Ο Νικολά Ζαν ντε Ντιε Σουλτ (Nicolas Jean de Dieu Soult) (29 Μαρτίου 1769 - 26 Νοεμβρίου 1851), δούκας της Δαλματίας, ήταν στρατάρχης της Γαλλίας και πολιτικός. Πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους και στους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς και στον Πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Πολέμησε στη δεύτερη μάχη του Πόρτο,στη μάχη της Ταλαβέρα, στη μάχη της Οσάνα και στη μάχη της Αλμπουέρα, όπως και σε πολλές άλλες.

Ζαν Σουλτ
Peerage of France
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση29  Μαρτίου 1769[1][2][3]
Σαιντ-Αμάν-Σου
Θάνατος26  Νοεμβρίου 1851[1][2][3]
Σαιντ-Αμάν-Σου
Τόπος ταφήςΣαιντ-Αμάν-Σου
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
συλλέκτης τέχνης[4]
Περίοδος ακμής1785
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημαανεξάρτητος/η πολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςLouise Berg
ΤέκναNapoléon-Hector Soult de Dalmatie
Joséphine Louise Hortense Soult
ΓονείςJean Soult και Brigitte de Grenier
ΑδέλφιαJean-François Soult
Πιέρ Μπενουά Σου
ΟικογένειαSoult family
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατάρχης της Αυτοκρατορίας/πεζικό
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου και Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Πολέμου
head of government of France (1832–1834)
head of government of France (1839–1840)
head of government of France (1840–1847)
Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας
Λόρδος της Γαλλίας
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας
Ταξιάρχης του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος
Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ
Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου
Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γιος φτωχού συμβολαιογράφου, εγκατέλειψε το γραφειοκρατικό επάγγελμα του πατέρα του για να εγγραφεί στη Στρατιωτική Ακαδημία και με τον πρώτο του μισθό έσωσε την οικογένειά του από την πτώχευση, γεγονός που τον έκανε από πολύ μικρό να αγαπήσει τα πλούτη και τα αξιώματα.

Το 1804 με τον βαθμό του στρατάρχη, ακολούθησε τον Ναπολέοντα Α΄ στις μάχες κατά των Αυστριακών και το 1813 στην Ισπανία, κέρδισε ακόμα και την εκτίμηση των αντιπάλων του, προσπαθώντας να ανακόψει την προέλαση των Άγγλων οι οποίοι υπερτερούσαν σε αναλογία 4:1. Η πτώση του 1814 τον βρήκε περικυκλωμένο στην Τουλούζη να ανθίσταται με τους 25.000 άνδρες του εναντίον των 100.000 του Ουέλλινγκτον και παραδόθηκε όταν πληροφορήθηκε την παραίτηση του αυτοκράτορα. Στο Βατερλώ ωστόσο, ως επιτελάρχης, δεν επέδειξε καμία από τις μαχητικές αρετές του, συμβάλλοντας στην τελική ήττα με την αποκαρδιωτική έλλειψη πρωτοβουλίας και τον κακό συντονισμό των ενεργειών του.

Μετά την ήττα επέστρεψε στη Γαλλία, όπου έζησε στον πύργο του απολαμβάνοντας τα πλούτη του. Δεν έγινε ποτέ γνωστό γιατί ο Λουδοβίκος ΙΗ' ανέθεσε σε αυτόν τη θέση του Υπουργού Πολέμου, αλλά έκτοτε ο Σουλτ θα επιδείξει μια μοναδική ικανότητα να προσκολλάται σε υψηλά αξιώματα μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας του, έχοντας φθάσει μέχρι και πρωθυπουργός. Παρά τις διακυμάνσεις της πολιτικής ζωής στη Γαλλία, ο Σουλτ κατόρθωσε να θεωρείται βοναπαρτικός ή αντι-βοναπαρτικός, ανάλογα με τις περιστάσεις και να αναλαμβάνει διάφορες ανώτερες πολιτικές θέσεις. Παρά την αποτυχία του στο Βατερλώ, ο Ναπολέων θα τον θυμάται στα απομνημονεύματά του ως έναν έξοχο επιτελικό.

Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Δυτικός πυλώνας, Στήλη 33).

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb122653064. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6r508z7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Ανακτήθηκε στις 17  Ιουνίου 2019.