Ιάκωβος Β΄ Κρίσπος
Ο Ιάκωβος Β΄ Κρίσπος (Ιταλικά ː Giacomo II Crispo, 1426 - 1447) μέλος του Οίκου των Κρίσπων και 13ος Δούκας του Αρχιπελάγους (1433 - 1447) ήταν γιος και διάδοχος του Ιωάννης Β΄ Κρίσπου και της Φραντσέσκα Μοροζίνι. Διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 7 ετών (1433) υπό την κηδεμονία της μητέρας του και με επίτροπο τον θείο του Γουλιέλμο Β΄ Κρίσπο. Η μητέρα του Φραντσέσκα περιγράφεται "ισχυρότατη γυναίκα" και είχε όλη την εξουσία στα χέρια της την εποχή που κυβέρνησε ο γιος της και ο εγγονό της μέχρι την άνοδο του κουνιάδου της Γουλιέλμου Β΄ (1453).[1] Την σύντομη περίοδο του Ιακώβου Β΄ επικρατούσε στο δουκάτο ειρήνη και ευημερία, οι Οθωμανοί είχαν καταλάβει την Ουγγαρία και το Δουκάτο του Αρχιπελάγους βρισκόταν υπό την προστασία της Βενετίας σύμφωνα με την συνθήκη που έκλεισαν με τους Οθωμανούς (1446).[2]
| Ιάκωβος Β' | |
|---|---|
 Οικόσημο των Κρίσπων | |
| Περίοδος | 1433 - 1447 |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Β΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης Ιάκωβος |
| Θάνατος | 1447 |
| Σύζυγος | Τζινέβρα Γκατιλούζιο |
| Επίγονοι | Ιωάννης Ιάκωβος Ελιζαβέτα |
| Οίκος | Οίκος των Κρίσπων |
| Πατέρας | Ιωάννης Β΄ |
| Μητέρα | Φραντσέσκα Μοροζίνι |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
| δεδομένα () | |
Η υπόθεση της Άνδρου Επεξεργασία
Στην εποχή του λύθηκε η χρονίζουσα υπόθεση της Άνδρου: το νησί ανήκε στη Μαρία Σανούδου, αλλά δόθηκε αυθαίρετα στην Πετρονέλα Κρίσπι και τον ικανότατο σύζυγό της Πιέτρο Ζένο. Η Μαρία διεκδικούσε το νησί και η υπόθεση αναβαλλόταν. Ο γιος της Κρουσίνο Σομμαρίπα συνέχισε τις αξιώσεις της από τον γιο της Πετρονέλας, Αντρέα Ζένο, που απεβίωσε το 1437 αφήνοντας μια 13ετή κόρη. Η Βενετία σχεδίαζε από καιρό να καταλάβει το νησί με το θάνατο του Αντρέα Ζένο, αλλά το σχέδιό της μαθεύτηκε. Έτσι το 1437 οι θείοι του Ιακώβου Β΄ πρόλαβαν τη Βενετία, περιορίζοντας τη σύζυγο του Αντρέα Ζένο στο κάστρο της και αναγκάζοντάς την να υπογράψει ότι θα πάντρευε την κόρη της με το νεαρό δούκα. Οι Βενετοί αντέδρασαν στέλνοντας μια γαλέρα που κατέλαβε την Άνδρο. Το 1440 στο δικαστήριο οι δύο μεριές εξέθεσαν τις απόψεις τους και αποφασίσθηκε το νησί να δοθεί στον Κρουσίνο Σομαρίπα. Έτσι το νησί επέστρεψε έπειτα από 50 έτη στο γιο της νόμιμης κυρίαρχου του Μαρίας.
Μάχες με τους Οθωμανούς Επεξεργασία
Τότε επισκέφθηκε την Πάρο ο αρχαιοδίφης Κυριακός Αγκωνίτης, που είδε στην Πάρο τμήματα αγάλματος και στη Μύκονο τμήματα από άγαλμα της Δήλου.[3] Ο Ιωάννης Κουιρίνι της Σταμπαλίας (Αστυπάλαιας) απέκτησε την Αμοργό και οι Μικέλι τη Σέριφο. Οι Γκοζαντίνι από τη Βερόνα, αυθέντες των Θερμιών (Κύθνου) και ο ντα Κορόνια από την Ισπανία, αυθέντης της Σίφνου, αν και δεν είχαν Βενετική καταγωγή, άφησαν τη Γαληνότατη Δημοκρατία να τους περιλάβει στη συνθήκη ειρήνης με τους Οθωμανούς ως Βενετούς πολίτες. Ο Μουράτ Β΄ υπέστη στη Ναϊσό φοβερή ήττα από τον Ιωάννη Ουνυάδη το 1442 και δεν ενοχλούσε το Αιγαίο. Έτσι ο δούκας μπόρεσε να ενισχύσει το στόλο του και να προσφέρει γαλέρες στο Βενετικό στόλο. Μετά από δύο έτη ο Μουράτ Β' νίκησε στη Βάρνα το στρατό του Ουνυάδη και του συμμάχου του βασιλιά της Πολωνίας· έπειτα η Βενετία έκανε συνθήκη ειρήνης το 1446 περιλαμβάνοντας και το δουκάτο της Νάξου.
Το επόμενο έτος ο Ιάκωβος Β΄ απεβίωσε. Η σύζυγός του Τζινέβρα Γκατιλούζιο γέννησε έξι εβδομάδες μετά τον γιο τουςΙωάννη Ιάκωβο. Οι θείοι του αποθανόντος δούκα Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπος της Ανάφης και Νικολό Κρίσπος, κύριος της Σύρου ανέλαβαν επίτροποι.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε τη Τζινέβρα Γκατιλούζιο, κόρη του Ντορίνο Γκαττιλούζιο, ηγεμόνα της Λέσβου. Είχαν δύο παιδιά:
- Ιωάννης Ιάκωβος Κρίσπος, δούκας της Νάξου, απεβίωσε 6ετής
- Ελιζαβέτα, σύζυγος του Ντορίνο Β΄ Γκαττιλούζιο, ηγεμόνα της Αίνου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- ↑ Είδε το εμπόριο Πάριου μαρμάρου που το έκαναν εξαγωγή στους πλούσιους Χιώτες, για να το χρησιμοποιήσουν στις επαύλεις τους
Πηγές Επεξεργασία
- Miller, William. The Latins in the Levant: A History of Frankish Greece (1204–1566). London: 1908.
- W. Miller Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα 1204-1566 , Γ' έκδοση 1997
- Κωνσταντίνου Σάθα Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας, Παρίσι 1880