Η Κλάση Αϊόβα είναι κλάση ταχυκίνητων θωρηκτών του αμερικανικού ναυτικού και μία από τις ιστορικές κλάσεις του είδους της στον κόσμο γενικότερα. Το όνομά της προέρχεται από το πρωτοπόρο πλοίο θωρηκτό Αϊόβα που έλαβε το όνομα αυτό προς τιμή της 29ης ομώνυμης Πολιτείας, Αϊόβα των ΗΠΑ.
Η κλάση αυτή περιλαμβάνει 6 αδελφά πλοία, ταχυκίνητα θωρηκτά, που η ναυπήγησή τους άρχισε το 1938 με απώτερο σκοπό τη συνοδεία των ταχυμεταφερομένων δυνάμεων των ΗΠΑ, κυρίως για το θέατρο των ναυτικών επιχειρήσεων του Ειρηνικού. Τελικά η κλάση αυτή περιελάμβανε 6 θωρηκτά που έλαβαν μέρος ειδικότερα σ΄ όλες τις επιχειρήσεις του 2ου μισού του 20ου αιώνα από τον Πόλεμο της Κορέας, του Βιετνάμ, μέχρι και τον Πόλεμο του Κόλπου.

  • Η κλάση Αϊόβα αντικατέστησε την μέχρι τον Β’ Π.Π. προηγούμενη «Νότια Ντακότα κλάση θωρηκτών».
Ομοβροντία από το πρωτοπόρο Θ/Κ Αϊόβα

Σχεδιασμός Επεξεργασία

Είναι γεγονός ότι η ναυπήγηση θωρηκτών πλοίων είχε ξεκινήσει, κυρίως από τις ναυτικές Μεγάλες Δυνάμεις και όχι μόνο, πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου όμως είχε λάβει μεγάλες διαστάσεις. Μετά τη λήξη του πολέμου εκείνου το τεράστιο κόστος της ναυπήγησης αλλά και διατήρησης τέτοιων τύπων πλοίων εξανάγκασε τους διαφόρους ηγέτες των Χωρών να έλθουν σε μία συνεννόηση για κάποιο περιορισμό αυτών. Πράγματι αυτό συνέβη στις 8 Ιουλίου του 1921 όταν ο τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Κάρολος Χούγκενς κάλεσε τους ομολόγους του της Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας, στη Ναυτική Διάσκεψη της Ουάσιγκτον όπου και συνομολογήθηκε η λεγόμενη Ναυτική Συνθήκη της Ουάσιγκτον που περιελάμβανε και έναν όρο για ναυπηγήσεις θωρηκτών μέχρι το ανώτερο 35.000 τον. συνολικού εκτοπίσματος έκαστου και φερόμενων πυροβόλων (κανονιών) διαμετρήματος μέχρι 14 ιντσών (356 χιλ). Ακολούθησε η Ναυτική Συνθήκη του Λονδίνου που αύξησε τη ρήτρα του διαμέτρηματος σε 16 ίντσες (406 χιλ) Έτσι υπό αυτές τις νέες ρήτρες είχε σχεδιαστεί η ναυπήγηση θωρηκτών της λεγόμενης «Βόρειας Καρολίνας» και «Νότιας Ντακότας» κλάσεις θωρηκτών.

Και ενώ αυτά ίσχυαν στους σχεδιασμούς τον Νοέμβριο του 1937, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ «διαρρέουν» στον τύπο πληροφορίες περί επικείμενων ιαπωνικών ναυπηγήσεων σούπερ θωρηκτών των 45.000 τόνων. Έτσι πέντε μήνες μετά, στις 31 Μαρτίου του 1938 οι ΗΠΑ, Αγγλία, και Γαλλία συμφωνούν στο ανώτατο επιτρεπόμενο ορίου χωρητικότητας νέων θωρηκτών μέχρι 45.000 – 46.000 τον. Κατόπιν αυτού άρχισε ο σχεδιασμός των λεγομένων Α και C κλάσεις πλοίων που αφορούσε υπάρχοντα θωρηκτά με μόνο αντικατάσταση φερόμενου οπλισμού. Η έναρξη όμως του Β΄ Π.Π. συνέτεινε σε αναζήτηση νέων σχεδίων για περισσότερο ταχυκίνητα θωρηκτά έτσι εκπονήθηκε ένα νέο σχέδιο όπου το πρωτοπόρο πλοίο που καθελκύστηκε μ΄ αυτό ονομάστηκε Αϊόβα μετά το οποίο ακολούθησε η ναυπήγηση άλλων τριών ομοίων θωρηκτών από 6 που είχαν αρχικά προγραμματιστεί. Τα θωρηκτά αυτά ήταν τα:

  1. Αϊόβα,
  2. Νιού Τζέρσεϋ
  3. Μιζούρι και
  4. Ουϊσκόνσιν

Τα άλλα δύο Ιλλινόις και Κεντάκυ ακυρώθηκαν.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία