Ελεονώρα της Αγγλίας
Η Ελεωνόρα της Αγγλίας ή Ελεωνόρα Πλανταγενέτη[4] (Aliénor d'Angleterre, Ντομφρόν, Νορμανδία, 13 Οκτωβρίου 1161[5] - Μπούργος, 31 Οκτωβρίου 1214[6]) ήταν βασίλισσα της Καστίλης και του Τολέδο [7] ως σύζυγος του Αλφόνσου Η΄ της Καστίλης. [8] Η Ελεωνόρα της Καστίλης ήταν δεύτερη κόρη και έκτο παιδί του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας και της Ελεωνόρας της Ακουιτανίας, [9] τα υπόλοιπα αδέλφια της ήταν ο Ερρίκος ο Νεότερος, η Ματθίλδη της Αγγλίας, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο Γοδεφρείδος Β΄ της Βρετάνης, η Ιωάννα της Αγγλίας και ο Ιωάννης της Αγγλίας. Νονός της ήταν ο περίφημος χρονογράφος Ροβέρτος του Τορινί που κατέγραψε αναλυτικά τα περιστατικά της ζωής της.
Γάμος με τον Αλφόνσο Η΄ της Καστίλης Επεξεργασία
Το 1170 αρραβωνιάστηκε τον Αλφόνσο Η΄ της Καστίλης, ο γάμος ανεβλήθη λόγω των πολιτικών ταραχών που ξέσπασαν με την δολοφονία του Τόμας Μπέκετ στην οποία είχε εμπλακεί ο πατέρας της. Ο γάμος έγινε στο Μπούργος όταν η Ελεωνόρα ήταν 12 ετών (1174). [10] Ο σκοπός του γάμου ήταν να εξασφαλίσει ο πατέρας της έναν ισχυρό σύμμαχο στα νότια σύνορα της Ακουιτανίας, ο Αλφόνσος ήταν η καλύτερη επιλογή. Το 1177 ο πατέρας της έγινε διαιτητής στις διαμάχες που ξέσπασαν ανάμεσα στον σύζυγο της και στον θείο του Σάντσο ΣΤ΄ της Ναβάρρας. [11]
Διεκδίκηση της Γασκώνης Επεξεργασία
Γύρω στο 1200 ο σύζυγος της Αλφόνσος άρχισε να διεκδικεί την Γασκώνη ως προίκα της συζύγου του αν και δεν είχε προκύψει από κανένα έγγραφο η απαίτηση του αυτή, αλλά είναι πολύ πιθανό να αποτελούσε τμήμα της προίκας που έδωσε ο Ερρίκος Β΄ στη κόρη του. Οι απαιτήσεις του Αλφόνσου στην Γασκώνη συνεχίστηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό τα επόμενα χρόνια, επιτέθηκε στην Γασκώνη στο όνομα της συζύγου του (1205). Την επόμενη χρονιά ο αδελφός της Ιωάννης ο Ακτήμονας κάλεσε την ίδια και τον σύζυγο της να τον επισκεφτούν για να κλείσουν ειρήνη, ο Αλφόνσος ανταποκρίθηκε (1208). [12] Δεκαετίες αργότερα ο δισέγγονος τους Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης θα διεκδικήσει ξανά την Γασκώνη σαν προίκα της Ελεωνόρας. Το προσωνύμιο της δόθηκε για πολιτικούς λόγους από την μητέρα της, ήταν ένδειξη της επιρροής που είχε η μητέρα της στην Ελεωνόρα. [13]
Η Ελεωνόρα σαν βασίλισσα Επεξεργασία
Όταν παντρεύτηκε η μεγαλύτερη κόρη της Μπερενγκαρία η Ελεωνόρα της παραχώρησε σαν προίκα μεγάλο αριθμό από κάστρα και πόλεις για να κυβερνήσει. [14] Η Ελεωνόρα ασκούσε ισχυρή επιρροή στον σύζυγο της, η ίδια τον έπεισε να παντρέψουν την μεγαλύτερη κόρη τους Μπερενγκαρία με τον Αλφόνσο Θ΄ του Λεόν, πολλοί τροβαδούροι και σοφοί βρέθηκαν στην βασιλική αυλή της Καστίλης με πρόσκληση της Ελεωνόρας. [15] Η Ελεωνόρα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και για τα θρησκευτικά θέματα, ανέλαβε την πρωτοβουλία για την κατασκευή ενός ιερού αφιερωμένου στον Θωμά Μπέκετ στον καθεδρικό ναό του Τολέδο (1179). Χρηματοδότησε την κατασκευή του αβαείου του Σάντα Μαρία λα Ρεάλ ντε λα Ουέλγκας με νοσοκομείο μέσα σε αυτό, έδειξε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο αβαείο που αποφάσισε να το μετατρέψει σε οικογενειακό τάφο. [16] Όταν πέθανε ο Αλφόνσος η Ελεωνόρα ήταν τόσο πολύ συντετριμμένη, που δεν μπόρεσε να προεδρεύσει στην κηδεία, την δουλειά ανέλαβε η μεγαλύτερη κόρη της Μπερενγκαρία. Η Ελεωνόρα αρρώστησε και πέθανε από την λύπη της σε 28 μέρες, τάφηκε στο αβαείο της Σάντα Μαρία λα Ρεάλ ντε λα Ουέλγκας που η ίδια είχε κατασκευάσει. [17]
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τον σύζυγό της Αλφόνσο Η΄ της Καστίλης απέκτησε τέκνα:
- Βερεγγάρια 1179/80-1246, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Κορράδο Β΄ των Χοενστάουφεν δούκα της Σουαβίας (ακριβέστερα τον μνηστεύθηκε μόνο) και σε δεύτερο γάμο τον ξάδελφο τού πατέρα της Αλφόνσο Θ΄ του Λεόν. Διαδέχθηκε προσωρινά τον μικρότερο αδελφό της Ερρίκο Β΄ στο βασίλειο της Καστίλης (1217).
