Ζιλμπέρ Εράιγ
Ο Ζιλμπέρ Οράιγ ή Εράιγ (Gilbert Hérail, Gilbert Horal ή Erail[1], 1152 - Δεκέμβριος 1200) ήταν ο 12ος Μεγάλος Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού από το 1193 έως τον θάνατό του το 1200.
| Ζιλμπέρ Οράιγ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας Βασίλειο της Αραγωνίας |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 1200 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Στέμμα της Αραγωνίας |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Ναού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1194–1200) provincial master of the Knights Templar |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Ζιλμπέρ Οράιγ πιθανότατα γεννήθηκε στο βασίλειο της Αραγωνίας (στη σημερινή Ισπανία) και εισχώρησε στους Ναΐτες σε νεαρή ηλικία. Έμεινε στις επαρχίες της Προβηγκίας και της Αραγωνίας, όπου πήρε μέρος στις μάχες για την Ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου και έγινε Μεγάλος Μάγιστρος της επαρχίας μέχρι το 1190, όταν έγινε Μεγάλος Καθηγούμενος της Γαλλίας. Το 1193, μετά το θάνατο του Ρομπέρ ντε Σαμπλέ, εκλέχθηκε Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος των Ναϊτών και μέσα στο επόμενο έτος, ο Πάπας Κελεστίνος Γ΄ έδωσε στους Ναΐτες περισσότερα προνόμια με την παπική βούλα Omne Datum Optimum.[1][2]
Ειρηνευτική δράση Επεξεργασία
Ο Οράιγ ήταν γνωστός για τις προσπάθειές του να επιτευχθεί ειρήνη μεταξύ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, αν και μερικοί διαφωνούν και θεωρούν ότι οι προσπάθειές του αυτές σημαίνουν προδοσία και συνωμοσία με τον εχθρό. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, μεγάλωσε η διαμάχη μεταξύ των Ναϊτών και των Ιωαννιτών Ιπποτών. Η διαιτησία του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ ήταν υπέρ των Ιωαννιτών Ιπποτών, διότι ο Πάπας δεν μπορούσε να συγχωρήσει τους Ναΐτες για τις συμφωνίες που είχαν συνάψει με τον Μαλέκ-Αντέλ, ο οποίος ήταν αδελφός του Σαλαντίν.[2]
Ένα άλλο από τα επιτεύγματα του Ζιλμπέρ Οράιγ ήταν ότι αφιέρωσε χρόνο για να οργανώσει και να ενοποιήσει τις κτήσεις των Ναϊτών στη Γαλλία και την Απουλία. Επίσης, οι Ναΐτες πήραν ενεργό μέρος στην ανακατάκτηση της Ιβηρικής χερσονήσου, και το 1196 τους δόθηκε το οχυρό Αλάμπρα από τον βασιλιά Αλφόνσο Β΄ της Αραγωνίας, ως ανταμοιβή για τις προσπάθειές τους στις μάχες.[2]
Ο Ζιλμπέρ Οράιγ πέθανε τον Δεκέμβριο του 1200, κατά την έναρξη της τέταρτης Σταυροφορίας. Τον διαδέχτηκε ως Μεγάλος Μάγιστρος ο ιππότης Φιλίπ ντε Πλεσίς.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Addison, Charles Greenstreet (2013) [1842]. The History of the Knights Templar. Lulu Press Inc. σελίδες 240 & 244. ISBN 978-1-1055-1118-9.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Cobbold, David. «The Masters of the Templar Order: Gilbert Horal». Templiers Org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2015.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Marillier, Bernard (2000). Armorial des Maîtres de l'Ordre du Temple. Collection "Sinople". Pardès. ISBN 978-2-8671-4222-2.
- Roy, J. J. E. (1999) [1848]. Histoire des Templiers. Pardès. ISBN 978-2-8671-4188-1.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |