Διεθνή Μαρξιστική Τάση (ΔΜΤ).[9]

Ο Ρομπ Σιούελ είναι συντάκτης της εφημερίδας Socialist Appeal του βρετανικού τμήματος και ο Άλαν Γουντς είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης In Defence of Marxism (Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού) καθώς και του ιστότοπου της ΔΜΤ, In Defense of Marxism.[10]

Θεωρία και τακτική Επεξεργασία

 
Το σφυροδρέπανο στον τάφο του Τρότσκι

Η Διεθνής Μαρξιστική Τάση ακολουθεί τον ορθόδοξο Τροτσκισμό, δίνοντας έμφαση στην εκπαίδευση των στελεχών από την εργατική τάξη και τη νεολαία.[11]

Το μανιφέστο της ΔMT θέτει αιτήματα όπως «το τέλος της ιδιωτικοποίησης και την εγκατάλειψη της οικονομίας της αγοράς», «την εθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών χωρίς αποζημίωση» και «την επανεισαγωγή του κρατικού μονοπωλίου του εξωτερικού εμπορίου».[12]

Εθνικά τμήματα Επεξεργασία

Η ΔMT έχει τμήματα σε πολλές χώρες παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των Esquerda Marxista στη Βραζιλία, Sinistra classe rivoluzione [13] στην Ιταλία, Revolutie (προηγουμένως Vonk ) στην Ολλανδία, Fightback στον Καναδά και Σοσιαλιστική Έκκληση στη Βρετανία.

Το τμήμα της στη Γαλλία, η Révolution (πρώην La Riposte), ασκούσε εισοδιστική τακτική στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Το 2008, το γαλλικό τμήμα υποστήριξε μια εναλλακτική πλατφόρμα στο συνέδριο του ΓΚΚ, το οποίο έλαβε την υποστήριξη του 15% των συνέδρων.[14][15] Στη συνέχεια, η Révolution εγκατέλειψε το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και έγινε μέλος της La France Insoumise ενώ η La Riposte μένει στο κόμμα και δεν είναι πλέον τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης.

Το βραζιλιάνικο τμήμα της ΔMT, Esquerda Marxista (Μαρξιστική Αριστερά) ήταν προηγουμένως αναγνωρισμένη τάση στο κυβερνών Κόμμα Εργαζομένων και έχει την πλειοψηφία στο Movimento Negro Socialista (Σοσιαλιστικό Μαύρο Κίνημα, MNS).[16][17] Στις 5 Μαΐου 2015, το τμήμα της Βραζιλίας ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το Κόμμα Εργαζομένων, επικαλούμενο την αποτυχία αυτού του κόμματος να αντιταχθεί στη λιτότητα και την υποστήριξή του στην αστυνομική καταστολή των κινημάτων διαμαρτυρίας.[18]

Δύο μέλη του ελληνικού τμήματος (Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ) εκλέχτηκαν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου τον Ιούλιο του 2013. Αυτή η φράξια έκτοτε πάλεψε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για την απόρριψη της λιτότητας και την εφαρμογή σοσιαλιστικών πολιτικών από την ηγεσία του κόμματος.[19][20] Οι θέσεις αυτής της οργάνωσης έχουν κερδίσει την προσοχή της Wall Street Journal, η οποία πήρε συνέντευξη από ορισμένα μέλη της ως μέρος ενός άρθρου στις 23 Ιουνίου 2015.[21] Η Κομμουνιστική Τάση εντάχθηκε στη νεοσύστατη Λαϊκή Ενότητα μετά τη διάσπασή της από τον ΣΥΡΙΖΑ.[22] Αποχώρησε από τη Λαϊκή Ενότητα το 2016. Τον Δεκέμβριο του 2023 η οργάνωση μετονομάστηκε σε Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση.

