Ιγκόρ Τούρτσιν

Ουκρανός προπονητής χάντμπολ

Ο Ιγκόρ Γιεβντοκίμοβιτς Τούρτσιν (ουκρανικά: Ігор Євдокимович Турчин‎‎, 16 Νοεμβρίου 1936 – 7 Νοεμβρίου 1993) ήταν Ουκρανός προπονητής χάντμπολ, ο οποίος ήταν επικεφαλής των Σοβιετικών και στη συνέχεια των Ουκρανικών εθνικών ομάδων από το 1973 έως το 1993[2], φέρνοντας τους τρία ολυμπιακά μετάλλια και πέντε μετάλλια παγκόσμιο πρωταθλημάτων[3][4].

Ιγκόρ Τούρτσιν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16 Νοεμβρίου 1936 (1936-11-16)
Σοφιέβκα, Ουκρανία
Θάνατος7 Νοεμβρίου 1993 (56 ετών)
Βουκουρέστι, Ρουμανία
Τόπος ταφήςBerkovets cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ουκρανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Εκπαίδευσηυποψήφιος παιδαγωγικών επιστημών
ΣπουδέςKamianets-Podilskyi Ivan Ohiienko National University
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπροπονητής
προπονητής χειροσφαίρισης
χειροσφαιριστής[1]
Περίοδος ακμής1959 - 1993
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςτάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας
Τάγμα της Φιλίας των Λαών
τάγμα του Παράσημου της Τιμής
Merited Coach of the USSR
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ιγκόρ Τούρτσιν
Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής: Σοβιετική Ένωση Σοβιετική Ένωση
Προπονητής γυναικείου χάντμπολ
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό Μοντρεάλ 1976 Ομάδα
Χρυσό Μόσχα 1980 Ομάδα
Χάλκινο Σεούλ 1988 Ομάδα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Χάλκινο Γιουγκοσλαβία 1973 Ομάδα
Αργυρό Σοβιετική Ένωση 1975 Ομάδα
Αργυρό Τσεχοσλοβακία 1978 Ομάδα
Χρυσό Ουγγαρία 1982 Ομάδα
Χρυσό Ολλανδία 1986 Ομάδα

Βιογραφία Επεξεργασία

Το 1959 ο Τούρτσιν συγκέντρωσε μια ομάδα χάντμπολ έφηβων κοριτσιών, που το 1962 έγινε η ΧΣ Σπαρτάκ Κιέβου.[5] Ο σύλλογος ήταν ο Σοβιετικός πρωταθλητής για 20 συναπτά πρωταθλήματα (από το 1969 έως το 1988) και νικητής του του Τσάμπιονς Λιγκ της ΕΟΧ (1970-1973, 1975, 1977, 1979, 1981, 1983, 1985-1988)[2][6].

Το 1965 παντρεύτηκε την Ζιναΐντα Στολιτένκο, μια εκπαιδευόμενη η οποία ήταν 10 χρόνια μικρότερή του. Απέκτησαν δύο παιδιά: την Ναταλία (γεννημένη το 1971) και ένα γιο, τον Μιχαήλ (γεννήθηκε το 1983). Η Ναταλία έπαιξε χάντμπολ μαζί με τη μητέρα της για την Σπαρτάκ Κιέβου, ενώ ο Μιχαήλ ασχολήθηκε με το μπάσκετ[7]. Στα τελευταία του χρόνια ο Τούρτσιν υπέστη αρκετές καρδιακές προσβολές. Υποβλήθηκε σε μια πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση παράκαμψης στη Νορβηγία, και μετά από αυτό προπονούσε την νορβηγική γυναικεία ομάδα χάντμπολ για οκτώ μήνες[7]. Πέθανε από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα του Κυπέλλου ΕΟΧ ανδρών στη Ρουμανία το 1993. Μετά το θάνατό του η σύζυγός του ανέλαβε τις προπονητικές θέσεις στην Σπαρτάκ Κιέβου και τη εθνική ομάδα της Ουκρανίας[2][8].

Βραβεία Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Зинаида Турчина: О нас говорили, будто мы как собаки, которых с цепи спустили». fraza.ua. 28 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2016. 
  3. «Девочки не хотели, чтобы я выходила замуж». gazeta.ua. 25 Φεβρουαρίου 2007. 
  4. «Я ПРОЖИЛА ЗА ТУРЧИНЫМ, КАК ЗА ЗОЛОТОЙ СТЕНОЙ». segodnya.ua. 21 Δεκεμβρίου 2000. 
  5. «Турчина: «Мне нечего скрывать»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018. 
  6. 7,0 7,1
  7. «Истоки». spartak.kiev.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία