Ελένη Μαύρου
Η Ελένη Μαύρου είναι Ελληνοκύπρια πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Κερύνειας εκλεγμένη με το ΑΚΕΛ,[1] Υπουργός Εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δήμαρχος Λευκωσίας και δημοτικός σύμβουλος Δήμου Λευκωσίας.
| Ελένη Μαύρου | |
|---|---|
 | |
| Βουλευτής Βουλής των Αντιπροσώπων (Εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας) | |
| Περίοδος 7 Ιουνίου 2001 – 31 Δεκεμβρίου 2006 | |
| Δήμαρχος Λευκωσίας | |
| Περίοδος 1 Ιανουαρίου 2007 – 31 Δεκεμβρίου 2011 | |
| Προκάτοχος | Μιχαλάκης Ζαμπέλας |
| Διάδοχος | Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης |
| Υπουργός Εσωτερικών | |
| Περίοδος 20 Μαρτίου 2012 – 28 Φεβρουαρίου 2013 | |
| Πρόεδρος | Δημήτρης Χριστόφιας |
| Προκάτοχος | Νεοκλής Συλικιώτης |
| Διάδοχος | Σωκράτης Χάσικος |
| Βουλευτής Βουλής των Αντιπροσώπων (Εκλογική περιφέρεια Κερύνειας) | |
| Περίοδος 2 Ιουνίου 2016 – 31 Μαΐου 2021 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 2 Φεβρουαρίου 1961, Κερύνεια, Κύπρος |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Κυπριακή |
| Πολιτικό κόμμα | ΑΚΕΛ |
| Σπουδές | Πολιτική μηχανική Πολιτική και διεθνείς σχέσεις |
| Επάγγελμα | Εκτελεστικός πρόεδρος του ομίλου επικοινωνίας Διάλογος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά Στοιχεία Επεξεργασία
Η Ελένη Μαύρου γεννήθηκε στην Κερύνεια στις 2 Φεβρουαρίου 1961.[1][2] Σπούδασε πολιτική μηχανική στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Κύπρου και πολιτική και διεθνείς σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.[2][1] Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική γλώσσα.[1] Είναι εκτελεστικός πρόεδρος του ομίλου επικοινωνίας Διάλογος.[1]
Μετά την τουρκική εισβολή του 1974 και την κατάληψη της Κερύνειας, εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία.[2][3]
Πολιτική διαδρομή Επεξεργασία
Στη διάρκεια των σπουδών της αναμείχθηκε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και αργότερα στο κίνημα νεολαίας της Κύπρου.[2][4] Επιστρέφοντας στην Κύπρο από το Λονδίνο, διετέλεσε μέλος στην κεντρική επιτροπή του ΑΚΕΛ, έχοντας την ευθύνη για θέματα των γυναικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[4]
Στις Δημοτικές εκλογές του 1986 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Λευκωσίας με το ΑΚΕΛ, θέση στην οποία επανεκλέχθηκε στις Δημοτικές εκλογές του 1991.[2][4] Η θητεία της ολοκληρώθηκε το 1996.[2][4] Την περίοδο 1992-1996 ήταν γενική γραμματέας της Ενιαίας Δημοκρατικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΔΟΝ).[1]
Στις βουλευτικές εκλογές του 2001 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Λευκωσίας με το ΑΚΕΛ για την Η΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[5][2] Επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές του 2006 για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[2][6] Ως βουλευτής, διετέλεσε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής περιβάλλοντος και μέλος των κοινοβουλευτικών επιτροπών εσωτερικών ευρωπαϊκών υποθέσεων και ανθρώπινων δικαιωμάτων.[1][2]
Επιπλέον, διετέλεσε μέλος της Συνέλευσης για το μέλλον της Ευρώπης. Το 2003 ορίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων παρατηρητής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Διετέλεσε ευρωβουλευτής για μικρή περίοδο (1η Μαΐου 2004-19 Ιουλίου 2004), από την ημέρα ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση έως και την ανάληψη των καθηκόντων των νέων ευρωβουλευτών που εκλέχθηκαν στις πρώτες ευρωεκλογές που συμμετείχε η Κύπρος. Την ίδια περίοδο διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων και της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων.[2][4]
Στις Δημοτικές εκλογές του 2006 εκλέχθηκε Δήμαρχος Λευκωσίας.[7][2][1] Ήταν η πρώτη φορά που εκλεγόταν γυναίκα δήμαρχος στον Δήμο Λευκωσίας, κάτι που δεν έχει επαναληφθεί έως σήμερα.[7][3] Την υποψηφιότητά της στήριξαν το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ.[7][3] Επιπρόσθετα, ήταν η πρώτη Δήμαρχος Λευκωσίας που προερχόταν από το ΑΚΕΛ.[8] Διεκδίκησε επανεκλογή στις Δημοτικές εκλογές του 2011, υποστηριζόμενη μόνο από το ΑΚΕΛ, αλλά δεν επανεκλέχθηκε.[9]
Στις 20 Μαρτίου 2012 διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος της θητείας της κυβέρνησης, δηλαδή έως την 28η Φεβρουαρίου 2013.[10][2][1][11][12]
Στις βουλευτικές εκλογές του 2016 εκλέχθηκε βουλευτής στην Εκλογική περιφέρεια Κερύνειας με το ΑΚΕΛ για την ΙΑ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.[13][1] Ήταν Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικών, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Επιπλέον, ήταν αρχηγός της αντιπροσωπίας της Βουλής στον Κοινοπολιτειακό Κοινοβουλευτικό Σύνδεσμο.[1]
Διεκδίκησε επανεκλογή στις βουλευτικές εκλογές του 2021 αλλά δεν επανεκλέγηκε.[14]
Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία
Η Ελένη Μαύρου έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας και με το Μέγα Αργυρούν Παράσημο Τιμής με Τιμητική Κορδέλα της Δημοκρατίας της Αυστρίας.[2][3] Επιπλέον, ήταν υποψήφια για το βραβείο Παγκόσμιος Δήμαρχος 2008.[15]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 «ΜΑΥΡΟΥ Ελένη». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 «Ελένη Μαύρου: Υπουργός Εσωτερικών». www.cy2012.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «City Mayors: Eleni Mavrou - Mayor of Nicosia». www.citymayors.com. 20 Ιουλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Ελένη Μαύρου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 27ης Μαΐου 2001». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 21ης Μαΐου 2006». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «Ο εκλογικός χάρτης του 2006». www.sigmalive.com. 12 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Επικράτησαν οι υποψήφιοι των κυβερνητικών κομμάτων». 19 Δεκεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Ανατροπές με πολλά μηνύματα από τις δημοτικές εκλογές». 19 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Η Μαύρου παρέδωσε στον Χάσικο το ΥΠΕΣ». www.sigmalive.com. 1 Μαρτίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Προηγούμενοι Υπουργοί». Υπουργείο Εσωτερικών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Κατάλογος Ονομάτων Υπουργών και Υφυπουργών από την Ανακήρυξη της Δημοκρατίας». www.cm.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Εκλογές 22ας Μαΐου 2016». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Οι 14 πρώην Βουλευτές που δεν επανεκλέγονται - Ονόματα έκπληξη». 31 Μαΐου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «World Mayor: The 2008 results». www.worldmayor.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
Πηγές Επεξεργασία
- «ΜΑΥΡΟΥ Ελένη». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2021.
- «ΜΑΥΡΟΥ Ελένη». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.
- «Ελένη Μαύρου: Υπουργός Εσωτερικών». www.cy2012.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2019.