Το μεξικάνικο τμήμα, La Izquierda Socialista, δραστηριοποιείται στο Εθνικό Κίνημα Αναγέννησης.[23] Αρκετά μέλη του μεξικανικού τμήματος αναφέρθηκαν ονομαστικά σε άρθρα της συντηρητικής εφημερίδας La Razón. Αυτά τα άρθρα σημείωσαν τον μεγάλο ρόλο αυτών των μελών στους φοιτητικούς αγώνες στο Instituto Politécnico Nacional και τους κατηγόρησαν ότι ήταν αγκιτάτορες εκ των έξω και συνδέονταν με τον αριστερό συγγραφέα και πολιτικό Paco Ignacio Taibo II.[24][25] Στις 26 Αυγούστου 2015, μέλη της La Izquerda Socialista τραυματίστηκαν σε αντιπαράθεση με την αστυνομία αποκατάστασης της τάξης μετά την αποχώρησή τους από μια διαμαρτυρία για τους αγνοούμενους της «Ayotzinapa» στην Πόλη του Μεξικού. Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο Ubaldo Meneses, εκδότης της εφημερίδας του οργάνωσης και μέλος του εθνικού συμβουλίου του MORENA.[26]

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις γενικές εκλογές της Ιταλίας το 2018, το τμήμα της ΔMT (Αριστερά, Τάξη, Επανάσταση) σχημάτισε την εκλογική συμμαχία για μια Επαναστατική Αριστερά με το Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το ιταλικό τμήμα της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς (CRFI).[27][28] Η συμμαχία έλαβε 0,08% των ψήφων.[29]

Ύστερα από την ταχεία ανάπτυξη των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής μετά τις προεδρικές εκλογές του 2016 στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα μέλη της ΔMT στις ΗΠΑ έχουν ενταχθεί σε τοπικές οργανώσεις των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής σε όλη τη χώρα.

Στο 13ο Συνέδριό του στις 3 και 4 Μαΐου 2019, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα ψήφισε να συγχωνευθεί με το ρωσικό τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης και το ενωμένο κόμμα να προσχωρήσει στη ΔMT.[30][31] Το 2020, η ρωσική οργάνωση της ΔMT ηγήθηκε της αντι-κληρικής εκστρατείας στη Μόσχα και υποστήριξε με επιτυχία την εκλογική εκστρατεία ενός από τους υποψηφίους του Κομμουνιστικού Κόμματος για τη Δούμα της πόλης της Μόσχας (δημοτικό συμβούλιο).[32][33]

Τμήματα και ομάδες της ΔΜΤ Επεξεργασία

Επίσημο τμήμα ή ομάδα Ονομασία οργάνωσης ή έκδοσης Ονομασία στα ελληνικά Επίσημος ιστότοπος Σύνδεση με μαζικές εργατικές οργανώσεις
Ανατολικό Τιμόρ Marxista Revolusionariu Επαναστάτης Μαρξιστής [1]
Αργεντινή Corriente Socialista Militante Σοσιαλιστική Τάση Μαχητής [2]
Αυστραλία Revolution Επανάσταση [3]
Αυστρία Der Funke Η Σπίθα [4] Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Αυστρίας
Βέλγιο Βαλλωνία: Révolution

Φλάνδρα: Vonk

Επανάσταση

Σπίθα

[5]

[6]

Βενεζουέλα Lucha de Clases Πάλη των Τάξεων [7] Λαϊκή Επαναστατική Εναλλακτική
Βολιβία Lucha de Clases Πάλη των Τάξεων [8] Αρχειοθετήθηκε 2021-01-07 στο Wayback Machine. Κίνημα για τον Σοσιαλισμό
Βόρεια Μακεδονία

Βοσνία και Ερζεγοβίνη

Σερβία

Nova Iskra (Βόρεια Μακεδονία)

нова искра (Северна Македонија)

Crvena Kritika (Γιουγκοσλαβία)

Црвена Критика (Југославија/Jugoslavija)

Νέα Σπίθα (Βόρεια Μακεδονία)

Κόκκινη Κριτική (Γιουγκοσλαβία)

[9]

[10]

