Βικιπαίδεια

Δρόμος 400 μέτρων

Αγώνας δρόμου 400 μ. στον αθλητισμό (στίβο)

Ο δρόμος των 400 μέτρων είναι αγώνισμα του στίβου που αντιστοιχεί σε έναν γύρο του σταδίου για στίβο κανονικών διαστάσεων. Αποτελεί τον μεγαλύτερης διάρκειας αγώνα δρόμου ταχύτητας («σπριντ») και διεξάγεται σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες της νεότερης εποχής (από το 1896) για τους άνδρες, ενώ για τις γυναίκες από το 1964 και μετά. Οι δρομείς εκκινούν σε προκαθορισμένες θέσεις και τρέχουν σε ξεχωριστές διαδρομές σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα.

Στίβος
Δρόμος 400 μέτρων
Αθλητές μπαίνουν στην τελική ευθεία δρόμου 400 μέτρων
Ρεκόρ ανδρών
ΠαγκόσμιοΓουέιντ Φαν Νίκερκ  Νότια Αφρική 43,03 δευτερόλεπτα (2016)
ΟλυμπιακόΓουέιντ Φαν Νίκερκ  Νότια Αφρική 43,03 (2016)
Ρεκόρ γυναικών
ΠαγκόσμιοΜαρίτα Κοχ 47,60 Ανατολική Γερμανία Ανατολική Γερμανία (1985)
ΟλυμπιακόΜαρί-Ζοζέ Περέκ Γαλλία 48,25 (1996)

Κανόνες Επεξεργασία

Στον αγώνα, όπως και στους άλλους δρόμους ταχύτητας, χρησιμοποιούνται αφετήρες στη θέση εκκίνησης. Οι δρομείς λαμβάνουν θέσεις σε αυτούς με την εντολή «έτοιμοι», παίρνουν τη στάση ισομετρικής τάσης των μυών και εκκινούν μόλις ακούσουν την εκπυρσοκρότηση του πιστολιού του αφέτη. Οι αφετήρες δίνουν μία επιπλέον ώθηση στους αθλητές. Η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ο αθλητής ή η αθλήτρια είναι σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία στο αγώνισμα αυτό, αλλά απαιτείται και σημαντική διάρκεια στην ταχύτητα, όπως και ικανότητα του οργανισμού να αντιμετωπίζει τις συγκεντρώσεις γαλακτικού οξέος, ώστε να διατηρηθεί υψηλή ταχύτητα για έναν ολόκληρο γύρο. Μολονότι θεωρείται κυρίως αναεροβικό αγώνισμα, υπάρχει κάποια αεροβική συνιστώσα και το πόση αεροβική προπόνηση απαιτείται για τους δρομείς των 400 μ. είναι ανοικτό ζήτημα.[1] Στις χώρες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και στις ΗΠΑ οι αθλητές αγωνίζονταν παλαιότερα στην αντίστοιχη απόσταση των 440 υαρδών (402,34 μέτρων), δηλαδή του ενός τετάρτου του μιλίου ξηράς.

Ρεκόρ Επεξεργασία

Παγκόσμιο ρεκόρ Επεξεργασία

Άνδρες Επεξεργασία

Το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ στον δρόμο 400 μέτρων ανδρών αναγνωρίσθηκε από την IAAF το 1912, και από τότε έχει καταρριφθεί επισήμως ή ισοφαρισθεί 23 φορές. Η επίδοση (48,2) του Τσαρλς Ρέιντπαθ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης αναγνωρίζεται ως παγκόσμιο ρεκόρ, όπως επίσης αναγνωρίζεται ο μικρότερος χρόνος στη μεγαλύτερη απόσταση των 440 υαρδών που πέτυχε ο Λονγκ το 1900. Αντιθέτως, η επίδοση του Έρικ Λίντελ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 αναγνωρίσθηκε μεν αρχικώς ως παγκόσμιο ρεκόρ, παρά το ότι ήταν χειρότερη από αυτή του Μέρεντιθ στις 440 υάρδες από το 1916, αλλά τον Αύγουστο του 1928 η IAAF ακύρωσε την αναγνώριση.

Η εξέλιξη του επίσημου παγκόσμιου ρεκόρ στο αγώνισμα των ανδρών φαίνεται στον ακόλουθο πίνακα. Το «υ» υποδηλώνει χρόνο για διαδρομή 440 υαρδών που ανάχθηκε σε ρεκόρ για τα 400 μέτρα, ενώ το «+» επίδοση που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια δρόμου μεγαλύτερης αποστάσεως.

