Ο Επειός ήταν ήρωας της Ελληνικής μυθολογίας.

Επειός ο Φωκεύς
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΠανοπέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας

Ο μύθος Επεξεργασία

Ήταν από την Φωκίδα, γιος του Πανόπη από την πόλη Πανόπη, και πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Μετά τον θάνατο του Πάτροκλου συμμετείχε στους ταφικούς αγώνες που έγιναν και νίκησε τον Ευρύαλο -γιο του Μηκιστέα από το Άργος- στην πυγμαχία. Μάλιστα ο Όμηρος μας λέει ότι ο Επειός έριξε κάτω με μια γροθιά τον Ευρύαλο και αμέσως έτρεξε να τον σηκώσει.[1][2]

Ο Επειός ήταν αυτός που κατασκεύασε, με προτροπή της Αθηνάς, τον Δούρειο ίππο με ξύλα που κόπηκαν από το όρος Ίδη. Ο Επειός μπήκε και ό ίδιος στον Δούρειο ίππο και πέρασε μέσα από τα τείχη της Τροίας. Τα εργαλεία του υπήρχαν σε ναό της Κάτω Ιταλίας,σύμφωνα με φήμη της εποχής. [3][4] [5]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  1. Ὣς ἔφατ', ὄρνυτο δ' αὐτίκ' ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε εἰδὼς πυγμαχίης υἱὸς Πανοπῆος Ἐπειός, ἅψατο δ' ἡμιόνου ταλαεργοῦ φώνησέν τε· ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται ἀμφικύπελλον· ἡμίονον δ' οὔ φημί τιν' ἀξέμεν ἄλλον Ἀχαιῶν πυγμῇ νικήσαντ', ἐπεὶ εὔχομαι εἶναι ἄριστος. ἦ οὐχ ἅλις ὅττι μάχης ἐπιδεύομαι; οὐδ' ἄρα πως ἦν [...] Ομήρου Ιλιάς Ραψωδία Ψ΄ 664- 898
  2. IV. τούτοις μὲν δὴ τοιαῦτα ὑπῆρχεν ἐς μνήμην: στάδια δὲ ἐκ Χαιρωνείας εἴκοσιν ἐς Πανοπέας ἐστὶ πόλιν Φωκέων[...] καὶ γενέσθαι μὲν τῇ πόλει τὸ ὄνομα λέγουσιν ἀπὸ τοῦ Ἐπειοῦ πατρόςΠαυσανία Φωκικά, Λοκρών Οζόλων
  3. αὐτὰρ ὅτ' εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, ὃν κάμ' Ἐπειός, Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία Λ΄523
  4. λλ' ἄγε δὴ μετάβηθι καὶ ἵππου κόσμον ἄεισον δουρατέου, τὸν Ἐπειὸς ἐποίησεν σὺν Ἀθήνῃ, ὅν ποτ' ἐς ἀκρόπολιν δόλον ἤγαγε δῖος Ὀδυσσεὺς ἀνδρῶν ἐμπλήσας, οἳ Ἴλιον ἐξαλάπαξαν. Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία Θ΄ 492-495
  5. [14] ὕστερον δὲ ἐπινοεῖ δουρείου ἵππου κατασκευὴν καὶ ὑποτίθεται Ἐπειῷ, ὃς ἦν ἀρχιτέκτων· οὗτε ἀπὸ τῆς Ἴδης ξύλα τεμὼν ἵππον κατασκευάζει κοῖλον ἔνδοθεν εἰς τὰς πλευρὰς ἀνεῳγμένον.Απλλόδωρου Βιβλιοθήκης Επιτομή


[[Κατηγορία:Ήρωες της ελληνικής μυθολογίας] 6. Lionel Casson Ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, Αθήνα 2003 σ.304