Βραζιλία Organização Comunista Internacionalista Διεθνιστική Κομμουνιστική Οργάνωση [11]
Βρετανία The Communist Ο Κομμουνιστής [12] Εργατικό Κόμμα (Αγγλία και Ουαλία)
Γαλλία Révolution Επανάσταση [13] Η Ανυπότακτη Γαλλία
Γερμανία Der Kommunist Ο Κομμουνιστής [14] Η Αριστερά
Δανία Revolutionære Socialister Επαναστάτες Σοσιαλιστές [15]
Ελβετία Γερμανικά: Der Kommunist

Γαλλικά: Le Communiste

Ο Κομμουνιστής [16]
Ελλάδα Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση [17]
Ελ Σαλβαδόρ Bloque Popular Juvenil Λαϊκό Μπλοκ Νεολαίας [18]
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Socialist Revolution Σοσιαλιστική Επανάσταση [19]
Ινδία Bolshevik IMT India Μπολσεβίκος ΔΜΤ Ινδία [20]
Ινδονησία Perhimpunan Sosialis Revolusioner Επαναστατική Σοσιαλιστική Συλλογικότητα [21]
Ιράν مبارزه طبقاتی

Mobāreze-ye Tabaqāti

Ταξική Πάλη [22] Αρχειοθετήθηκε 2021-03-05 στο Wayback Machine.
Ιρλανδία Irish Marxists Ιρλανδοί Μαρξιστές
Ισπανία Organización Comunista Revolucionaria Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση [23]

[24]

Ιταλία Sinistra Classe Rivoluzione Αριστερά Τάξη Επανάσταση [25]

[26]

Καναδάς Communist Revolution (Καναδάς)

Révolution Communiste (Κεμπέκ)

Κομμουνιστική Επανάσταση (Καναδάς)

Κομμουνιστική Επανάσταση (Κεμπέκ)

[27]

[28]

Κολομβία Colombia Marxista Μαρξιστική Κολομβία [29]
Λετονία Starptautiskā Marksista Tendence - Latviešu Sekcija Διεθνής Μαρξιστική Τάση - Λετονικό Τμήμα [30]
Μαλαισία Ombak Revolusi Επαναστατικό Ρεύμα [31]
Μαρόκο رابطة العمل الشيوعي

Rābita al-'amal al-shuyu'ī

Σύνδεσμος Κομμουνιστικής Δράσης [32]
Μεξικό Organización Comunista Revolucionaria Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση [33] Κίνημα Εθνικής Αναγέννησης
Μπανγκλαντές IMT বাংলাদেশ

IMT Bānlādēśa

ΔΜΤ Μπανγκλαντές [34]
Νέα Ζηλανδία Socialist Appeal Σοσιαλιστική Έκκληση [35] Εργατικό Κόμμα Νέας Ζηλανδίας
Νιγηρία Workers' Alternative Εργατική Εναλλακτική [36]
Νορβηγία Sosialistisk Revolusjon Σοσιαλιστική Επανάσταση [37]
Νότια Αφρική Revolution Επανάσταση [38] Αγωνιστές Οικονομικής Ελευθερίας
Ολλανδία Revolutie Επανάσταση [39] ΚΟΚΚΙΝΟ
Ονδούρα Izquierda Marxista Μαρξιστική Αριστερά [40]
Ουγγαρία Fáklya Δάδα [41]
Ουκρανία Комуна

Kommuna

Κομμούνα [42]
Πακιστάν لال سلام

Lal Salaam

Κόκκινος Χαιρετισμός [43]
Πολωνία Czerwony Front Κόκκινο Μέτωπο [44]
Πορτογαλία Colectivo Marxista Μαρξιστική Συλλογικότητα [45]
Ρουμανία Critica Roșie Κόκκινη Κριτική
Ρωσία Организация Коммунистов Интернационалистов

Organizatsiya Kommunistov Internatsionalistov

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών [46]

[47]

Σιγκαπούρη Marxist League Singapore Μαρξιστικός Σύνδεσμος Σιγκαπούρης [48]
Σλοβακία

Τσεχία

Komunistická Avantgarda Κομμουνιστική Πρωτοπορία [49]
Σουηδία Revolutionära Kommunistiska Partiet Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα [50]
Σρι Λάνκα සමාජවාදී දියුණුව

Samājavādī Diyuṇuva

Σοσιαλιστικό Εμπρός [51]
Συρία سوريا الماركسية البديلة

Suria Almarkisiat Albadila

Μαρξιστική Εναλλακτική Συρίας [52]
Ταϊβάν 火花

Huǒhuā

Σπίθα [53]
Ταϊλάνδη IMT ประเทศไทย

IMT Pratheṣ̄thịy

ΔΜΤ Ταϊλάνδη [54]
Τουρκία Sosyalist Devrim Σοσιαλιστική Επανάσταση [55]
Φινλανδία Vallankumos Επανάσταση [56]
Χιλή CMI - Octubre ΔΜΤ - Οκτώβρης [57]

Δραστηριότητα Επεξεργασία

 
Ο κορυφαίος θεωρητικός της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης Άλαν Γουντς, σε συνάντηση με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες.

Ακριβώς όπως η Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή ακολούθησε μια πολιτική εισοδισμού στα παραδοσιακά μαζικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990,[34] ομάδες της ΔMT σε όλο τον κόσμο ακολουθούν αυτή τη μέθοδο στα αντίστοιχα Εργατικά Κόμματα (όπου υπάρχουν), σε ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα όπως εκείνα στη Γαλλία και την Ιταλία και, σε ορισμένες χώρες, μαζικά λαϊκιστικά κόμματα όπως το Λαϊκό Κόμμα του Πακιστάν . Αυτό το έργο, ωστόσο, συνδυάζεται συνήθως με ανεξάρτητη δουλειά εκτός αυτών των κομμάτων και με την έντονη προσοχή της μη διάλυσης της μαρξιστικής οργάνωσης μέσα σε αυτά. Το τμήμα της ΔMT στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ακολουθεί τον εισοδισμό, απεναντίας υποστηρίζει μια καμπάνια για ένα εργατικό κόμμα που θα δημιουργηθεί από συνδικάτα.

Η ΔMT έχει εξαπλωθεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου τώρα έχει ομάδες σε Βενεζουέλα, Περού, Αργεντινή, Μεξικό, Βολιβία, Βραζιλία και Ελ Σαλβαδόρ . Στα τέλη του 2002 προώθησε την έναρξη της εκστρατείας αλληλεγγύης Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα, η οποία δραστηριοποιείται τώρα σε 30 χώρες και είχε εγκρίνει ψηφίσματα στο πλαίσιο των συνδικαλιστικών κινημάτων στη Βρετανία, τον Καναδά, την Ιταλία και άλλες χώρες.[35] Οι ακτιβιστές της ΔMT διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στο κίνημα FRETECO (Μέτωπο για Εργοστάσια Κάτω από Εργατικό Έλεγχο) στη Βραζιλία και τη Βενεζουέλα.[36] Υπήρξαν πολύ δραστήριοι στη Βενεζουέλα, όπου το τμήμα τους υποστηρίζει τον Ούγκο Τσάβες προωθώντας τις ιδέες των Μαρξ, Λένιν και Τρότσκι.[37] Το 2010, ο Ramon Muchacho, αρχηγός του κύριου αντιπολιτευόμενου κόμματος της Βενεζουέλας Primero Justicia, ισχυρίστηκε ότι ο Άλαν Γουντς της ΔMT ήταν ο «κύριος ιδεολογικός σύμβουλος και προσωπικός φίλος» του Τσάβες, ένας ισχυρισμός που είχε ειπωθεί παλαιότερα από τον Άλαν Γουντς.[38]

Κάθε χρόνο όλα τα τμήματα της τάσης συμμετέχουν σε ένα μεγάλο γεγονός που είναι είτε Παγκόσμιο Συνέδριο είτε Παγκόσμιο Σχολείο Μαρξισμού. Η αποστολή του συνεδρίου είναι να συζητήσει την ανάπτυξη της ΔMT στον κόσμο, να παρουσιάσει ραπόρτα και να σχεδιάσει τις μελλοντικές δραστηριότητες, ενώ το Παγκόσμιο Σχολείο στοχεύει κυρίως στην εμβάθυνση της γνώσης της μαρξιστικής θεωρίας, της ιστορίας του εργατικού κινήματος και της πραγματικής κατάστασης του αγώνα για τον παγκόσμιο σοσιαλισμό.[39]

Τις πρώτες μέρες του Μαρτίου του 2009 η Διεθνής Μαρξιστική Τάση διοργάνωσε ένα Μαρξιστικό Σχολείο στο Μεξικό, όπου συγκεντρώθηκαν επαναστάτες από όλη τη Βόρεια, Νότια και Κεντρική Αμερική για να συζητήσουν τη δουλειά που έγινε σε κάθε χώρα, καθώς και τις μαρξιστικές ιδέες και τις προοπτικές για το κίνημα. Ιδιαίτερα παρών σε μια από τις Συζητήσεις ήταν ο Εστεμπάν Βολκώφ, εγγονός του Τρότσκι [40] που περιέγραψε τον Άλαν Γουντς ως έναν από τους καλύτερους οπαδούς του Τρότσκι. Επίσης, σε αυτή την εκδήλωση, κυκλοφόρησε ένα νέο θεωρητικό περιοδικό, το οποίο ονομάζεται America Socialista, το οποίο δημοσιεύεται επί του παρόντος στα ισπανικά, αλλά προορίζεται να δημοσιευτεί επίσης στα πορτογαλικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά.[41]

Το 2012, η ΔMT δημοσίευσε ένα άρθρο που καταγγέλλει την απόπειρα δολοφονίας της Μάλαλα Γιουσαφτζάι, ισχυριζόμενη ότι η τελευταία είναι συμπαθούσα της ΔMT και δημοσίευσε επίσης μια φωτογραφία της που την απεικονίζει να μιλάει σε σχολείο της ΔMT στο Σουάτ του Πακιστάν.[42] Η δήλωση του Γουντς χρησιμοποιήθηκε για να ερμηνεύσει τις πολιτικές πεποιθήσεις της Γιουσαφτζάι [43][44] και να υποστηρίξει πως η τελευταία έχει μια κομμουνιστική και όχι μια απλώς αντι-θρησκευτική ατζέντα.[45][46] Η Γιουσαφτζάι έστειλε χαιρετισμούς στο συνέδριο του πακιστανικού τμήματος της ΔMT στις 9 Μαρτίου του 2013, στο οποίο είπε: "Είμαι πεπεισμένη ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση και καλώ όλους τους συντρόφους να οδηγήσουν αυτόν τον αγώνα σε ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Μόνο αυτό θα μας ελευθερώσει από τις αλυσίδες της μισαλλοδοξίας και της εκμετάλλευσης." [47][48]

Διασπάσεις των ετών 2009-2010–2016–2017 Επεξεργασία

Στα τέλη του 2009 αναπτύχθηκε μια διαμάχη μεταξύ της ηγεσίας της ΔMT και των ηγετών των τμημάτων της στην Ισπανία (El Militante), τη Βενεζουέλα (Corriente Marxista Revolucionaria) και το Μεξικό. Τον Ιανουάριο του 2010, αυτές οι οργανώσεις, μαζί με την ομάδα στην Κολομβία και μέρος του τμήματος στο Μεξικό, διασπάστηκαν με τη ΔMT και ίδρυσαν μια νέα διεθνή οργάνωση, τη Izquierda Revolucionaria (Επαναστατική Αριστερά).[49][50] Οι μειοψηφίες στη Βενεζουέλα και την Ισπανία επέλεξαν να παραμείνουν στη ΔMT και να δημιουργήσουν νέα τμήματα.[51] Το νέο τμήμα της ΔMT στη Βενεζουέλα κυκλοφόρησε την εφημερίδα, Lucha de Clases, τον Απρίλιο του 2010.[52] Το 2016, το Corriente Marxista Revolucionaria εξέδωσε κοινή δήλωση με την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή ανακοινώνοντας ότι οι δύο οργανώσεις διεξάγουν από κοινού εργασία.[53]

Τον ίδιο χρόνο, εμφανίστηκε μια άλλη μικρότερη διάσπαση. Η πλειοψηφία του σουηδικού τμήματος, φράξιες στην Πολωνία και τη Βρετανία και άτομα από πολλά άλλα τμήματα εγκατέλειψαν τη ΔMT για να σχηματίσουν μια νέα ομάδα που ονομάζεται Προς μια Νέα Διεθνή Τάση.[54] Το ιρανικό τμήμα της ΔMT διασπάστηκε επίσης με αφορμή τη θέση της διεθνούς για τις φιλικές σχέσεις της Βενεζουέλας με την ιρανική κυβέρνηση και το 2011 εξέδωσε τη Μαρξιστική Αναβίωση [55] με συνοδοιπόρους στη Βρετανία.

Το 2016 το τμήμα του Πακιστάν διασπάστηκε, με την πλειοψηφία να αποχωρεί, ενώ η μειοψηφία αναδιοργανώθηκε ως "Lal Salaam" (Κόκκινος Χαιρετισμός).

Τον Απρίλιο του 2017, η ΔMT υπέστη διάσπαση στο τμήμα της Βραζιλίας.

Εκδόσεις Επεξεργασία

Εκτός από τον διεθνή ιστότοπο, κάθε εθνικό τμήμα έχει τον δικό του ιστότοπο στις αντίστοιχες γλώσσες της κάθε χώρας. Υπάρχει επίσης μια ποσότητα ηχητικού υλικού και βίντεο στον ιστότοπο. Η ΔMT έχει έναν εκδοτικό οίκο, τον Wellred Books, ο οποίος εκδίδει διάφορα βιβλία των Τρότσκι, Γουντς και άλλων συγγραφέων και τα πουλάει μέσω του διαδικτυακού βιβλιοπωλείου του προμηθεύοντας τα τμήματα της ΔMT με υλικό για τους πάγκους των βιβλίων τους. Κάθε τμήμα της ΔΜΤ δημοσιεύει τακτικά θεωρητικά περιοδικά, όπως το "In Defence of Marxism", το "America Socialista" και το "FalceMartello".

Το όνομα της ιστοσελίδας, In Defense of Marxism, προέρχεται από τον τίτλο μιας συλλογής επιστολών και άρθρων του Τρότσκι.[56]

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  1. ↑ «Trotskyist Parties and Organizations of the World». Broadleft.org. 27 Νοεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  2. ↑ «Who, What, Why: What was Militant?». BBC News. 28 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  3. ↑ Wintour, Patrick (16 July 2014). «Labour Picks Fight With Militant Tendency». The Guardian. https://www.theguardian.com/politics/2014/jul/16/militant-derek-hatton-labour-party-1991. Ανακτήθηκε στις 25 January 2018. 
  4. ↑ «Kinnock Moves Against Militant». BBC News. 27 Νοεμβρίου 1985. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  5. ↑ «Socialist Appeal». Socialist Appeal (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  6. ↑ Wade, Bob (27 July 2006). «Obituary: Ted Grant». The Guardian. https://www.theguardian.com/news/2006/jul/27/guardianobituaries.southafrica. 
  7. ↑ «Ted Grant: Trotskyist who gave the Labour Party a scare through his leadership of Militant Tendency». The Times. 26 July 2006. http://www.thetimes.co.uk/tto/opinion/obituaries/article2086489.ece. Ανακτήθηκε στις 13 July 2012. 
  8. ↑ Beckett, Andy (28 April 2016). «Militant by Michael Crick review – Britain's successful leftwing sect». The Guardian. https://www.theguardian.com/books/2016/apr/28/militant-michael-crick-review-jeremy-corbyn-labour-party. Ανακτήθηκε στις 25 January 2018. 
  9. ↑ «Report on the 2006 World Congress of the International Marxist Tendency». In Defence of Marxism. 14 Σεπτεμβρίου 2006. 
  10. ↑ «BBC 2 Interview with Alan Woods». YouTube. 15 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  11. ↑ «A Brief History of the International Marxist Tendency». In Defence of Marxism. 12 Αυγούστου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2011. 
  12. ↑ Boyne, Ian (7 June 2009). «Socialism not the answer». The Gleaner (Jamaica). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 December 2014. https://web.archive.org/web/20141207044612/http://jamaica-gleaner.com/gleaner/20090607/focus/focus3.html. Ανακτήθηκε στις 30 May 2012. 
  13. ↑ Sarti, Roberto. «December 6–8: The Conference of the Italian Marxists». Marxist.com. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  14. ↑ «And the winner is liquidationism». Weekly Worker. 18 December 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 August 2013. https://web.archive.org/web/20130826072531/http://www.cpgb.org.uk/home/weekly-worker/750/and-the-winner-is-liquidationism. Ανακτήθηκε στις 18 March 2013. 
  15. ↑ Oxley, Greg (3 Νοεμβρίου 2008). «France: Shift to the left and emergence of a Marxist wing in the PCF». In Defence of Marxism. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2012. 
  16. ↑ «Cotas para negros nas universidades - debate entre Miranda do MNS e Gal do Musel Afro-Brasil». YouTube. 4 Ιουνίου 2009. 
  17. ↑ «Intervenção de Miranda Audiência Pública STF 5 março 2010 - Parte 1». YouTube. 7 Μαρτίου 2010. 
  18. ↑ «Esquerda Marxista (Marxist Left) decides to leave the PT and fight for a left front». In Defense of Marxism. 5 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015. 
  19. ↑ «Communist Tendency of SYRIZA: Stand firm - No concessions to Troika!». In Defense of Marxism. 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2015. 
  20. ↑ «Greece: Syriza must adopt radical socialist policies!». In Defense of Marxism. 5 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  21. ↑ Forelle, Charles (23 June 2015). «Syriza Members Warn Alexis Tsipras Against Betrayal With Greek Bailout Compromise». The Wall Street Journal. https://www.wsj.com/articles/SB10323975786436414884004581063913680195924. Ανακτήθηκε στις 26 June 2015. 
  22. ↑ «Greece: Snap elections called, Syriza split - statement of the Communist Tendency of Syriza». Marxist.com. 20 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  23. ↑ Oropeza, Ubaldo (30 Νοεμβρίου 2012). «Mexico: Rank and file sets the tone at the First National Congress of Morena». Marxist.com. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  24. ↑ «El negociador #1 del IPN es de Morena». La Razón. 6 October 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-02-11. https://web.archive.org/web/20170211105530/http://www.razon.com.mx/spip.php?article231577. Ανακτήθηκε στις 20 April 2018. 
  25. ↑ «Son de Morena tres líderes del IPN». La Razón. 13 October 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-02-11. https://web.archive.org/web/20170211105530/http://www.razon.com.mx/spip.php?article232275. Ανακτήθηκε στις 20 April 2018. 
