Ιάκωβος Παλαιολόγος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ιάκωβος Παλαιολόγος (λατ.: Jacob Palaeologus) ήταν Έλληνας λόγιος του 16ου αιώνα με αντιτριαδικές ιδέες. [2]
| Ιάκωβος Παλαιολόγος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1520 (περίπου) Χίος |
| Θάνατος | 23 Μαρτίου 1585 Ρώμη[1] |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε περί το 1520 στη Χίο από γονείς με Βυζαντινή καταγωγή από την οικογένεια των Παλαιολόγων.
Ήλθε στην Ιταλία για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του και εκεί ασπάστηκε τις τότε επικρατούσες νέες θρησκευτικές ιδέες. Λόγω των πολιτικών διαταραχών που επικρατούσαν αποδήμησε στη Γερμανία με την ελπίδα ότι εκεί θα έβρισκε ελευθερία συνείδησης. Συνέχισε να περιπλανιέται για κάμποσα χρόνια, μέχρι που εγκαταστάθηκε στην Τρανσυλβανία, όπου το 1569 διαδέχτηκε τον Ιωάννη Σόμμερ στη θέση του εφόρου του γυμνασίου του Κλουζ-Ναπόκα.
Εκείνη την εποχή άκμαζε η ηγετική φιγούρα των αντιτριαδικών, ο Σίμων Βουδναίος, ο οποίος ανέπτυξε τις αρχές του Λαιλίου Σοκίνου και θεωρούταν αρχηγός των ημιεβραϊζόντων της Λιθουανίας. Ο Παλαιολόγος έγινε θερμός οπαδός των ιδεών Βουδναίου, και εφάμιλλός του στην παιδεία και τη ρητορική δεινότητα. Τόσο διατάραξε η διδασκαλία του Ιάκωβου την κοινή ησυχία, ώστε ο Σοκίνος, τον οποίο η νέα θρησκευτική κίνηση θεωρούσε αρχηγό της, αναγκάστηκε να αποκηρύξει τα διδασκόμενα. Αλλά και η εξουσία δεν άργησε να ενεργοποιηθεί, συλλαμβάνοντας τον Παλαιολόγο, ο οποίος οδηγήθηκε αιχμάλωτος στον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ’ που προ πολλού ήδη είχε ζητήσει τη σύλληψή του.
Ο Παλαιολόγος οδηγήθηκε στη Ρώμη και παραδόθηκε στο ιεροδικείο. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο δια πυρός ζωντανός.
Ο Κιάππης λέει ότι πάνω στην πυρά ο Παλαιολόγος στις 22 Μαρτίου 1585 κήρυξε μετάνοια για τα συγγράμματα και τη διδασκαλία του και ζήτησε προθεσμία για να σκεφτεί. Οι ιεροδικαστές πείστηκαν για το ειλικρινές των λόγων του και τον επανέφεραν στη φυλακή, όπου και συνέγραψε μερικά έργα γεμάτα ευλάβεια και σοφία. Η διήγηση αυτή του Κιάππη όμως δεν επαληθεύεται από άλλες πηγές.
Συγγράμματα Επεξεργασία
- Το σπουδαιότερο των συγγραμμάτων του είναι το «De magistratu politico» που τυπώθηκε με επιμέλεια του Σίμωνος Βουδναίου στη Λόσκη της Λιθουανίας το 1573.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ psb.21545.1.
- ↑ Jakub Paleolog 1997, A Journal from the Radical Reformation, Spring 1997, Vol. 6, No. 3 Jakub Paleolog pdf[νεκρός σύνδεσμος]
Βλέπε επίσης Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.