Χρόνος (δευτ.) Αθλητής Εθνικότητα Τόπος αγώνα Ημερομηνία
47,8υ Μάξι Λονγκ   ΗΠΑ Νέα Υόρκη, ΗΠΑ 29 Σεπτεμβρίου 1900[2]
48,2 Τσαρλς Ρέιντπαθ   ΗΠΑ Στοκχόλμη, Σουηδία 13 Ιουλίου 1912[2]
47,4υ Τεντ Μέρεντιθ   ΗΠΑ Βοστώνη, ΗΠΑ 27 Μαΐου 1916[2][3]
47,6 Έρικ Λίντελ   Ηνωμένο Βασίλειο Παρίσι, Γαλλία 11 Ιουλίου 1924[4]:49
47,0 Έμερσον Σπένσερ   ΗΠΑ Πάλο Άλτο (Καλιφόρνια), ΗΠΑ 12 Μαΐου 1928[2]
46,4υ Μπεν Ίστμαν   ΗΠΑ Πάλο Άλτο 26 Μαρτίου 1932[2]
46,28 Μπιλ Καρ   ΗΠΑ Λος Άντζελες, ΗΠΑ 5 Αυγούστου 1932[2]
46,1 Άρτσι Ουίλιαμς   ΗΠΑ Σικάγο, ΗΠΑ 19 Ιουνίου 1936[2]
46,0 Ρούντολφ Χάρμπιχ Ναζιστική Γερμανία Φραγκφούρτη, Γερμανία 12 Αυγούστου 1939[2]
Γκρόβερ Κλέμερ   ΗΠΑ Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ 6 Ιουνίου 1941[2][5]
46,0υ Χερμπ Μακκένλεϋ   Τζαμάικα Μπέρκλυ, ΗΠΑ 5 Ιουνίου 1948[2]
46,00 Χερμπ Μακκένλεϋ   Τζαμάικα Μιλγουόκι, ΗΠΑ 2 Ιουλίου 1948[2]
45,8 Τζορτζ Ρόουντεν   Τζαμάικα Έσκιλστούνα, Σουηδία 22 Αυγούστου 1950[2]
45,68 Λου Τζόουνς   ΗΠΑ Πόλη του Μεξικού, Μεξικό 18 Μαρτίου 1955[2]
45,2 Λου Τζόουνς   ΗΠΑ Λος Άντζελες, ΗΠΑ 30 Ιουνίου 1956[2]
44,9 45,1 Ότις Ντέιβις   ΗΠΑ Ρώμη, Ιταλία 6 Σεπτεμβρίου 1960[2]
45,1 Καρλ Κάουφμαν Ε.Ο. Γερμανίας Ρώμη 6 Σεπτεμβρίου 1960[2]
44,9υ Άντολφ Πλάμερ   ΗΠΑ Τέμπη (Αριζόνα), ΗΠΑ 25 Μαΐου 1963[2]
44,9 Μάικ Λάραμπι   ΗΠΑ Λος Άντζελες, ΗΠΑ 12 Σεπτεμβρίου 1964[2]
44,5+ Τόμι Σμιθ   ΗΠΑ Σαν Χοσέ (Καλιφόρνια), ΗΠΑ 20 Μαΐου 1967[2]
44,19 Λάρι Τζέιμς   ΗΠΑ Έκοου Σάμιτ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ 14 Σεπτεμβρίου 1968[2]
43,86 Λι Έβανς   ΗΠΑ Πόλη του Μεξικού, Μεξικό 18 Οκτωβρίου 1968[2]
43,29 Χάρι Λι Ρέινολντς   ΗΠΑ Ζυρίχη, Ελβετία 17 Αυγούστου 1988[2]
43,18 Μάικλ Τζόνσον   ΗΠΑ Σεβίλλη, Ισπανία 26 Αυγούστου 1999[2]
43,03 Γουέιντ Φαν Νίκερκ   Νότια Αφρική Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία 14 Αυγούστου 2016[6]

Στον κλειστό στίβο, η παγκόσμια επίδοση είναι 44,52 δευτερόλεπτα από τις 10 Μαρτίου 2018 και ανήκει στον Αμερικανό Μάικλ Νόρμαν. Σημειώθηκε στο Κόλετζ Στέισον του Τέξας.

Γυναίκες Επεξεργασία

Το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ στον δρόμο 400 μέτρων γυναικών αναγνωρίσθηκε από τη IAAF το 1957. Μέχρι σήμερα η IAAF έχει αναγνωρίσει 27 παγκόσμια ρεκόρ γυναικών στο αγώνισμα (καταρρίψεις ή ισοφαρίσεις). Η εξέλιξη του επίσημου ρεκόρ φαίνεται στον ακόλουθο πίνακα. Το «υ» υποδηλώνει χρόνο για διαδρομή 440 υαρδών που ανάχθηκε σε ρεκόρ για τα 400 μέτρα, ενώ το «+» επίδοση που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια δρόμου μεγαλύτερης αποστάσεως.


