Ιβάν Πάβλοφ

Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός

Ο Ιβάν Πετρόβιτς Πάβλοφ (Ρωσ. Иван Петрович Павлов, ΔΦΑ: [ɪˈvan pʲɪˈtrovʲɪt͡ɕ ˈpavləf], 26 Σεπτεμβρίου, 1849 Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – 27 Φεβρουαρίου, 1936 Λένινγκραντ) ήταν Ρώσος φυσιολόγος και ιατρός. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμα του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο Πάβλοφ, παρόλο που αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό τη νεαρή για την εποχή του επιστήμη της ψυχολογίας, θεωρούσε πως η θεωρία της κλασικής εξαρτημένης μάθησης θα μπορούσε να ερμηνεύσει την ψυχωσική συμπεριφορά. Από αυτή την άποψη, οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συμπεριφοριστική θεωρία της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο Τζον Γουότσον το 1913[5].

Ιβάν Πάβλοφ
Γέννηση14ιουλ. / 26  Σεπτεμβρίου 1849γρηγ. (specified date of Julian calendar)[1]
Ριαζάν[2]
Θάνατος27  Φεβρουαρίου 1936[2][3][4]
Leningrad[2]
Αιτία θανάτουπνευμονία
ΥπηκοότηταΡωσική Αυτοκρατορία, Σοβιετική Ρωσία, Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και Ρωσία
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης, Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και Medical and Surgical Academies in Russian Empire
Γνωστός γιαΠείραμα Πάβλοφ
ΣύζυγοςSara Pavlov
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1904), Μετάλλιο Κόπλυ (1915), Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη, Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη, Μετάλλιο Κοτένιους (1903), Karl Ernst von Baer medal (1900), Croonian Medal and Lecture (1928), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (6  Ιουνίου 1907), μετάλλιο Μπέιλι (1905), Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ), Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςεκπαίδευση και φυσιολογία
Ιδιότηταχημικός, ιατρός, φυσιολόγος, νευρολόγος και ερευνητής
Διδακτορικός καθηγητήςElias von Cyon, Σεργκέι Μπότκιν και Carl Ludwig
Φοιτητές τουΠιοτρ Ανόχιν, Boris Babkin, Konstantin Bykov, Nikolay Voytsekhovsky, Anatolij Georgijevič Ivanov-Smolenskij, Nikolay Krasnogorskiy, Petr Stepanovič Kupalov, Leon Orbeli, Viktorin S. Derjabin, Davyd Hlinski, Lev Pavlovich Rozanov και Γκλεμπ Άνρεπ

Το αρχικό ενδιαφέρον του Πάβλοφ ήταν η θεολογία, καθώς ο πατέρας του ήταν ο εφημέριος του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε, ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη χημεία και τη φυσιολογία. Σπούδασε καταρχήν στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στη Ρωσία, εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία.

Ο Πάβλοφ, αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και -παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του[6]- συνέχισε τις έρευνές του, χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του. Τη μέθοδο που ακολουθούσε ο Πάβλοφ σήμερα την ακολουθούν πολλοί ψυχολόγοι σε όλο τον Κόσμο, όπως η Ελληνίδα Ελπίδα Καλύβα.

Σημειώσεις παραπομπές Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

  • Κλασική εξάρτηση
  • Βασίλης Κ. Γεωργούλης, ΙΒΑΝ Π. ΠΑΒΛΟΦ. Ο μεγαλοφυής επιστήμονας - ερευνητής. Η ζωή και το έργο του, Εκδ. ΕΝΤΟΣ, Αθήνα 2020, σσ. 234

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία