Ο Δνείπερος (ρωσικά: Днепр, λευκορωσικά: Дняпро, ουκρανικά: Дніпро) είναι ο τρίτος μεγαλύτερος ποταμός στην Ευρώπη μετά το Βόλγα και το Δούναβη. Έχει συνολικό μήκος 2.285 χλμ. εκ των οποίων τα 485 είναι στη Ρωσία, τα 595 στη Λευκορωσία και τα υπόλοιπα 1.095 χλμ. στην Ουκρανία. Σε μήκος 1.677 χλμ. είναι πλωτός και η λεκάνη απορροής του έχει έκταση 504.000 τ.χλμ. από τα οποία τα 289.000 τ.χλμ. βρίσκονται σε ουκρανικό έδαφος.

Δνείπερος
Πηγέςυψώματα Βαλντάι
ΕκβολέςDnieper Estuary
Χώρες ΛεκάνηςΡωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία
ΧώραΡωσία, Λευκορωσία και Ουκρανία
Μήκος2.285 χλμ[1]
Μέση εκροή1.670 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο (Χερσώνα)
ΠαραπόταμοιSozh, Ντεσνά[1], Trubizh River[1], Sula River[1], Psel[1], ποταμός Βόρσκλα[1], Σαμαρά (Δνείπερος)[1], Konka River[1], Drut River, Berezina, Μπερέζινα, Πρίπιατ (ποταμός)[1], Teteriv[1], Irpin River[1], Ros River[1], Tiasmyn[1], Bazavluk River[1], Inhulets River[1], Adamenka, Vilshanka[1], Stuhna River[1], Krasna[1], Koshova, Supiy River[1], Zolotonoshka[1], Berdyáika, Oril River[1], Tuxinka, Niehauka, Ulyanavka, Vodbica, Kutsenyka, Uchliasć, Vyazma, Lybid River, Viedryč, Vop, Orshitsa, Krapivnya, Dubravienka, Beryozovka, Mereya, Adrova, Okra, Bolshoy Vopets, Verzha, Vodva, Volost, Vopets, Glibochitsya, Dabryca, Dyma, Kolodnya, Losmyona, Maly Vopets, Mokra Sura[1], Nagat, Nemoshchyonka, Orleya, Osma, Peremcha, Pochaina, Solya, Stabna, Syrets, Khmost, Uzha, Ustrom, Vilchanka[1], Serebryanka, Darnitsya, Irkliy[1], Bilozerka River[1], Vorona[1], Vita River[1], Desenka, Kriva Ruda, Mokra Moskovka[1], Polovitsya, Sukhiy Kagamlyk, Tsybulnik River[1], Gutlyanka, Lescha, Lachva River, Mokryanka, Arcislaŭka, Bobrovka, Rasasienka, Pakulka[1], Losvinka, Rzhavka, Rekotun, Chernitsa, Krapivenka, Ulyanka, Rdzica, Chyzhovka, Pavna, Charamkha, Dzebra, Zadubrovienka River, Dobasna και Toščyca
Χάρτης
Δορυφορική φωτογραφία του Δνείπερου

Κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστός με την ονομασία Βορυσθένης, που σημαίνει «αυτός που ρέει από τα βόρεια» και αναφέρεται από τον Ηρόδοτο ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. Χρησιμοποιήθηκε ήδη από νωρίς ως υδάτινη οδός και ιδιαίτερα κατά το Μεσαίωνα όταν αποτελούσε τμήμα της Εμπορικής Οδού Βαράγγων- Ελλήνων ανάμεσα στη Βαλτική Θάλασσα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Πηγάζει από τα υψώματα Βαλντάι στην κεντρική Ρωσία δυτικά της Μόσχας σε μια περιοχή σκεπασμένη από έλη και τύρφη και στη συνέχεια ρέει προς τον νότο για να καταλήξει στον Εύξεινο Πόντο δυτικά της Χερσώνας. Για μήκος 115 χλμ. σχηματίζει το φυσικό σύνορο μεταξύ Λευκορωσίας και Ουκρανίας ενώ στα τελευταία 800 χλμ. έχουν δημιουργηθεί μέσω φραγμάτων, μια σειρά από τεχνητές λίμνες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Τα φράγματα αυτά, κατασκευασμένα την σοβιετική εποχή, έχουν ιδιαίτερη οικονομική σημασία και παράγουν το 10% περίπου της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ουκρανία. Ενδεικτικά αναφέρεται ο υδροηλεκτρικός σταθμός ισχύος 750 MW κοντά στην πόλη Ζαπορίζια που είναι ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Κατά μήκος του, συγκεντρώνονται πολυάριθμες βιομηχανικές μονάδες, με αποτέλεσμα, την εμφάνιση ιδιαίτερα έντονων προβλημάτων ρύπανσης των υδάτων του.

Κατά μήκος των όχθεών του είναι χτισμένες πολυάριθμες πόλεις με σημαντικότερες την πρωτεύουσα της Ουκρανίας Κίεβο, το Σμολένσκ (Ρωσία), το Ντνίπρο, τη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα.