Θεόδωρος Μανέτας
Ο Θεόδωρος Μανέτας (1881 - 4 Οκτωβρίου 1947) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων.
| Θεόδωρος Μανέτας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1881 Τρίπολη |
| Θάνατος | 1947 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Παναγιώτης Μανέτας και Ζωή Κολοκοτρώνη |
| Αδέλφια | Ζωή Μανέτα Ιωάννης Μανέτας Κωνσταντίνος Μανέτας |
| Οικογένεια | οικογένεια Κολοκοτρώνη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας Υπουργός Αεροπορίας της Ελλάδας Υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της Ελλάδας Υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αρκαδίας) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1931–1933) |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Τρίπολη και ήταν ο τριτότοκος γιος του Παναγιώτη Μανέτα[1] και της Ζωίτσας Κολοκοτρώνη, κόρης του Γενναίου Κολοκοτρώνη. Καταγόταν από την οικογένεια Κολοκοτρώνη και είχε βαφτιστεί "Θεόδωρος" προς τιμήν του προπάππου του, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία, αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και έφτασε ως τον βαθμό του αντιστρατήγου[1]. Το 1913 προήχθη σε λοχαγό, το 1915 σε ταγματάρχη και το 1917 σε αντισυνταγματάρχη.[2] Έλαβε μέρος στο Κίνημα της Εθνικής Άμυνας καθώς και στις μάχες στο Μακεδονικό Μέτωπο. Το 1918 διετέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά Αλέξανδρου και την περίοδο 1918 - 1920 προσωπάρχης του Υπουργείου Στρατιωτικών.[2] Το 1920 απομακρύνθηκε από το στράτευμα για πολιτικούς λόγους, μετά τη νίκη των φιλοβασιλικών στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, επανήλθε στο στράτευμα το 1922 με το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, και το 1924 διορίστηκε επιθεωρητής του Πυροβολικού. Το ίδιο έτος προήχθη σε υποστράτηγο και το 1926 του ανετέθη η διοίκηση του Γ΄ Σώματος Στρατού.[3]
Διετέλεσε υφυπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου την περίοδο 1928-1929 [4], Αρχηγός ΓΕΣ (1931-33), υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας στη βραχύβια κυβέρνηση Αλέξανδρου Οθωναίου[5] (1933), αργότερα υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος στην κυβέρνηση Πλαστήρα[6] (1945), και υπουργός Στρατιωτικών και προσωρινώς Αεροπορίας στις κυβερνήσεις των Θεμιστοκλή Σοφούλη και Πέτρου Βούλγαρη[7] (1945 - 1946). Το 1945 εξελέγη βουλευτής Αρκαδίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1947.[2]
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 4 Οκτωβρίου σε ηλικία 66 ετών και κηδεύτηκε την επόμενη μέρα, 5 Οκτωβρίου 1947.[8] Την έδρα του στη Βουλή πήρε ο Εμμανουήλ Γρηγορίου.[9]Ήταν αδελφός του επίσης στρατιωτικού και πολιτικού Κωνσταντίνου Μανέτα και του δικηγόρου και πολιτικού Ιωάννη Μανέτα, ενώ είχε και μια αδελφή.
Πηγές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Βιογραφικό Μανέτα, από την ιστοσελίδα "Αρκάδων Χρόνοι"
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Αθήνα, τόμος 40, σελ. 198
- ↑ Δαφνής Γρηγόριος, "Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων", Τόμος α΄, εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1997, σελ.354
- ↑ Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Αρχειοθετήθηκε 2017-09-13 στο Wayback Machine. από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ κυβέρνηση Αλέξανδρου Οθωναίου, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ εφ. Εμπρός, φύλλο 5/10/1947, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, σελ. 2,
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 120, αρ. 231).(pdf)