Θεόδωρος Αναγνώστης
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Θεόδωρος Αναγνώστης ήταν Βυζαντινός, εκκλησιαστικός ιστορικός στις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ.
| Θεόδωρος Αναγνώστης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας |
| Θάνατος | 6ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εκκλησιαστικός ιστορικός[2][3] ιστορικός συγγραφέας φιλόσοφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Εκκλησιαστική ιστορία |
| Περίοδος ακμής | 530[4] |
Βίος Επεξεργασία
Για τη ζωή του Θεόδωρου Αναγνώστη δεν γνωρίζουμε πολλές πληροφορίες. Έζησε και έδρασε στην Βυζαντινή πρωτεύουσα ως ΄΄αναγνώστης΄ στο ναό της Αγίας Σοφίας. Ίσως κάποια στιγμή επί αυτοκράτορα Αναστασίου περιήλθε σε δυσμένεια, επειδή ήταν υποστηρικτής της Συνόδου της Χαλκηδόνος και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξοριστεί στην Παφλαγονία. Πηγές αναφέρουν πως πιθανότατα καταγόταν από την Κύπρο ή είχε σχέσεις με την περιοχή, όπως μαρτυρά και το έργο του.
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Δύο είναι τα ιστορικά του έργα. Μία Επιτομή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Σωκράτη, του Σωζομενού και του Θεοδώρητου Κύρου. Αποκαλείται ‘’Historia Tripartita’’ ή ‘’Τριμερής Ιστορία’’. Επιλέγει εκείνα τα αποσπάσματα από τους τρεις όταν συμφωνούν μεταξύ τους, κι από τα παράλληλα αυτά διαλέγει το πιο βασικό ή άρτιο. Στο περιθώριο δίνει τη συμφωνία των άλλων δύο. Καλύπτει σε τέσσερα βιβλία – από τα οποία σώζονται μόνο τα δύο πρώτα-την περίοδο από τον Μέγα Κωνσταντίνο μέχρι τον Θεοδόσιο Β΄ (305-439).Ο ίδιος στον πρόλογο του έργου του μας πληροφορεί πως την συνέταξε κατόπιν εντολής του επισκόπου Προκόπιου Γάγγρας, αφού εξορίστηκε στην Παφλαγονία. Εκεί γύρω στα 511 και 518 συνέγραψε την ιστορία αυτή. Το δεύτερο έργο του είναι μια πρωτότυπη Εκκλησιαστική Ιστορία η οποία καλύπτει την περίοδο μετά από εκεί όπου σταματούσαν οι τρεις προηγούμενοι ιστορικοί, δηλαδή από το 439 μέχρι το τέλος της βασιλείας του Ιουστίνου Α΄ (518-527). Θα χρησιμοποιηθεί ως σύνολο από την Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος. Πηγές του σε αυτό το δεύτερό του έργο ήταν ο Ευστάθιος Επιφανείας, ο Ιωάννης Διακρινόμενος, ο Πέτρος Αλεξανδρείας. Για τα γεγονότα του δεύτερου μισού του 5ου αιώνα στηρίχθηκε σε προσωπικές του παρατηρήσεις και σε αρχειακό υλικό που εντόπισε στην Κωνσταντινούπολη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119287102. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ διάφοροι συγγραφείς: «Enciclopedia Treccani». (Ιταλικά) Εγκυκλοπαίδεια Treccani. Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας. 1929.
Πηγές Επεξεργασία
- Απόστολος Καρπόζηλος, Βυζαντινοί Ιστορικοί και χρονογράφοι, τόμ. Α΄, εκδ. Κανάκης, Αθήνα, 1997, σελ.221-224.
- Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τόμ. Ε΄, εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2006, σελ.544-545.