Βικιπαίδεια

Ενέλε Σοποάγκα

Ο Ενέλε Σοποάγκα (Enele Sosene Sopoaga, 10 Φεβρουαρίου 1956[2]) είναι διπλωμάτης και πολιτικός από το Τουβαλού και πρωθυπουργός από τον Αύγουστο του 2013 ως το 2019.

Ενέλε Σοποάγκα
Πρωθυπουργός του Τουβαλού
Περίοδος
1η Αυγούστου 2013
Υπηρεσιακός: 1 Αυγ. 2013 – 5 Αυγ. 2013 – 19 Σεπτεμβρίου 2019
ΜονάρχηςΕλισάβετ Β΄
ΠροκάτοχοςΓουίλι Τελάβι
ΔιάδοχοςΚαουσέα Νατάνα
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση10 Φεβρουαρίου 1956 (1956-02-10) (68 ετών), Νουκουφετάου, Τουβαλού
ΥπηκοότηταΤουβαλού
Πολιτικό κόμμαΑνεξάρτητος
ΣύζυγοςΣαλίλο Ενέλε
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Πανεπιστήμιο του Σάσεξ
Επάγγελμαδιπλωμάτης
πολιτικός[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Εξελέγη βουλευτής στις γενικές εκλογές του 2010.[3] Υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Περιβάλλοντος και Εργασίας στη βραχύβια κυβέρνηση του Μαατία Τοάφα από το Σεπτέμβριο ως το Δεκέμβριο του 2010. Έπειτα από μια ανεπιτυχή προσπάθεια να γίνει πρωθυπουργός το Δεκέμβριο του 2010 (έχοντας την υποστήριξη του Τοάφα), έγινε αρχηγός της αντιπολίτευσης.[4] Την 1η Αυγούστου 2013 έγινε υπηρεσιακός πρωθυπουργός μετά την απομάκρυνση του πρωθυπουργού Γουίλι Τελάβι από το γενικό κυβερνήτη Ιάκομπα Ιταλέλι.[5] Μία ημέρα μετά, στις 2 Αυγούστου 2013, η αντιπολίτευση καταψήφισε την κυβέρνηση του Τελάβι με πρόταση μομφής και ο Σοποάγκα ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 5 Αυγούστου 2013, ημέρα που παρουσίασε και τη νέα κυβέρνηση.[6][7]

Προσωπική ζωή και εκπαίδευση Επεξεργασία

Έκανε διπλωματικές σπουδές και έχει σχετικό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1990) και Μάστερ από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ.[2] Ο Σοποάγκα και η σύζυγός του, Σαλίλο Ενέλε, έχουν 3 παιδιά.[2][8]

Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Σαουφάτου Σοποάγκα, υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 2002 ως το 2004.[9]

Σταδιοδρομία στη διοίκηση και στη διπλωματία Επεξεργασία

Από το 1980 ως το 1986 ο Σοποάγκα υπηρέτησε ως διευθυντής εκπαίδευσης, εντός του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών.[2] Το 1986 έγινε βοηθός υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών.[2] Αργότερα υπηρέτησε και σε διάφορες θέσεις στο υπουργείο Εξωτερικών και ως ύπατος αρμοστής στα νησιά Φίτζι, ενώ παράλληλα ήταν ύπατος αρμοστής του Τουβαλού στην Παπούα Νέα Γουινέα και στη Σαμόα.[2]

Έπειτα υπηρέτησε ως μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας του στα Ηνωμένα Έθνη[10] και ως αντιπρόεδρος του Συνασπισμού των Μικρών Κρατών.[11] Εκπροσώπησε τα κράτη αυτά στη σύνοδο του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές, το 2009 στην Κοπεγχάγη.[12] Εκεί ήταν ένας από τους κύριους διαπραγματευτές για την αλλαγή της κλιματικής πολιτικής.[13] Πρότεινε την τροποποίηση του σχεδίου συνθήκης για το κλίμα ώστε να απαιτείται από όλες τις χώρες να περιορίσουν την αύξηση των αερίων θερμοκηπίου σε επίπεδα κάτω από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Η πρόταση εκείνη τελικά απορρίφθηκε.[14]

Παράλληλα υπηρέτησε ως μόνιμος αντιπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας του.[15]

Πολιτική καριέρα Επεξεργασία

Το 2010 αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά και έθεσε υποψηφιότητα για τις εκλογές εκείνης της χρονιάς. Εξελέγη βουλευτής το Σεπτέμβριο στην εκλογική περιφέρεια της Νουκουφετάου.[16] Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Τοάφα και στην κυβέρνησή του ο Σοποάγκα διορίστηκε αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, Περιβάλλοντος και Εργασίας.[17][18]

Το Δεκέμβριο του 2010 ήταν επικεφαλής της αποστολής του Τουβαλού στη διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα στο Κανκούν[19]

Μετά την πτώση της κυβέρνησης Τοάφα με πρόταση μομφής[20] ο Σοποάγκα ήταν υποψήφιος για την πρωθυπουργία αλλά ηττήθηκε από το Γουίλι Τελάβι με 7 ψήφους έναντι 8.[21]

Ο Σοποάγκα έγινε αρχηγός της αντιπολίτευσης και το 2012 επέκρινε την κυβέρνηση Τελάβι για την απόφασή της να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με χώρες που έχουν πολιτικά ζητήματα που δεν έχουν επιλυθεί, ονομαστικά με την Αμπχαζία, τη Νότια Οσετία και την Αρμενία (η τελευταία επειδή βρίσκεται σε διένεξη με το Αζερμπαϊτζάν. Έχει ταχθεί υπέρ της λήψης τέτοιων αποφάσεων (αναγνώρισης χωρών) από το Κοινοβούλιο και όχι μόνο από την κυβέρνηση.[22]

Έπειτα από τις εκλογές του 2015, ο Ενέλε Σοποάγκα ορκίστηκε στην πρωθυπουργία στις 10 Απριλίου.[23]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «H.E. Ambassador Enele Sosene Sopoaga». New Century Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-09-27. https://web.archive.org/web/20130927002022/http://www.newcenturyinstitute.us/pages/149.html. Ανακτήθηκε στις 2010-10-15. 
  3. ↑ «Current Members (including Ministers and Private Members)». The Parliament of Tuvalu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2013. 
  4. ↑ «Tuvalu needs sustainable agriculture to cut import bill – Sopoanga». ABC Radio Australia. 18 Μαΐου 2011. 
  5. ↑ «GG appoints Sopoaga as Tuvalu's caretaker PM». Islands Business. 1 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  6. ↑ «Enele Sopoaga Sworn in Today as Tuvalu's New PM». Islands Business. 5 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2013. 
  7. ↑ «Tuvalu Parliament elects new Prime Minister Sopoaga». Radio New Zealand International. 5 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2013. 
  8. ↑ «Tuvaluan Student Receives Top Honours in Canada». Tuvalu News. 2002-06-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-18. https://web.archive.org/web/20121018181119/http://www.tuvaluislands.com/news/archived/2002/2002-06-14.htm. Ανακτήθηκε στις 2013-08-03. 
  9. ↑ «Tuvalu's former PM Sopoaga has another shot». Islands Business. 10 Ιουνίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  10. ↑ «Statement by His Excellence Enele Sosene Sopoaga» (PDF). United Nations General Assembly. 27 Σεπτεμβρίου 2006. 
  11. ↑ «Bureau of the Alliance of Small Island States». Ηνωμένα Έθνη. 
  12. ↑ «Elections à Tuvalu» (στα Γαλλικά). Australian Broadcasting Corporation. 17 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  13. ↑ «Polls close in Tuvalu elections». Radio Australia. 16 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  14. ↑ «Palamene o Tuvalu (Parliament of Tuvalu)». Inter-Parliamentary Union. 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2013. 
  15. ↑ «Taiwan Indigenous Television Reporters Visited Tuvalu». Ministry of Foreign Affairs of the Republic of China (Taiwan). 3 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2013. 
  16. ↑ Cannon, Brian (2010-09-16). News «Tuvalu Election Results». http://www.tuvaluislands.com/news/archives/2010/2010-09-16.htmlpublisher=Tuvalu News. Ανακτήθηκε στις 2010-09-17. [νεκρός σύνδεσμος]
  17. ↑ «New-look government for Tuvalu». Radio New Zealand International. 29 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  18. ↑ «Tuvalu's deposed PM seeks majority to vote in his deputy». Radio New Zealand International. 22 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  19. ↑ «Tuvalu's views on Cancun climate change talks». ABC Radio Australia. 15 Δεκεμβρίου 2010. 
  20. ↑ «Nominations open for new Tuvalu PM». Radio New Zealand International. 22 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  21. ↑ «Willie Telavi the new prime minister in Tuvalu». Radio New Zealand International. 24 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011. 
  22. ↑ «Tuvalu opposition wary about diplomatic ties with Caucasians». Radio New Zealand International. 3 Απριλίου 2012. 
  23. ↑ «Cabinet position could await new Tuvalu MP». Radio New Zealand. 10 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2015. 
 
  		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Enele Sopoaga της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ενέλε_Σοποάγκα&oldid=10217831"