Διφθοριούχο γερμάνιο

χημική ένωση

Το διφθοριούχο γερμάνιο ή διφθορογερμάνιο είναι η ανόργανη χημική ένωση του γερμανίου και του φθορίου με χημικό τύπο GeF2. Το χημικά καθαρό διφθοριούχο γερμάνιο, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (T = 25°C, P = 1 atm), είναι ένα λευκό κρυσταλλικό στερεό, που περιέχει γερμάνιο με βαθμό οξείδωσης +2.

Διφθοριούχο γερμάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Διφθοριούχο γερμάνιο
Άλλες ονομασίες Διφθορογερμάνιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος GeF2
Μοριακή μάζα 110,61 amu
Αριθμός CAS 13940-63-1
SMILES F[Ge]F
InChI 1S/F2Ge/c1-3-2
PubChem CID 6327235
ChemSpider ID 4885763
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης 110°C
Σημείο βρασμού 130°C (με εξάχνωση)
Διαλυτότητα
στο νερό
Υδρολύεται
Εμφάνιση Λευκοί ορθορομβικοί υγροσκοπικοί κρύσταλλοι
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Αντιδρά με το νερό
σχηματίζοντας διαβρωτικό
υδροφθόριο
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Κρυσταλλική δομή Επεξεργασία

Το διφθοριούχο γερμάνιο σχηματίζει ορθορομβικούς κρυστάλλους με μια ομάδα διαστήματος P212121 (No. 19), με σύμβολο Pearson oP12, και σταθερές κρυσταλλικού πλέγματος a = 0.4682 nm, b = 0.5178 nm, c = 0.8312 nm, Z = 4 [τέσσερεις (4) δομικές μονάδες ανά κελί]. Η κρυσταλλική του δομή χαρακτηρίζεται από ισχυρές πολυμερικές αλυσσίδες που αποτελούνται από πυραμίδες [GeF3]. Ένα από τα άτομα φθορίου στην πυραμίδα μοιράζεται σε δυο γειτονκές αλυσίδες, παρέχοντας έναν ασθενή σύνδεσμο μεταξύ τους[1]. Μια άλλη, λιγότερο συνηθισμένη κρυσταλλική δομή διφθοριούχου γερμάνιου έχει τετραγωνική συμμετρία με μια ομάδα διαστήμαος P41212 (No. 92), σύμβολο Pearson tP12, και σταθερές κρυσταλλικού μοτίβου a = 0.487 nm, b = 0.6963 nm, c = 0.858 nm[2].

Παραγωγή Επεξεργασία

To διφθορογερμάνιο μπορεί να παραχθεί με επίδραση (αέριου) ρεύματος τετραφθορογερμάνιου πάνω από μεταλλικό γερμάνιο με θερμοκρασία 150-300°C[3]:

 

Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές Επεξεργασία

  1. Trotter, James; Akhtar, M.; Bartlett, Neil (1966). "The crystal structure of germanium difluoride". Journal of the Chemical Society A: Inorganic, Physical, Theoretical: 30. doi:10.1039/J19660000030.
  2. G.P. Adams, L.M. Albritton, D.W. Bonnell, J.L. Margrave, J. Scott, P.W. Wilson (1971). "A new solid phase in germanium difluoride". Journal of the Less Common Metals 24 (1): 113–116. doi:10.1016/0022-5088(71)90174-3.
  3. Greenwood, Norman N.· Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd έκδοση). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.