  26. ↑ «Police repression in Mexico City - IMT members injured». Marxist.com. 27 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  27. ↑ «Per una sinistra rivoluzionaria». Rivoluzione. 1 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  28. ↑ «Presentata la lista "Per una sinistra rivoluzionaria"». Partito Comunista dei Lavoratori (στα Ιταλικά). 8 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  29. ↑ «Risultati elezioni politiche 2018: Camera» (στα it). Corriere della Sera. http://www.corriere.it/elezioni-2018/risultati-politiche/camera.shtml. Ανακτήθηκε στις 20 April 2018. 
  30. ↑ «XIII съезд Революционной Рабочей партии». Враг капитала. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2019. 
  31. ↑ «Forces of Russian Trotskyism unite around the International Marxist Tendency!». In Defence of Marxism. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2019. 
  32. ↑ Bulaev, Oleg. «Russia: IMT leads fightback against clergy and construction mafia in Moscow». In Defence of Marxism. 
  33. ↑ Bulaev, Oleg. «Russia: IMT-supported candidate wins seat in Moscow council». In Defence of Marxism. 
  34. ↑ Webber, Esther· Wheeler, Brian (10 Αυγούστου 2016). «What is a Trotskyist». BBC News. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  35. ↑ Kovalik, Dan (2 Ιουνίου 2016). «Human Rights & Civil Society Groups to OAS: Hands off Venezuela!». Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 
  36. ↑ «Frente Bicentenario de Empresas bajo Control Obrero - Inicio». Controlobrero.org. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  37. ↑ «Index». Venezuela.elmilitante.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  38. ↑ Turner, Robin (7 December 2010). «The strange tale of Hugo Chavez and the Swansea Marxist». Western Mail. http://www.walesonline.co.uk/news/wales-news/2010/12/07/the-strange-tale-of-hugo-chavez-and-the-swansea-marxist-91466-27779250/. Ανακτήθηκε στις 13 July 2012. 
  39. ↑ «International schools and congresses». In Defence of Marxism. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  40. ↑ «My Grandfather The Revolutionary». The Guardian. 13 Φεβρουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2018. 
  41. ↑ «First Pan-American Marxist School of the IMT». In Defence of Marxism. 4 Μαρτίου 2009. From February 27 to March 2, more than 100 revolutionaries from the American continent gathered in Mexico City to take part in the first Pan-American Marxist School of the International Marxist Tendency...to launch the first of issue of America Socialista, the magazine of the IMT on the American continent. 
  42. ↑ Woods, Alan (10 Οκτωβρίου 2012). «IMT sympathiser shot in Swat». In Defence of Marxism. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2012. 
  43. ↑ O'Keefe, Derrick. «Sickening attack on 14-year-old Malala used to justify more war and western intervention». Stop the War Coalition. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2012. 
  44. ↑ Naqvi, Jawed (25 October 2012). «A flag and a battle plan». Dawn. http://dawn.com/2012/10/25/a-flag-and-a-battle-plan/. 
  45. ↑ Afzal, Afshain. «The truth behind attack on Malala Yousafzai». Kashmir Watch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2012. 
  46. ↑ Joshua, Anita (31 October 2012). «It is business as usual in Pakistan». The Hindu. http://www.thehindu.com/opinion/lead/it-is-business-as-usual-in-pakistan/article4048252.ece. Ανακτήθηκε στις 7 November 2012. 
  47. ↑ «Socialist City Councilmember on Nobel Prize Winner Malala Yousafzai: "Socialism is the Only Answer"». Democracy Now!. 13 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2014. 
  48. ↑ Waraich, Omar (23 Δεκεμβρίου 2014). «Malala, Obama, socialism: Nobel laureate's political views are complex». Al Jazeera America. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2015. 
  49. ↑ «Oil-slick divisions». Weekly Worker (CPGB PCC) (804). 11 February 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 June 2013. https://www.webarchive.org.uk/wayback/archive/20130612143749/http://www.cpgb.org.uk/home/weekly-worker/804/oil-slick-divisions. Ανακτήθηκε στις 14 April 2011. 
  50. ↑ «Revolutionary Marxist Current». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2010. 
  51. ↑ «Corriente Marxista Internacional - Venezuela». Lucha de Clases. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  52. ↑ «New Venezuelan IMT website and paper launched». In Defence of Marxism. 12 Απριλίου 2010. 
  53. ↑ «Committee for a Workers' International». Socialistworld.net. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2018. 
  54. ↑ «Towards A New International Tendency». Tanit.co. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  55. ↑ «Committee for Marxist Revival». Marxist Revival. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2012. 
  56. ↑ Trotsky, Leon (1939–1940). «In Defense of Marxism». Marxist Internet Archive. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  Πολυμέσα σχετικά με το θέμα International Marxist Tendency στο Wikimedia Commons

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διεθνής_Μαρξιστική_Τάση&oldid=10490842"