Εταιρεία της Θούλης
Η Εταιρεία της Θούλης (γερμ. Thule-Gesellschaft) ήταν ακροδεξιά μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε προς το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Μόναχο. Πήρε το όνομά της από την Ύστατη Θούλη, την τελευταία χώρα του Βορρά, στην οποία είχε αναφερθεί ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας. Σύμβολο της Εταιρείας της Θούλης ήταν η σβάστικα.
Εμφάνιση της Εταιρείας Επεξεργασία
Προς το τέλος του 1917 ο Rudolf von Sebottendorf (Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ) ίδρυσε την εταιρεία στην πόλη του Μονάχου, η οποία αποτελούσε ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου σημαντικό κέντρο της εθνικιστικής δραστηριότητας του Παγγερμανικού Συνδέσμου (Alldeutscher Verband). Ο ιδρυτής της εταιρείας, δηλώνει Ροδόσταυρος, Μουσουλμάνος και πιστός στον Όντιν. Είχε σχέση με το Τάγμα των Δερβίσηδων, τους Σούφι και με το Γερμανικό Τάγμα του Αγίου Δισκοπότηρου. Η εταιρεία πραγματοποίησε τα επίσημα εγκαίνιά της ταυτόχρονα με μια τελετή χειμερινού ηλιοστάσιου, τον Δεκέμβριο του 1917.[1]
Στα μέλη της εταιρείας ανήκαν και δικηγόροι, δικαστές, πανεπιστημιακοί καθηγητές, αστυνομικοί, αριστοκράτες, γιατροί, όπως επίσης και πλούσιοι επιχειρηματίες. Εξωτερικά η εταιρεία παρουσιαζόταν ως "ομάδα μελέτης της γερμανικής αρχαιότητας", στην πραγματικότητα όμως ήταν μια βαυαρική οργάνωση του Γερμανικού Τάγματος, εσωτερικά οργανωμένη με μασονικά πρότυπα. Η Εταιρεία της Θούλης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συνωμοτικός μυστικός σύνδεσμος ρατσιστικής, και ειδικότερα αντισημιτικής φύσεως.[2] Ο σκοπός του συνδέσμου ήταν η απόκτηση πολιτικής δύναμης και η διάδοση ρατσιστικής προπαγάνδας μέσω της στρατολόγησης όσο το δυνατόν περισσότερων μελών με επιρροή στην κοινωνία. Στην ακμή της η εταιρεία είχε πιθανώς μόνο λίγες εκατοντάδες μέλη, τα οποία όμως είχαν αξιόλογη κοινωνική επιρροή.
Η ιδεολογία Επεξεργασία
Η ρατσιστική ιδεολογία της Εταιρείας της Θούλης ήταν εμπνευσμένη από την αριοσοφία του Γκουίντο φον Λιστ (μέλος του Γερμανικού Τάγματος). Στην ιδεολογία αυτή βασίστηκε και ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (μέλος της εταιρείας, αργότερα εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός) στο περίφημο βιβλίο του "Μύθος του 20ού αιώνα" ("Mythus des Zwanzigsten Jahrhunderts"). Το έργο αυτό μας παραπέμπει στις εξελικτικές θεωρίες των φυλετικών διακαύσεων που έχουν την βάση τους στην ύπαρξη της χαμένης ηπείρου, της Ατλαντίδας. Αναφέρει χαρακτηριστικά: "Εκεί που σκάνε τα κύματα του Ατλαντικού, στα γιγαντιαία παγόβουνα, κάποτε υπήρχε μια ανθούσα ήπειρος, η Ατλαντίδα, όπου μεγαλούργησε μια φυλή με τεράστιο πολιτισμό η οποία βυθιζόμενη έστειλε τα παιδιά της στον κόσμο ως ταξιδιώτες πολεμιστές."
Αρχικά δημιουργήθηκαν τα ελεύθερα σώματα στρατιωτών, τα Freikorps (Φράικορπς) που αργότερα μετονομάστηκαν σε τάγματα εφόδου Sturmabteilung -SA. Ο εκλεκτός πυρήνας τους ονομάστηκε SS Schutzstaffel
Η βασική ιδεολογία του Τάγματος αυτού είναι ότι η γη δεν φτάνει για όλους, ούτε ανήκει στις κατώτερες φυλές υπανθρώπων. Μόνο οι Άριοι και οι εκλεκτοί αξίζει να επιβιώσουν. Το πέρασμα από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου θα σηματοδοτήσει, μέσα από πολέμους και καταστροφές, το τέλος ενός κόσμου και η αρχή ενός άλλου νέου και καλύτερου.
Στις 18 Αυγούστου 1918 η Εταιρεία της Θούλης σε μια μεγάλη αίθουσα στο Μόναχο πραγματοποιεί τελετή μύησης όπου ο υποψήφιος μυημένος έπρεπε συμβολικά να κάνει "το ταξίδι επιστροφής" ενώ ο Μέγιστρας του Τάγματος μαζί με δύο ιππότες με ξίφος και λευκούς μανδύες έμπαινε στην σκηνή τραγουδώντας μια Άρια από την όπερα Τανχόιζερ (Βάγκνερ) που αναφέρεται στην λατρεία του Ιππότη για την Αφροδίτη. Για την τελετή αυτή τυπώθηκε ένα φυλλάδιο με εξώφυλλο το σύμβολο του Όντιν και μια σβάστικα. Μετά την τελετή αυτή τα μέλη από διακόσια έφτασαν τα χίλια πεντακόσια στην Βαυαρία.[3]
Η Εταιρεία της Θούλης και το Τάγμα της Χρυσής Αυγής υποτίθεται ότι καθοδηγούταν από την Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα. Οι διδασκαλίες τους προέρχονταν από την ίδια ιιεραρχία μύησης παρόμοια με αυτή του Τεκτονισμού.[4]
Ως έμβλημα της εταιρείας ορίστηκε ο αγκυλωτός σταυρός με φωτοστέφανο, πίσω από σπαθί. Ο αγκυλωτός σταυρός ήταν στη Γερμανία της εποχής εκείνης ήδη χαρακτηριστικό σύμβολο εθνικισμού και αντισημιτισμού.
Η Εταιρεία της Θούλης ως πυρήνας του Τρίτου Ράιχ Επεξεργασία
Το Τάγμα της Χρυσής Αυγής αποτελούσε τον εκλεκτό πυρήνα της Εταιρείας της Θούλης. Το 1871 στο μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton, "The Coming Race" αναφέρει μια ενεργειακή μορφή που ονομάζεται "Vril". Βασισμένος στο βιβλίο αυτό το 1960 ο Λουις Παουελς και ο Ζακ Μπερζιέ στο βιβλίο τους: «Το πρωινό των μάγων» υποστήριξαν ότι η ονομασία Vril προέρχεται στην πραγματικότητα από μια μυστική εταιρεία, με αυτό το όνομα, η οποία υπήρξε ο πρόδρομος της Εταιρείας της Θούλης και του Ναζιστικού Κόμματος. Ήταν μια μυστική ομάδα αποκρυφιστών που είχε σχέση και με το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής στο οποίο μυήθηκε ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ από όπου διδάχτηκε και ολόκληρη την ιδεολογία του. Η Εταιρεία της Θούλης και το Τάγμα της Χρυσής Αυγής υπήρξαν ο πυρήνας του Τρίτου Ράιχ. Τα μέλη της εταιρείας Άντον Ντρέξλερ και Καρλ Χάρερ ίδρυσαν τον Ιανουάριο του 1919 το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP, το κατοπινό NSDAP). Μέσω του νέου αυτού κόμματος η εταιρεία είχε σκοπό να βρει οπαδούς και μεταξύ των Γερμανών εργατών. Τον Σεπτέμβριο του 1919 ο Αδόλφος Χίτλερ πήγε για πρώτη φορά σε συνεδρίαση του μικρού ακόμη κόμματος, στο οποίο προσχώρησε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Τον Ιούλιο του 1921 έγινε πρόεδρος του -στο μεταξύ μετονομασμένου σε NSDAP- κόμματος. Η ιδρυτική ιστορία του DAP και το γεγονός ότι προεξάρχοντα μέλη της Εταιρείας της Θούλης εμφανίστηκαν αργότερα και στο NSDAP δείχνει με ποιον τρόπο πέρασαν βασικά ιδεολογικά στοιχεία της Εταιρείας στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Τα μέλη αυτά ήταν μεταξύ άλλων οι Ντίτριχ Έκαρτ, Ρούντολφ Ες, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Γιούλιους Στράιχερ και Χανς Φρανκ. Επίσης, ο ιδρυτής του DAP, Άντον Ντρέξλερ, ήταν αυτός που έπεισε τον Χίτλερ να χρησιμοποιήσει τον αγκυλωτό σταυρό (σβάστικα) ως έμβλημα του NSDAP.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Λακόπουλος, Νίκος (8 Μαΐου 2014). Το μυθιστόρημα του ναζισμού: Οι «Ιππότες του Τάγματος της Χρυσής Αυγής» και η λατρεία του Εωσφόρου. Εκδόσεις Καστανιώτη. ISBN 978-960-03-5725-7.
- ↑ Joachim Fest, Hitler, Harcourt Trade, 2002 ISBN 0-15-602754-2
- ↑ Λακόπουλος, Νίκος (8 Μαΐου 2014). Το μυθιστόρημα του ναζισμού: Οι «Ιππότες του Τάγματος της Χρυσής Αυγής» και η λατρεία του Εωσφόρου. Εκδόσεις Καστανιώτη. ISBN 978-960-03-5725-7.
- ↑ «THEOSSOFICUL SOCIETY - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - Νέα Ακρόπολη». THEOSSOFICUL SOCIETY - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - Νέα Ακρόπολη. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.