Την ονομασία Ελεύθερη Γαλλία έφερε το αντιστασιακό κίνημα που δημιούργησε ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκωλ το 1940 κατά τον Β' Π.Π., απορρίπτοντας την εκεχειρία - ανακωχή που είχε συνομολογήσει ο Φ. Πεταίν, θέτοντας ως στόχο την απελευθέρωση της Γαλλίας από τους Γερμανούς κατακτητές και τους εγκάθετους αυτών[2]. Συγκεκριμένα στις 18 Ιουνίου του 1940 με ραδιοφωνικό του μήνυμα που μεταδόθηκε από το BBC του Λονδίνου, όπου είχε καταφύγει κάλεσε τους Γάλλους σε εθνική αντίσταση.

La France Libre
Ελεύθερη Γαλλία
Εξόριστη και αναγνωρισμένη από τους Συμμάχους νόμιμη γαλλική κυβέρνηση
18 Ιουνίου 1940 – Καλοκαίρι 1944
Σημαία Έμβλημα
Πρωτεύουσα Λονδίνο[1], Μπραζαβίλ (1940-1942), Αλγέρι (1942-1944)
Γλώσσες Γαλλικά
Πολίτευμα Εξόριστη γαλλική κυβέρνηση
Ηγέτης Σαρλ ντε Γκωλ
Ιστορία
 -  Διακήρυξη του Ντε Γκωλ 18 Ιουνίου 1940
 -  Απελευθέρωση της Γαλλίας Καλοκαίρι 1944

Οι Γάλλοι παρά την ιστορική εκείνη έκκληση δεν ανταποκρίθηκαν αμέσως, εκτός πολύ ελαχίστων έναντι του συνολικού πληθυσμού, μόλις περίπου 3.000, άρχισαν όμως να συσπειρώνονται από το 1943 και μετά όταν πλέον φάνηκαν οι πρώτες ελπίδες νίκης των Άγγλων, δημιουργώντας σιγά - σιγά μεγάλες ένοπλες αντιστασιακές μονάδες κατά ξηρά, θάλασσα και αέρα, κυρίως όμως από εκείνες των αποικιών, όπως η λεγεώνα των Ξένων.

Τον Σεπτέμβριο του 1940 μετατράπηκε σε εξόριστη κυβέρνηση και απέκτησε κρατική υπόσταση, όταν οι γαλλικές αποικίες της κεντρικής Αφρικής συντάχθηκαν με την Ελεύθερη Γαλλία.

Τον Νοέμβριο του 1942, οι Βρετανοί κατέλαβαν τη Μαδαγασκάρη και τη Συρία από τις δυνάμεις του Άξονα και τις παρέδωσαν στη διοίκηση της Ελεύθερης Γαλλίας. Την ίδια περίοδο, μετά την επιτυχή έκβαση της Επιχείρησης Πυρσός, ολόκληρες οι αποικίες της Γαλλίας στην Αφρική απελευθερώθηκαν και παραδόθηκαν στον Ντε Γκωλ.

Σημαία του κινήματος ήταν η γαλλική σημαία όπου στη μεσαία (κάθετη) λωρίδα φερόταν ο ερυθρός, ή χρυσός, σταυρός της Λορένης, ως ενάντιο σύμβολο προς τη σβάστικα, που φέρεται να επιλέχθηκε από τον ίδιο τον ηγέτη του κινήματος. Το σύμβολο του κινήματος ήταν επίσης ο ερυθρός σταυρός της Λορένης.

Το δε καθοδηγητικό κέντρο της Μαχόμενης Γαλλίας βρισκόταν αρχικά στο Λονδίνο, όπου κατέφτασε ο Ντε Γκωλ μετά την πτώση της Γαλλίας. Τον Σεπτέμβριο του 1940 μετά τη μετατροπή του κινήματος σε κράτος, καθοδηγητικό και διοικητικό κέντρο ορίστηκε η Μπραζαβίλ στο Γαλλικό Κονγκό, αλλά παρέμεινε γενικώς στο Λονδίνο, ενώ, μετά την Επιχείρηση Πυρσός, τον Νοέμβριο του 1942 μεταφέρθηκε επίσημα στο Αλγέρι.

Οι δυνάμεις της Ελεύθερης Γαλλίας, καλούμενες ελεύθερες, συμμετείχαν στα θέατρα των επιχειρήσεων στη Βόρεια Αφρική, μαζί με τις αγγλικές και ελληνικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, στην εκστρατεία κατά της Ιταλίας, στην απόβαση της Νορμανδίας καθώς και στην απελευθέρωση της Γαλλίας.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Το Λονδίνο ήταν η έδρα της εξόριστης κυβέρνησης την περίοδο 1940-1942, αλλά η Μπραζαβίλ ανακηρύχθηκε συμβολική πρωτεύουσα της Ελεύθερης Γαλλίας, λόγω της διασάφησης της Διακήρυξης της Μπραζαβίλ εκεί. Η κυβέρνηση της Ελεύθερης Γαλλίας μετακινήθηκε στο Αλγέρι στη γαλλική Αλγερία την περίοδο 1942-1944, τότε μέρος της μητροπολιτικής Γαλλίας, από το 1942 μέχρι την απελευθέρωση της Γαλλίας το 1944, όταν επέστρεψε πίσω στο Λονδίνο για λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της Απόβασης της Νορμανδίας και της Προβηγκίας προσγειώσεις πριν από τη λήξη της εξορίας με τη μετακίνηση στην Μπαγιέ στις 13 Ιουνίου του 1944 και την οριστική εγκατάσταση στο Παρίσι στις 25 Αυγούστου του 1944.
  2. Σημειώνεται ότι αρχικά υπήρξαν κι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις οι οποίες με τη βοήθεια αγγλικών αποστολών τελικά συγχωνεύτηκαν στην "Ελεύθερη Γαλλία".

Πηγές Επεξεργασία

  • Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια τομ.10ος, σελ.509.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία