Ελένη Λεκαπηνή
Η Ελένη Λεκαπηνή (910 - 19 Σεπτεμβρίου 961) ήταν Ρωμαία Αυτοκράτειρα. Ήταν κόρη του Ρωμανού Α΄ και της συζύγου του Θεοδώρας και σύζυγος του Κωνσταντίνου Ζ΄. Διακρίθηκε για την ομορφιά και την εξυπνάδα της τόσο στην αυτοκρατορία όσο και στο εξωτερικό.[3]
| Ελένη Λεκαπηνή | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 910 (περίπου) |
| Θάνατος | 19 Σεπτεμβρίου 961 Κωνσταντινούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντίνος Ζ΄ (από 919)[1] |
| Τέκνα | Ρωμανός Β´ Θεοδώρα Αγάθη Ζωή Άννα Θεοφανώ |
| Γονείς | Ρωμανός Α´[2] και Θεοδώρα |
| Αδέλφια | Πατριάρχης Θεοφύλακτος Κωνσταντίνος Λεκαπηνός Στέφανος Λεκαπηνός Χριστόφορος Λακαπηνός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινή Αυτοκράτειρα (919–959) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Αυτοκράτειρα Επεξεργασία
Ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α΄ πάντρεψε την κόρη του Ελένη με τον Κωνσταντίνο, γιο του Λέοντα ΣΤ΄, διάδοχο του θρόνου, για πολιτικούς σκοπούς. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος ήταν από τον Οίκο των Μακεδόνων. Το 922, η Θεοδώρα, μητέρα της Ελένης, απεβίωσε. Στη συνέχεια, η Ελένη πήρε τη θέση της μητέρας[4] της. Από το 945, ο Κωνσταντίνος κατάφερε να γίνει ο μόνος Αυτοκράτορας με τη βοήθεια της συζύγου του.
Η Ελένη αργότερα έγινε ανάδοχος της Όλγας του Κιέβου, βαπτίζοντάς την Χριστιανή.[5]
Χηρεία και το τέλος της Επεξεργασία
Τον Οκτώβριο του 959, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ απεβίωσε. Η αιτία του τέλους του δεν έχει επιβεβαιωθεί, επειδή ο γιος του από την Ελένη, ο Ρωμανός Β΄ και η σύζυγός του Θεοφανώ προσπάθησαν δύο φορές να τον δηλητηριάσουν[6]. Ο Ρωμανός Β΄ έγινε αυτοκράτορας. Μετά το τέλος του Κωνσταντίνου Ζ΄, οι πέντε κόρες του (Ζωή, Θεοδώρα, Αγάθη, Θεοφανώ και Άννα) στάλθηκαν στο μοναστήρι από τον αδελφό τους Ρωμανό Β΄, που επηρεάστηκε πιθανότατα από τη σύζυγό του. Η Ελένη απεβίωσε στις 19 Σεπτεμβρίου του 961.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ p41720.htm#i417191. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Joseph McCabe, The empresses of Constantinople, p. 137.
- ↑ ↑ Lynda Garland, The Empresses of Constantinople, p. 137.
- ↑ ↑ a, b, c et d Carolyn Loessel Connor, Women of Byzantium, p. 214.
- ↑ Arnold Toynbee, Constantine Porphyrogenitus and his world, p. 3.