Εσίβα του Ιμπελέν, Κυρία της Βηρυτού
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Εσίβα, γαλλ. Eschiva d'Ibelin (1253 - 1312) από τον Οίκο του Ιμπελέν ήταν κόρη του κυρίου της Βηρυτού και με τους γάμους της έγινε πρώτα κυρία της Τύρου και μετά βασίλισσα της Κύπρου. Έγινε κυρία της Βηρυτού suo jure.
| Εσίβη του Ιμπελέν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1253 |
| Θάνατος | 1312[1] Λευκωσία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ονφρουά του Μονφόρ (1274–1284) Γκι του Λουζινιάν (1291–1303) |
| Τέκνα | Ρουπέν του Μονφόρ Ούγος Δ΄ της Κύπρου Ισαβέλλα του Λουζινιάν |
| Γονείς | Ιωάννης Β΄ της Βηρυτού και Αλίκη ντε Λα Ρος |
| Αδέλφια | Ισαβέλλα της Βηρυτού |
| Οικογένεια | Οίκος του Ιμπελέν |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν η δεύτερη κόρη του Ιωάννη Β΄ κυρίου της Βηρυτού και της Αλίκης ντε Λα Ρος, κόρης του Γκυ Α΄ δούκα των Αθηνών.
Κυρία της Βηρυτού Επεξεργασία
Το 1282 απεβίωσε η μεγαλύτερη αδελφή της Ισαβέλλα και τη διαδέχθηκε στην κυριότητα της Βηρυτού. Το 1291 ο εμίρης Αλάμ αλ-Ντιν Σανγκάρ αλ-Σουγκάι αλ-Μανσούρι, στρατηγός του Αλ-Ασράφ Καλίλ βάδισε εναντίον της Βηρυτού, που είχε μόνο μία μικρή φρουρά. Η Εσίβα νόμιζε ότι ήταν ασφαλής, διότι είχε υπογράψει ειρήνη με τον Καλαβούν, πατέρα του Καλίλ. Ο Αλ-Σουγκάι συγκέντρωσε τους διοικητές της φρουράς και τους συνέλαβε. Βλέποντας αυτό ο λαός, διέφυγε από τη θάλασσα. Η πόλη καταλήφθηκε στις 31 Ιουλίου. Ο Αλ-Σουγκάι διέταξε την κατεδάφιση των τειχών της και των κάστρων της και μετέτρεψε τον καθεδρικό της σε τζαμί.
Διεκδικεί το δουκάτο των Αθηνών Επεξεργασία
Το 1308 ο εξάδελφός της Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος δούκας των Αθηνών απεβίωσε άτεκνος. Δημιουργήθηκε κρίση διαδοχής στο δουκάτο. Η Εσίβα ταξίδεψε στον Μωρέα το ίδιο έτος για να αξιώσει τα δικαιώματά της στο δουκάτο των Αθηνών. Υπήρχε και άλλος διεκδικητής, επίσης εξάδελφος του Γκυ Β΄, ο Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν, γιος της Ισαβέλλας ντε Λα Ρος, μικρότερης αδελφής της Αλίκης ντε Λα Ρος. Επειδή το δουκάτο ήταν φέουδο της πριγκιπάτου της Αχαΐας, έπρεπε να αποφασίσει ο Φίλιππος Α΄ του Τάραντα πρίγκιπας της Αχαΐας και ο επικυρίαρχός του και μεγαλύτερος αδελφός του Ροβέρτος της Νάπολης. Οι δύο τους έφεραν το ερώτημα στη Συνέλευση των βαρόνων (High Court) της Αχαΐας το 1309, που συγκλήθηκε στη Γλαρέντζα και αποφάνθηκε τον Γκωτιέ Ε΄ ως δούκα, από ρεαλισμό: ήταν άνδρας, ενεργός στρατιωτικός και έτσι καταλληλότερος να αμυνθεί υπέρ του δουκάτου. Η πικραμένη Εσίβα ζήτησε από την Παρθένο Μαρία, εμπρός από τον βωμό του ναού του Αγ. Φραγκίσκου στη Γλαρέντζα να τιμωρηθούν ο Γκωτιέ και οι κριτές, αν έκριναν λανθασμένα εναντίον της. Κατά την επιστροφή της από τον Μωρέα η Εσίβα ναυάγησε. Το 1311 στη μάχη του Αλμυρού ο Γκωτιέ Ε΄ σκοτώθηκε· η Εσίβα απεβίωσε το επόμενο έτος.
Οικογένεια Επεξεργασία
Παντρεύτηκε πρώτα το 1274 τον Ονφρουά του Μονφόρ κύριο της Τύρου, ο οποίος όμως απεβίωσε το 1284. Είχε τέκνα:
- Ρουπέν απεβ. 1313, τιτουλάριος κύριος του Τορόν και της Βηρυτού.
- Αμωρύ απεβ. 1304.
- τρεις γιοί και μία κόρη, απεβίωσαν μικρά.
Το 1291 έκανε δεύτερο γάμο με τον Γκυ των Πουατιέ-Λουσινιάν κοντόσταυλο της Κύπρου, που όμως απεβίωσε το 1302. Είχε τέκνα:
- Ούγος Δ΄ 1295-1359, βασιλιάς της Κύπρου.
- Ισαβέλλα γενν. 1298, παντρεύτηκε τον Εύδη του Νταμπιέρ (απεβ. 1330).
Πηγές Επεξεργασία
- Cawley, Charles, title-date= JERUSALEM NOBILITY: Echive Ibelin Beiru Check |url= value (help), Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy
- Miller, William (1908). The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: J. Murray. pp. 220–221. Retrieved 2008-07-18.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00064450. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.