Χρόνος (δευτ.) Αθλητής Εθνικότητα Τόπος αγώνα Ημερομηνία
57,0υ Μαρλίν Μάθιους   Αυστραλία Σίδνεϊ, Αυστραλία 6 Ιανουαρίου 1957[2]
57,0υ Μαρίζ Τσάμπερλεϊν   Νέα Ζηλανδία Κράισττσερτς, Νέα Ζηλανδία 16 Φεβρουαρίου 1957[2]
56,3υ Νάνσι Μπόιλ   Αυστραλία Σίδνεϊ, Αυστραλία 24 Φεβρουαρίου 1957[2]
55,2 Πολίνα Λαζάρεβα   Σοβιετική Ένωση Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 10 Μαΐου 1957[2]
54,0 Μαρίγια Ίτκινα   Σοβιετική Ένωση Μινσκ, Σοβιετική Ένωση 8 Ιουνίου 1957[2]
53,6 Μαρίγια Ίτκινα   Σοβιετική Ένωση Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 6 Ιουλίου 1957[2]
53,4+ Μαρίγια Ίτκινα   Σοβιετική Ένωση Κρασνοντάρ, Σοβιετική Ένωση 12 Σεπτεμβρίου 1959[2]
53,4 Μαρίγια Ίτκινα   Σοβιετική Ένωση Βελιγράδι, Γιουγκοσλαβία 14 Σεπτεμβρίου 1962[2]
51,9 Σιν Κιμ-νταν   Βόρεια Κορέα Πιονγιάνγκ, Βόρεια Κορέα 23 Οκτωβρίου 1962[2]
51,72 Νικόλ Ντικλό   Γαλλία Αθήνα, Ελλάδα 18 Σεπτεμβρίου 1969[2]
51,74 Κολέτ Μπεσόν   Γαλλία Αθήνα, Ελλάδα 18 Σεπτεμβρίου 1969[2]
51,0 Μάριλυλιν Νέιφβιλ   Τζαμάικα Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο 23 Ιουλίου 1970[2]
51,0 Μόνικα Ζερτ   Ανατολική Γερμανία Παρίσι, Γαλλία 4 Ιουλίου 1972[2]
49,9 Ιρένα Σεβίνσκα   Πολωνία Βαρσοβία, Πολωνία 22 Ιουνίου 1974[2]
50,14 Ρίιτα Σάλιν   Φινλανδία Ρώμη, Ιταλία 4 Σεπτεμβρίου 1974[2]
49,77 Κριστίνα Μπρέμερ   Ανατολική Γερμανία Δρέσδη, Ανατολική Γερμανία 9 Μαΐου 1976[2]
49,75 Ιρένα Σεβίνσκα   Πολωνία Μπίντγκοστς, Πολωνία 22 Ιουνίου 1976[2]
49,29 Ιρένα Σεβίνσκα   Πολωνία Μόντρεαλ, Καναδάς 29 Ιουλίου 1976[2]
49,19 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Λειψία, Ανατολική Γερμανία 2 Ιουλίου 1978[2]
49,03 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Πότσδαμ, Ανατολική Γερμανία 19 Αυγούστου 1978[2]
48,94 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Πράγα, Τσεχοσλοβακία 31 Αυγούστου 1978[2]
48,89 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Πότσδαμ, Ανατολική Γερμανία 29 Ιουλίου 1979[2]
48,60 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Τορίνο, Ιταλία 4 Αυγούστου 1979[2]
48,16 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Αθήνα, Ελλάδα 8 Αυγούστου 1982[2]
47,99 Γιάρμιλα Κρατοχβίλοβα   Τσεχοσλοβακία Ελσίνκι, Φινλανδία 10 Αυγούστου 1983[2]
47,60 Μαρίτα Κοχ   Ανατολική Γερμανία Καμπέρα, Αυστραλία 6 Οκτωβρίου 1985[2]

Στον κλειστό στίβο, η παγκόσμια επίδοση είναι 49,59 δευτερόλεπτα από τις 7 Μαρτίου 1982 και ανήκει στη Γιάρμιλα Κρατοχβίλοβα. Σημειώθηκε στο Μιλάνο της Ιταλίας.

 
Η Μαρίτα Κοχ έχει καταρρίψει τα περισσότερα ρεκόρ στην ιστορία του αγωνίσματος

Ρεκόρ ηπείρων και εθνικά (ανοικτού στίβου, σε δευτερόλεπτα) Επεξεργασία

Ανδρών Επεξεργασία

Γυναικών Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Canadian Journal of Applied Sport Sciences, «Aerobic versus anaerobic training for success in various athletic events», του Shepard, R.J., 1978
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 2,35 2,36 2,37 2,38 2,39 2,40 2,41 2,42 2,43 2,44 2,45 2,46 2,47 2,48 12th IAAF World Championships In Athletics: IAAF Statistics Handbook. Βερολίνο 2009 (PDF). IAAF Media & Public Relations Department, Monte Carlo 2009, σσ. 546, 548. Αρχειοθ. από το αρχικό (PDF) στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2009.
  3. ↑ «The Official Report of the Games of the 8th Olympiade» (PDF). Παρίσι 1924, σελ. 107. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2011.
  4. ↑ Hymans, Richard· Matrahazi, Imre. «IAAF World Records Progression» (pdf) (2015 έκδοση). International Association of Athletics Federations. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2018. 
  5. ↑ http://www.criticalpast.com/video/65675028733_Track-and-field-events-at-Franklin-field_400-meters_pole-vault_Grover-klemmer
  6. ↑ «Men's 400m Results» (PDF). Rio 2016. International Olympic Committee. 14 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δρόμος_400_μέτρων&oldid=9805906"