Συντεταγμένες: 50°2′50″N 1°25′11″E / 50.04722°N 1.41972°E / 50.04722; 1.41972

Ε (Γαλλικά: Eu) είναι το όνομα ιστορικής πόλης στη βόρεια Γαλλία, στις ανατολικότερες παραθαλάσσιες ακτές στο διαμέρισμα του Σεν Μαριτίμ, στην ανατολική πλευρά της περιφέρειας Άνω Νορμανδίας κοντά στα σύνορα με την Πικαρδία. Ο πληθυσμός της κυμαίνεται περίπου στους 8.000–8.500 κατοίκους. Έχει ανάκτορο και πανεπιστήμιο αναγεννησιακής μορφής, ενώ πήρε το όνομά της από παραφθορά, με τα χρόνια, του ονόματος του μικρού ποταμού Ou, γνωστού από τους μεσαιωνικούς χρόνους.

Ε

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΣεν-Μαριτίμ και διαμέρισμα της Ντιέπ
Ταχυδρομικός κώδικας76260[1]
Κωδικός Κοινότητας76255[2]
Πληθυσμός6.591 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση17,93 km²[4]
Υψόμετρο17 μέτρα
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ε
50°2′50″N 1°25′11″E
Ιστότοποςhttp://www.ville-eu.fr[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Twitter
Η Γαλλική περιφέρεια της Νορμανδίας όπου βρίσκεται η πόλη του Ε στον βορειότερο νομό Σεν Μαριτίμ.

Ιστορικά γεγονότα Επεξεργασία

 
Η άφιξη της βασίλισσας Βικτωρίας στον πύργο του Ε (1843). Έργο του Ευγένιου Λαμί.

Η κομητεία του Ε δημιουργήθηκε το 996 από τον δούκα Ριχάρδο Α΄ της Νορμανδίας για τον νόθο γιο του Γοδεφρείδο της Βριένης. Τον 12ο αιώνα, ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος Α΄ ο Λεοντόκαρδος που είχε υπό την κατοχή του την Νορμανδία, έκτισε την πόλη.

Η κομητεία αναδημιουργήθηκε το 1352, από τον Καπέτο δούκα Ιωάννη του Αρτουά του Ε. Το 1430 η Ιωάννα της Λωρραίνης πέρασε από την πόλη και έμεινε μια νύχτα.

Η πόλη παρέμενε ανεξάρτητη κομητεία ως το 1472 που κληρονομήθηκε από τον Ιωάννη, κόμη του Νεβέρ, αφού ο θείος του, κόμης Κάρολος του Αρτουά του Ε΄ πέθανε άτεκνος. Σε τρία χρόνια, το 1477, ενσωματώθηκε στο Βουργουνδιακό δουκάτο του Καρόλου του Ισχυρού. Αργότερα σκοτώθηκε σε μάχη, ενώ ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΑ΄ ανέλαβε εκστρατεία, προκειμένου να ενσωματώσει στο γαλλικό στέμμα τα εδάφη του Καρόλου, συμπεριλαμβανόμενου και του Ε.

Το ανάκτορο της πόλης καταστράφηκε το 1475 προκειμένου να αποτρέψει την κατάκτησή της από τους Άγγλους. Ανοικοδομήθηκε τον 15ο αιώνα στο κέντρο της πόλης και ολοκληρώθηκε έναν αιώνα αργότερα. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας το χρησιμοποιούσε ως θερινή κατοικία.