- Ουρράκα 1186-1220, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο Β΄ βασιλιά της Πορτογαλίας και μέλος του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας.
- Λευκή 1188-1252, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Η΄ της Γαλλίας και ήταν μητέρα του κορυφαίου Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας[18].
- Φερδινάνδος 1189-1211, υποψήφιος διάδοχος του πατέρα της, αλλά απεβίωσε πρόωρα πριν από τον ίδιο.
- Μαφάλντα 1191-1204, απεβ. 13 ετών.
- Ελεωνόρα 1200-1244, παντρεύτηκε τον Ιακώβο Α΄ της Αραγωνίας.
- Κωνσταντία 1202-1243, μοναχή.
- Ερρίκος Α΄ 1204-1217, βασιλιάς της Καστίλης ως διάδοχος του πατέρα της.[19]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 «Kindred Britain»
- ↑ p10202.htm#i102020. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ McAuliffe 2015, p. 198.
- ↑ Abbreviationes Chronicorum
- ↑ Annales Compostellani
- ↑ Fraser 2000.
- ↑ Cerda 2012.
- ↑ Gillingham 2005.
- ↑ Weir, 64.
- ↑ Shadis 2010, p. 25-31.
- ↑ Shadis 2010, p. 31-32.
- ↑ Wheeler & Parsons 2002.
- ↑ Shadis 2010, p. 27-30.
- ↑ Mila y Fontanels 1966, p. 112.
- ↑ Shadis 2010, p. 35-41.
- ↑ Arco y Garay, Ricardo (1954): Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jeronimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Cientificas, p. 248.
- ↑ Chronica Albrici Monachi Trium Fontium, "Henricum qui iuvenis obiit et quinque sorores, prima Berengaria… secunda Urraca, tertia regina Francie, quarta Alienor, quinta Constantia monialis"
- ↑ Martínez Díez, Gonzalo (2007) Alfonso VIII: rey de Castilla y Toledo (1158-1214). Ediciones Trea, S.L. σ.272
Πηγές Επεξεργασία
- Cerda, José Manuel (2011), La dot gasconne d'Aliénor d'Angleterre. Entre royaume de Castille, royaume de France et royaume d'Angleterre, Cahiers de civilisation médiévale, ISSN 0007-9731, Vol. 54, Nº 215, 2011.
- Cerda, José Manuel (2012). "Leonor Plantagenet y la consolidación castellana en el reinado de Alfonso VIII". Anuario de Estudios Medievales. 42.2.
- Cerda, José Manuel (2016), Matrimonio y patrimonio. La carta de arras de Leonor Plantagenet, reina consorte de Castilla, Anuario de Estudios Medievales, vol. 2.
- Cerda, José Manuel (2016), Leonor Plantagenet and the cult of Thomas Becket in Castile, The cult of St Thomas Becket in the Plantagenet World, ed. P. Webster and M.P. Gelin, Boydell Press.
- Cerda, José Manue (2013), The marriage of Alfonso VIII of Castile and Leonor Plantagenet : the first bond between Spain and England in the Middle Ages, Les stratégies matrimoniales dans l’aristocratie (xe-xiiie siècles), ed. Martin Aurell.
- Fraser, Antonia (2000). The Middle Ages, A Royal History of England. University of California Press.
- Gillingham, John (2005). "Events and Opinions: Norman and English Views of Aquitaine, c.1152–c.1204". In Bull, Marcus; Léglu, Catherine. The World of Eleanor of Aquitaine: Literature and Society in Southern France between the Eleventh and Twelfth Centuries. Woodbridge: Boydell Press.
- McAuliffe, Mary (2015). Clash of Crowns: William the Conqueror, Richard Lionheart, and Eleanor of Aquitaine: a Story of Bloodshed, Betrayal, and Revenge. Rowman & Littlefield.
- Mila y Fontanels, Manuel (1966). "De los trovadores en España". In Martinez, C.; Manrique, F. R. Obras de Manuel Mila y Fontanels. 2. CSIC, Barcelona.
- Osma, Juan (1997). "Chronica latina regum Castellae". In Brea, Luis Charlo. Chronica Hispana Saeculi XIII. Turnhout: Brepols.
- Rada Jiménez, Rodrigo. Historia de los hechos de España.
- Shadis, Miriam (2010). Berenguela of Castile (1180–1246) and Political Women in the High Middle Ages. Palgrave Macmillan.
- Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. London: Vintage Books.
- Wheeler, Bonnie; Parsons, John Carmi (2002). Eleanor of Aquitaine: Lord and Lady. Palgrave Macmillan.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία