Γενικά με τον οικονομικό όρο Εταιρική χρηματοδότηση, ή Χρηματοδότηση επιχείρησης, χαρακτηρίζεται το σύνολο των ενεργειών εκείνων για τη διάθεση κεφαλαίων σε μία νόμιμη επιχείρηση, ανεξάρτητα του είδους της, με στόχο την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της.

Διάκριση Επεξεργασία

Στη πράξη η οποιαδήποτε χρηματοδότηση επιχειρήσης περιλαμβάνει δύο σκέλη: αφενός την πηγή προέλευσης των κεφαλαίων της χρηματοδότησης, και αφετέρου τη χρήση , ή τον προορισμό των κεφαλαίων της χρηματοδότησης.

Α. Από τη βασική αυτή διάκριση ως προς το πρώτο σκέλος διακρίνονται τρεις τύποι πηγών χρηματοδότησης, οι οποίες και είναι:
  1. Η Τραπεζική χρηματοδότηση, η οποία και ταυτίζεται με την τραπεζική δανειοδότηση, που επιχειρείται από το κεφάλαιο των καταθετών.
  2. Η Κεφαλαιαγορά. Μέσω αυτής οι επιχειρήσεις εκδίδουν μετοχές ή ομολογίες τις οποίες και προωθούν στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Έτσι εκδίδοντας μετοχές αποφεύγεται η καταβολή τόκων πλην όμως παραχωρείται μέρος της ιδιοκτησίας των επιχειρήσεων σε νέους μετόχους, ενώ εκδίδοντας ομόλογα αποφεύγεται η εκχώρηση μέρους της ιδιοκτησίας των πλην όμως επιβαρύνονται των εξόδων των τοκοχρεολυσίων και μάλιστα σε τακτά χρονικά διαστήματα.
  3. Η Αυτοχρηματοδότηση. Πρόκειται για τον πλέον υγιέστερο οικονομικό τρόπο χρηματοδότησης που επιτυγχάνεται με δέσμευση κερδών με επακόλουθο τη διανομή μειωμένων μερισμάτων.
Β. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της βασικής διάκρισης, δηλαδή της χρήσης των κεφαλαίων σε χρόνο αποπληρωμής τους, οι χρηματοδοτήσεις διακρίνονται σε
  1. Βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση
  2. Μεσο-μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση

Εκτός όμως των παραπάνω διακρίσεων λαμβάνεται επίσης υπόψη και η δραστηριότητα των επιχειρήσεων όπου ανάλογα αυτών διαφοροποιείται το κόστος της εκάστοτε χρηματοδότησης, δηλαδή τόσο ο τόκος όσο και ο χρόνος αποπληρωμής. Έτσι βάσει αυτών οι χρηματοδοτήσεις διακρίνονται σε:

  1. Βιομηχανικές
  2. Βιοτεχνικές
  3. Αγροτικές (Γεωργικές, Κτηνοτροφικές, Αλιευτικές κλπ.)
  4. Εμπορικές και
  5. Επαγγελματικές.

Εξουσία της χρηματοδότησης Επεξεργασία

Γενικά ο υψηλόφρων κόσμος της επιχειρηματικότητας και ειδικότερα της βιομηχανίας ισχυρίζεται ότι η διοίκηση των επιχειρήσεων είναι υπεύθυνη απέναντι σε τρεις ομάδες ανθρώπων, που προσδιορίζονται α) στους μετόχους, ως φορείς μέσων χρηματοδότησης, β) στους απασχολούμενους υπαλλήλους και εργάτες και γ) στους πελάτες που αγοράζουν τα παραγόμενα προϊόντα. Στη ζυγαριά αυτών των ευθυνών τελικό λόγο έχει η χρηματοδότηση.
Η Διοίκηση μιας ισχυρής επιχείρησης έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει επιθυμίες άνεσης στους απασχολούμενους ή ακόμα και να εφαρμόσει "δημοκρατικές" μεθόδους ελέγχου στον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων μηχανικών - εργατών, ή μηχανικών - πωλητών. Πολλές φορές όμως συμβαίνει η τεχνολογική υπεροχή των μηχανικών να γίνεται αυτοσκοπός σε βάρος των εργατών ή πωλητών, όπως επίσης μπορεί να συμβεί και το αντίθετο από έντονο συνδικαλισμό. Έτσι αν φθάσει ο όποιος στόχος εξ αυτών να πραγματοποιείται σε βάρος της ικανότητας της επιχείρησης να πραγματοποιεί κέρδη, τότε η ροή των μέσων χρηματοδότησης θ΄ αρχίσει να στερεύει με συνέπεια να αρχίζει να διαγράφεται με σαφήνεια ο κίνδυνος χρεωκοπίας.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η εξουσία της εταιρικής χρηματοδότησης ασκείται ακριβώς πάνω στην ανάληψη του ελέγχου της εταιρίας. Συγκεκριμένα η αξία των μετοχών μιας επιχείρησης που διακινούνται στο χρηματιστήριο εξαρτάται από την αγοραία εκτίμηση της ικανότητάς της ν΄ αποκομίζει κέρδη. Έτσι υπό το πρίσμα αυτό μπρος στη γενική τάση των μετόχων που ενδιαφέρονται μόνο για την χρηματική αξία των τοποθετήσεών τους ο χαρακτήρας της επιχείρησης δεν λαμβάνεται υπόψη.
Στη περίπτωση αυτή μία επιχείρηση που διαθέτει κεφάλαια χρηματοδότησης για επένδυση μπορεί ν΄ αναλάβει τον έλεγχο μιας εταιρίας, προσφέροντας έτσι στους μετόχους της, τιμή υψηλότερη από την τρέχουσα αξία των μετοχών της. Στη συνέχεια μπορεί είτε ν΄ αφομοιώσει είτε ν΄ απολύσει μέρος του προσωπικού της υπό έλεγχο εταιρίας, χρησιμοποιώντας και ότι θέλει από τον εξοπλισμό, ή το εργατικό δυναμικό αλλά και τις σχέσεις της με την αγορά, για δικό της όφελος.
Από δε την άλλη όψη όταν μια επιχείρηση διατρέχει τον κίνδυνο ν΄ απορροφηθεί από κάποια άλλη προσπαθώντας να διασφαλίσει την ανεξαρτησία της συμβαίνει τακτικά να πωλήσει ένα αληθοφανές παραμύθι στους μετόχους της για κάποια μελλοντική ανάπτυξη, ή να δώσει περισσότερα μερίσματα υψώνοντας έτσι την αξία των μετοχών της παρότι μια τέτοια ενέργεια μειώνει ή δυσκολεύει την ανάπτυξή της στο επίπεδο εκείνο που θα μπορούσε να την θέσει εκτός κινδύνου.

Έτσι όπως και να έχει η χρηματοδότηση έχει το πάνω χέρι και η εξουσία της είναι αναμφισβήτητη.

Πηγές Επεξεργασία

  • Joan Robinson - John Eatwell "Εισαγωγή στη σύγχρονη Οικονομική" Μεταφρ. Κ. Σοφούλη, Νικηφ. Σταματάκη - Εκδ. Παπαζήση Αθήναι 1975. σελ.346.
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.61ος, σελ.258.