Δρυοπίδα Κύθνου

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 37°22′48″N 24°25′48″E / 37.38000°N 24.43000°E / 37.38000; 24.43000

Η Δρυοπίδα είναι παραδοσιακός[1] οικισμός της Κύθνου των Κυκλάδων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 325 κατοίκους.[2]

Δρυοπίδα
Άποψη της Δρυοπίδας
Δρυοπίδα is located in Greece
Δρυοπίδα
Δρυοπίδα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΝοτίου Αιγαίου
Περιφερειακή ΕνότηταΚέας-Κύθνου
ΔήμοςΚύθνου
Γεωγραφία και Στατιστική
ΝομόςΚυκλάδων
Υψόμετρο190 μέτρα
Πληθυσμός325 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΣύλλακας, Χωριό
Ταχ. κώδικας840 06
Τηλ. κωδικός22810

Γενικά στοιχεία Επεξεργασία

Η Δρυοπίδα βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από τη Χώρα[3] και είναι κτισμένη ανάμεσα σε δύο λόφους[4], σε υψόμετρο 190 μέτρων.[1] Κύριο γνώρισμα του οικισμού είναι τα κεραμίδια[4] που καλύπτουν τις σκεπές των περισσότερων σπιτιών, πράγμα κυρίως οφείλεται στην κεραμική ενασχόληση απόδημων εργατών σε καμίνια της Αθήνας, οι οποίοι μετέφεραν στη γενέτειρά τους την αστική συνήθεια της κεραμοσκεπής.[5] Διοικητικά υπαγόταν αρχικά στην επαρχία Κέας ως έδρα της κοινότητας Δρυοπίδος, ενώ το 1997, στα πλαίσια των διοικητικών μεταβολών του σχεδίου Καποδίστριας, υπήχθη στον δήμο Κύθνου[1], στον οποίο παρέμεινε και μετά τις αλλαγές του σχεδίου Καλλικράτης που δεν επηρέασαν την Δρυοπίδα.

Στη Δρυοπίδα λειτουργούν οι τρεις ανώτερες τάξεις του διεδρικού Δημοτικού Σχολείου Κύθνου.[6] Οι υποδομές του χωριού περιλαμβάνουν το υπαίθριο Θεατράκι Δρυοπίδας και το Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο του νησιού.

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο οικισμός δημιουργήθηκε σε άγνωστη χρονική περίοδο, ενώ αργότερα εγκαταστάθηκαν σε αυτό πρόσφυγες από την Κρήτη. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση χτίστηκε σε μέρος που να μην είναι ορατό στους πειρατές.[7] Αρχικά έφερε το όνομα Σύλλακας ή Χωριό, μετονομάστηκε όμως αργότερα σε Δρυοπίδα, όνομα που έφερε κατά την αρχαιότητα η Κύθνος, σε ανάμνηση των Δρυόπων που θεωρούνται οι πρώτοι οικιστές του νησιού[4]. Από τους ντόπιους αναφέρεται ακόμα με τις παλιές ονομασίες και οι κάτοικοι της ονομάζονται Συλλακώτες.[8]

Το χωριό αναφέρεται το 1700 από Γάλλους Ιησουίτες που πραγματοποιούσαν προσηλυτιστικές αποστολές στο Αιγαίο.[9] Αργότερα το επισκέφτηκαν και έγραψαν για αυτό διάφοροι περιηγητές. Κατά το παρελθόν στη Δρυοπίδα γνώρισε σημαντική ανάπτυξη η κεραμική[4], ενώ στον οικισμό λειτούργησε ορυχείο σιδήρου στο σπήλαιο Καταφύκι.[10]

Σημεία ενδιαφέροντος Επεξεργασία

 
Σπήλαιο Καταφύκι
 
Μερικές εικόνες του 19ου αιώνα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

Στη Δρυοπίδα λειτουργεί το Λαογραφικό μουσείο της Κύθνου στο οποίο εκτίθενται ενδύματα, αντικείμενα και εργαλεία της παραδοσιακής ζωής των κατοίκων της.[3] Επίσης λειτουργούν ένα μικρό Βυζαντινό Μουσείο που στεγάζεται στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου[3] καθώς και Αγρομουσείο. Σημαντικό αξιοθέατο είναι και η εκκλησία του Αγίου Μηνά που διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες του 16ου αιώνα.[3]

Στη θέση Φιρές στον οικισμό, υπάρχει το σπήλαιο Καταφύκι που περιέχει αίθουσες με σταλακτίτες και σταλαγμίτες αλλά και μια αλληλουχία φυσικών στοών και τεχνητών ανοιγμάτων. Κατά την αρχαιότητα λειτούργησε ως ορυχείο σιδήρου, δραστηριότητα που επαναλήφθηκε μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους[10]. Στο πέρασμα των αιώνων το σπήλαιο λειτούργησε και ως καταφύγιο και χώρος αποθήκευσης τροφίμων ή τέλεσης γιορτών.[8]

Συλλογή Φωτογραφιών Επεξεργασία

Δημογραφία Επεξεργασία

Απογραφή 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 1.463[1] 1.372[1] 1.377[1] 1.128[1] 786[1] 701[1] 591[1] 517 325[2]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 205.
  2. 2,0 2,1 «Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας» (PDF). eetaa.gr. 28 Δεκεμβρίου 2012. σελ. 51678. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «Τουρισμός». kythnos.gr. Δήμος Κύθνου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «Κύθνος Δρυοπίδα: Η Χώρα, τα χωριά και οι οικισμοί της Κύθνου». kythnosinfo.gr. Κύθνος info. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 
  5. Γιώργη Βενετούλια "Τα κεραμικά της Κύθνου", εκδόσεις"Ἑν Πλώ", 2004, σελ.82
  6. «7/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Κύθνου». 7/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Κύθνου. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022. 
  7. Βενετούλιας, σ. 45.
  8. 8,0 8,1 Κεράστα, Βασιλική. «Κύθνος: Η γοητεία της απλότητας | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2022. 
  9. Μάρκος Ν. Ρούσσος-Μηλιδώνης, Ιησουίτες του 17ου και 18ου αιώνα περιγράφουν το Αιγαίο, Εκδόσεις Δήμου Άνω Σύρου, Αθήνα 1989, σελ. 85.
  10. 10,0 10,1 «Ανοικτό για τους επισκέπτες το σπήλαιο "Καταφύκι" στην Κύθνο». koinignomi.gr. Κοινή Γνώμη Κυκλάδων. 17 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Γιώργης Βενετούλιας, Του νησιού μου, Παραδόσεις της Κύθνου, ΕΝ ΠΛΩ, 2018.