Ο Διονύσιος Αρμπούζης (1912-1987) του Γεωργίου, ήταν Έλληνας στρατιωτικός που έφτασε στο βαθμό του Στρατηγού και υπηρέτησε ως Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων το διάστημα 1974-1976, μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Ο Αρμπούζης με πολεμική εμπειρία καριέρα 13 και πλέον ετών, πήρε μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο και στον Πόλεμο της Κορέας.[1][2] Θήτευσε ως υπηρεσιακός υπουργός Βορείου Ελλάδος.

Διονύσιος Αρμπούζης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Διονύσιος Αρμπούζης (Ελληνικά)
Γέννηση1912
Μολάοι Λακωνίας
Θάνατος30  Ιανουαρίου 1987
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΣτρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός/Ελληνικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Κορέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας (1974–1976)

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας το 1912.[3] Ήταν γιος του συμβολαιογράφου Μολάων Γεωργίου Αρμπούζη. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μολάων.[4]

Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1933.[4] Ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού συμμετείχε στις μεγάλες συγκρούσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα: Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941), Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα (1941), καθώς και στον Ελληνικό εμφύλιο πόλεμο (1946-1949).

Υπήρξε ο πρώτος Διοικητής του Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας (1950-1951) στον Πόλεμο της Κορέας.[4][5] Ως συνταγματάρχης ήταν ο πρώτος διοικητής της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο (1960). Ως ανώτατος Αξιωματικός διετέλεσε Επιτελάρχης στην 1η Στρατιά, Διοικητής της ΧΙ Μεραρχίας Πεζικού, Διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (ως υποστράτηγος, 1965-1966),[6] και Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού. Αποστρατεύτηκε τον Απρίλιο του 1967 από την Χούντα των Συνταγματαρχών, στο βαθμό του Αντιστρατήγου.[4]

Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος ανακλήθηκε με τον βαθμό του Στρατηγού και ανέλαβε Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων στις 19 Αυγούστου 1974, αξίωμα στο οποίο υπηρέτησε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1976 όταν και αποστρατεύτηκε.[4][7][8]

Χρημάτισε Υπηρεσιακός Υπουργός Βορείου Ελλάδος στις εκλογές του Οκτωβρίου 1977, από τις 21 Οκτωβρίου 1977 ως τις 28 Νοεμβρίου 1977.[3][9]

Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1987 και κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 3 Φεβρουαρίου 1987.[10]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Daily], [Edward L. (1992). "Skirmish" red, white and blue : the history of the 7th U.S. Cavalry, 1945–1953. Paducah, Ky.: Turner Pub. Co. σελ. 73. ISBN 978-1-56311-088-7. 
  2. editors, Spencer C. Tucker, editor ; Jinwung Kim ... [et al.], assistant (2000). Encyclopedia of the Korean War : a political, social, and military history. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. σελ. 228. ISBN 978-1-57607-029-1. 
  3. 3,0 3,1 Σιούφας, Δημήτριος (2012). ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣHΣ 1974-2011 (PDF). Αθήνα: Δημήτριος Γ. Σιούφας. σελ. 309. ISBN 978-960-93-3752-6. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Μοσχοβάκος, Ιωάννης (2014). Οι Μολάοι Ταξίδι στο χρόνο. Μολάοι: Ιωάννης Σωτ. Μοσχοβάκος. σελ. 179. ISBN 978-960-93-5833-0. 
  5. «50 Years Ago Today, Michalis Katsigeras | Kathimerini». www.ekathimerini.com (στα English). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020. 
  6. «Διατελέσαντες Διοικητές (1946 - 1980)». Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2020. 
  7. «Διατελέσαντες Αρχηγοί - ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2016. 
  8. Ρωμαιου, Του Γ (25 Νοεμβρίου 2008). «Ο στρατηγός που συνέβαλε στην ανατροπή της χούντας». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ΓΓ της Κυβέρνησης - Η σύνθεση και οι μεταβολές στην κυβερνητική δομή
  10. Τα Νέα, Κοινωνικά, 2-2-1987, σελ.26.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία