Εντουάρ Βιγιάρ

Γάλλος ζωγράφος

Ο Εντουάρ Βιγιάρ (γαλλικά: Jean-Édouard Vuillard, 1868-1940) ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και σκηνογράφος που συνδέθηκε με την μεταϊμπρεσιονιστικήavant garde καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[11][12][13]

Εντουάρ Βιγιάρ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Édouard Vuillard (Γαλλικά)
Γέννηση11  Νοεμβρίου 1868[1][2][3]
Κουιζώ[4]
Θάνατος21  Ιουνίου 1940[1][2][3]
Λα Μπωλ-Εσκουμπλάκ[4]
Τόπος ταφήςBatignolles Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5][6]
ΣπουδέςΛύκειο Κοντορσέ, Ακαδημία Ζυλιάν και Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού
Ιδιότηταζωγράφος[7][8], σκιτσογράφος[9], φωτογράφος[8], λιθογράφος[7], σχεδιαστής[8], χαράκτης[8], καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[8] και εικονογράφος[8]
ΚίνημαΜεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[10]
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία[4], Νεκρή φύση[4] και τοπιογραφία[4]
Καλλιτεχνικά ρεύματαΜεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[10]
Σημαντικά έργαAntoinette David-Weill and her nephew Maurice Lambiotte in Mareil-le-Guyon, After the snack και The Seamstress
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1868 στο Κυϊζώ (Cuiseaux) της Βουργουνδίας και σπούδασε στο Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Το 1887 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.[14] Αργότερα, λόγω της αντίθεσης που έτρεφε προς τον ακαδημαϊσμό στράφηκε προς τον μεταϊμπρεσιονισμό και την καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[11] Συμμετείχε στις εκθέσεις της ομάδας ενώ εργάστηκε ως σκηνογράφος[13] και ως καθηγητής στην Ακαδημία Ρανσόν.[11] Ο ίδιος ήταν εργένης και έζησε μαζί με τη μητέρα του μέχρι το θάνατο της το 1928.[12] Πέθανε στις 21 Ιουνίου 1940 στο La Baule-Escoublac της βορειοδυτικής Γαλλίας.

Τεχνοτροπία Επεξεργασία

Το έργο του Βιγιάρ μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα θεωρείται πως διεύρυνε τους ορίζοντες της ζωγραφικής και πως υπήρξε ο πρόδρομος του μοντερνισμού που παρουσιάστηκε τα επόμενα χρόνια. Μέχρι τη δεκαετία του 1900 τα έργα του είχαν ως κύρια θεματολογία τους εσωτερικούς χώρους ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μέχρι και το τέλος της ζωής του μια μακρά περίοδος κατά την οποία ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με το πορτραίτο και την τοπιογραφία.[12][13] Οι δημιουργίες του Βιγιάρ που απεικονίζουν εσωτερικούς χώρους διακρίνονται για τους χαμηλούς τόνους και την επιδέξια ανάμειξη των χρωμάτων.[11]



Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb136143536. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Édouard Vuillard». (Ολλανδικά) RKDartists. 82268.
  3. 3,0 3,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00193141. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 (Ολλανδικά) RKDartists. 82268.
  5. artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016.
  6. (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 6194. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  7. 7,0 7,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/14399. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 vocab.getty.edu/page/ulan/500014954.
  9. 36851. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  10. 10,0 10,1 www.metmuseum.org/toah/hd/dcpt/hd_dcpt.htm.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 Ξένοι χαράκτες στην Εθνική Πινακοθήκη: 500 χρόνια δυτικοευρωπαϊκής χαρακτικής, μια επιλογή. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. 1984. σελ. 85. 
  12. 12,0 12,1 12,2 «Βιγιάρ, ο αστός του μοντερνισμού». kathimerini.gr. Financial Times/Η Καθημερινή. 27 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015. 
  13. 13,0 13,1 13,2 «Με πρωταγωνιστή την ταπετσαρία». kathimerini.gr. The Observer/Η Καθημερινή. 25 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015. 
  14. Thompson, Belinda (1988). Vuillard. Oxford: Phaidon Press. σελ. 10. ISBN 978-0-7148-2955-5.