Ζωή Ζαούτζαινα

Η Ζωή Ζαούτζαινα (πέθανε τον Μάιο του 899) ήταν βυζαντινή αυτοκράτειρα και δεύτερη σύζυγος του βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ΄. Ήταν κόρη του Στυλιανού Ζαούτζη, υψηλόβαθμου γραφειοκράτη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του συζύγου της.

Ζωή Ζαούτζαινα
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	899 Κωνσταντινούπολη
Τόπος ταφής	Ναός των Αγίων Αποστόλων
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Λέων ΣΤ´ ο Σοφός
Τέκνα	Άννα της Κωνσταντινούπολης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βυζαντινή Αυτοκράτειρα (893–899)

Βιογραφία

Η Ζωή παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Θεόδωρο Γουνιάτζισεζε. Έγινε ερωμένη του αυτοκράτορα μετά το θάνατο του συζύγου της. Ο Θεόφανης αναφέρει ότι ο Θεόδωρος δηλητηριάστηκε, εμπλέκοντας τον Λέοντα στον πρόωρο θάνατό του. Ο Συμεών Μεταφραστής αναφέρει ότι ο Λέοντα την ερωτεύτηκε κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του, τοποθετώντας τη συνάντησή τους στο 889. Την εποχή εκείνη ο Λέων ήταν παντρεμένος με τη Θεοφανώ Μαρτινιακή, κόρη του Κωνσταντίνου Μαρτινιακού. Ο γάμος τους είχε οργανωθεί από τον πατέρα του, τον Βασίλειο Α΄. Είχαν μια κόρη, αλλά ο γάμος του Λέοντα και της Θεοφανώς φαίνεται να ήταν χωρίς αγάπη.

Τον έβδομο χρόνο της βασιλείας του, δηλαδή γύρω το 893, η Θεοφανώ αποσύρθηκε στο μοναστήρι των Βλαχερνών και ο Λέων άρχισε να συζεί με την ερωμένη του. Μετά τον θάνατο της Θεοφανώς κατάφερε να παντρευτεί τη Ζωή, η οποία στέφθηκε Αυγούστα μετά τον θάνατο της προκατόχου της.

Η ίδια η Ζωή πέθανε το 899. Είχε γεννήσει τουλάχιστον δύο κόρες, την Άννα, που θεωρείται ότι πέθανε νέα και τάφηκε με τον πατέρα και τη μητέρα της στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, και την Άννα ή Ευδοκία. Η Ευδοκία ήταν το όνομα της μοναδικής κόρης του Λέοντα ΣΤ΄ και της Θεοφανώς, ενώ η Άννα ήταν το όνομα της πρώτης κόρης του Λέοντα ΣΤ΄ και της Ζωής. Σε κάθε περίπτωση είτε ονομάστηκε έτσι από την ήδη αποθανούσα ετεροθαλή αδελφή ή τη βιολογική της αδελφή. Μια επιστολή του Πατριάρχη Νικολάου Α΄ Μυστικού αναφέρει τις διαπραγματεύσεις για να αρραβωνιάσει τη δεύτερη κόρη με τον Λουδοβίκο Γ΄ τον Τυφλό. Δεν έχει γίνει γνωστό αν οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν και αν ο γάμος έγινε ποτέ. Ωστόσο, ορισμένοι γενεαλόγοι θεωρούν καρπό του γάμου τους τον Κάρολο-Κωνσταντίνο του Βιεν.