Βικιπαίδεια

Ιλαρίων Αλφέγιεφ

Μητροπολίτης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκλλησίας

Ο Μητροπολίτης Ιλαρίων (κατά κόσμον Γκριγκόρι Βαλέριεβιτς Αλφέγιεφ, ρωσικά: Григорий Валериевич Алфеев‎‎) είναι Ρώσος Ορθόδοξος θεολόγος, συνθέτης και επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μητροπολίτης Βουδαπέστης και Ουγγαρίας, πρώην μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, τέως πρόεδρος του Τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων και μέχρι τότε, μόνιμο μέλος της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας.[15]

Σεβασμιώτατος
Ιλαρίων Αλφέγιεφ
Μητροπολίτης Βουδαπέστης και Ουγγαρίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεωςΓκριγκόρι Βαλέριεβιτς Αλφέγιεφ
Γέννηση24  Ιουλίου 1966[1][2]
Μόσχα[3][4][5]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσία[6][7][8]
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών[9][10]
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[11]
Ελληνικά[12]
Αγγλικά[12]
Γαλλικά[12]
Γερμανικά[12]
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ θεολογίας
διδάκτωρ φιλοσοφίας
διδάκτωρ της Φιλοσοφίας
ΣπουδέςΘεολογική Ακαδημία της Μόσχας
Σλαβοελληνολατινική Ακαδημία
Κολλέγιο Πέμπρουκ (έως 1995)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[13]
θεολόγος[14]
ιερέας[14]
διδάσκων πανεπιστημίου
συγγραφέας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Φριμπούρ
Οικογένεια
ΓονείςValeriya Alfeyeva
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχιεπίσκοπος
μητροπολίτης
ιερομόναχος
επίσκοπος
ΒραβεύσειςΤάγμα της Φιλίας (2011)
Τάγμα Τιμής (Ουκρανία), 3η τάξη
Βραβείο της Τιμής της Ρωσικής Ομοσπονδίας (2016)
Commander with Star of the Order of Merit of Hungary
Αναμνηστικό Μετάλλιο 13ης Ιανουαρίου
τάγμα του αγίου Αλεξίου, του μητροπολίτη Μόσχας
Honorary Academician of VRAL (2017)
Honorary Academician of VRAL
honorary doctorate at the Villanova University
Τάγμα του Αλέξανδρου Νιέφσκι (2021)
Κρατικό Βραβείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας (2021)
Ιστότοπος
www.hilarion.ru
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1966 στη Μόσχα. Φοίτησε στο μουσικό σχολείο και στη Μουσική Ακαδημία της Μόσχας. Από το 1984 μέχρι το 1986 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του στο ρωσικό στρατό.

Το 1987 εκάρη μοναχός, χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος και Ιερομόναχος. Από το 1987 έως το 1991 σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο και στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας, όπου και με το πέρας των εκεί σπουδών του, το 1991, διορίστηκε καθηγητής στην ίδια τη Θεολογική Ακαδημία. Από το 1993 έως το 1995 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου και έλαβε το διδακτορικό του, υποβάλλοντας διατριβή με θέμα «Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος και η ορθόδοξη παράδοση».

Όταν επέστρεψε στη Μόσχα το 1995, διορίστηκε βοηθός Μητροπολίτης Κυρίλλου του Σμολένσκ στο Τμήμα εξωτερικών της Εκκλησίας της Ρωσίας. Το 1999 ανέλαβε Διδάκτωρ του Ορθόδοξου Θεολογικού Ινστιτούτου Αγίου Σεργίου Παρισίων, υποβάλλοντας διατριβή με θέμα «Βίος και διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου». Στις 27 Δεκεμβρίου 2001 εξελέγη Επίσκοπος, από την Πατριαρχική Σύνοδο της Εκκλησίας της Ρωσίας. Χειροτονήθηκε το 14 Ιανουαρίου 2002 στο καθεδρικό ναό Χριστού του Σωτήρος Μόσχας. Στις 17 Ιουλίου 2002 ανέλαβε καθήκοντα εκπροσώπου του Πατριαρχείου Μόσχας στη Βρυξέλλες και στις 7 Μαΐου 2003 διορίστηκε επίσκοπος Βιέννης και Αυστρίας.

Στις 31 Μαρτίου του 2009 με απόφαση του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας και της Ιεράς Συνόδου, ο Επίσκοπος Ιλαρίων αποχώρησε από τη διοίκηση της επαρχίας Βιέννης Αυστρίας και Ουγγαρίας και διορίσθηκε Πρόεδρος του Τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και μόνιμο μέλος της Ιεράς Συνόδου με τον τίτλο επίσκοπος Βολοκολάμσκ.

Στις 9 Απριλίου του 2009 διορίσθηκε Προϊστάμενος του Ιερού Ναού της εικόνας της Παναγίας «Πάντων των θλιβομένων η χαρά» στην οδό Μπολσάγια Ορντίνκα της Μόσχας.

Στις 20 Απριλίου του 2009 στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Κρεμλίνου προήχθη στο βαθμό του Αρχιεπισκόπου από τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο.

Την 1 Φεβρουαρίου του 2010 στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος της Μόσχας ανυψώθηκε σε Μητροπολίτη από τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλο.

Ομιλεί πέντε γλώσσες - ρωσικά, αγγλικά, ελληνικά, γαλλικά και γερμανικά. Μεταφράζει τα έργα των αγίων πατέρων της Εκκλησίας από ελληνικά και αρχαία συριακά στα ρωσικά.

Στις 7 Ιουνίου του 2022, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, διορίσθηκε μητροπολίτης Βουδαπέστης και Ουγγαρίας και απαλλάχτηκε των καθηκόντων του προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχείου Μόσχας, του μονίμου μέλους της Συνόδου και του πρύτανη του Θεολογικού Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών «Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος».[16][17] Οι λόγοι της απομάκρυνσής του, σύμφωνα με όσα του ειπώθηκαν, οφείλονται σε αλλαγή της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης.[18]

Μουσικό έργο Επεξεργασία

  • «Η Θεία Λειτουργία» για χορωδία (2006)
  • «Η Αγρυπνία» για σόλο φωνές και χορωδία(2006)
  • «Κατά Ματθαίον Πάθη» για ορχήστρα, σόλο φωνές και χορωδία (2006)
  • «Ορατόριο των Χριστουγέννων» για ορχήστρα, σόλο φωνές και χορωδία (2007)
  • «Μεμεντο» για ορχήστρα (2008)
  • «Ωδή των αναβαθμών», η συμφωνία για ορχήστρα και χορωδία (2008)

Βιβλία Επεξεργασία

Ελληνικά Επεξεργασία

  • Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Ο πνευματικός του κόσμος. Αγιολογική Βιβλιοθήκη, μτφρ. Ιωσήφ Ροηλίδης αρ. 17. Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ. Αθήνα, 2005
  • Το μυστήριο της πίστης. Εισαγωγή στην ορθόδοξη θεολογία. μτφρ. Αγγελική Πελωριάδου, εκδ. Εν πλω, 2011

Αγγλικά Επεξεργασία

  • St Symeon the New Theologian and Orthodox Tradition. Oxford: Oxford University Press, 2000.
  • The Spiritual World of Isaac the Syrian. Cistercian Studies No 175. Kalamazoo, Michigan: Cistercian Publications, 2000.
  • The Mystery of Faith. Introduction to the Teaching and Spirituality of the Orthodox Church. London: Darton, Longman and Todd, 2002.
  • Orthodox Witness in a Modern Age. Geneva: WCC Publications, 2006.
  • Christ the Conqueror of Hell. The Descent into Hell in Orthodox Tradition. New York: SVS Press (in preparation).

Γαλλικά Επεξεργασία

  • Le mystère de la foi. Introduction à la théologie dogmatique orthodoxe. Paris: Cerf, 2001.
  • L’univers spirituel d’Isaac le Syrien. Bellefontaine, 2001.
  • Syméon le Studite. Discours ascétique. Introduction, texte critique et notes par H. Alfeyev. Sources Chrétiennes 460. Paris: Cerf, 2001.
  • Le chantre de la lumière. Initiation à la spiritualité de saint Grégoire de Nazianze. Paris: Cerf, 2006.
  • Le mystère sacré de l’Eglise. Introduction à l’histoire et à la problématique des débats athonites sur la vénération du Nom de Dieu. Fribourg: Academic Press, 2007.
  • Le Nom grand et glorieux. La vénération du Nom de Dieu et la prière de Jésus dans la tradition orthodoxe. Paris: Cerf, 2007.

Ιταλικά Επεξεργασία

  • La gloria del Nome. L’opera dello schimonaco Ilarion e la controversia athonita sul Nome di Dio all’inizio dell XX secolo. Edizioni Qiqajon. Bose, Magnano, 2002.
  • La forza dell’amore. L’universo spirituale di sant’Isacco il Syro. Bose: Qiqajon, 2003.
  • Cristo Vincitore degli inferi. Bose: Qiqajon, 2003.

Γερμανικά Επεξεργασία

  • Geheimnis des Glaubens. Einführung in die orthodoxe dogmatische Theologie. Aus dem Russischen übersetzt von Hermann-Josef Röhrig. Herausgegeben von Barbara Hallensleben und Guido Vergauwen. Universitätsverlag Freiburg Schweiz, 2003. 2. Ausgabe — Fribourg: Academic Press, 2005.

Σερβικά Επεξεργασία

  • Тајна вере: увод у православно догматско богословље. Превод са руског Ђорђе Лазаревић; редактор превода Ксенија Кончаревић. Краљево: Епархијски управни одбор Епархије жичке, 2005.

Ρωσικά Επεξεργασία

  • Таинство веры. Введение в православное догматическое богословие. М.-Клин: Братство святителя Тихона, 1996. Изд. 2 — Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2000. Изд. 3 — Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004. Изд. 4 — Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2005. Изд. 5 - СПб.: Библиополис, 2007.
  • Жизнь и учение св. Григория Богослова. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Изд. 2 — СПб.: Алетейя, 2001. Изд 3 - М.: Изд-во Сретенского монастыря, 2007.
  • Духовный мир преподобного Исаака Сирина. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Изд. 2 — СПб.: Алетейя, 2001.
  • Преподобный Симеон Новый Богослов и православное Предание. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Изд. 2 — СПб.: Алетейя, 2001. Изд. 3 - СПб: Изд-во Олега Абышко, 2007.
  • Православное богословие на рубеже эпох. Статьи, доклады. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1999. Изд. 2 — Киев: Дух i лiтера, 2002.
  • Христос — Победитель ада. Тема сошествия во ад в восточно-христианской традиции. СПб.: Алетейя, 2001. Изд. 2 — СПб.: Алетейя, 2005.
  • О молитве. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001. Изд. 2 — Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004.
  • Вы — свет мира. Беседы о христианской жизни. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001. Изд. 2 — Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004.
  • Человеческий лик Бога. Проповеди. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001.
  • Священная тайна Церкви. Введение в историю и проблематику имяславских споров. В двух томах. СПб.: Алетейя, 2002. Изд. 2 - - СПб: Изд-во Олега Абышко, 2008.
  • Православное свидетельство в современном мире. СПб: Изд-во Олега Абышко, 2006.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 media.musicasacra.com/publications/sacredmusic/pdf/sm138-1.pdf.
  2. ↑ 2,0 2,1 mospat.ru/en/decr-chairman/biografiya/.
  3. ↑ www.orthodoxytoday.org/blog/2013/08/destroying-christianity-in-syria-the-west-supports-the-wrong-side/.
  4. ↑ www.asianews.it/news-en/A-relic-of-St-Maron-given-to-Moscow's-Annunciation-Cathedral-27263.html.
  5. ↑ www.acton.org/pub/commentary/2010/09/22/benedict%E2%80%99s-creative-minority.
  6. ↑ www.catholicculture.org/news/headlines/index.cfm?storyid=6261.
  7. ↑ www.reuters.com/article/2014/05/11/us-ukraine-crisis-russia-church-idUSBREA4A05Y20140511.
  8. ↑ link.springer.com/article/10.1007%2Fs11141-006-0008-2.
  9. ↑ papistfilioquistazymite.blogspot.com/2009/04/bishop-hilarion-alfeyev-appointed-as.html.
  10. ↑ fellowshipoftheminds.com/2014/11/06/the-rebirth-of-christianity-in-post-soviet-russia/.
  11. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13599142p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=56246.
  13. ↑ fatherdavidbirdosb.blogspot.com/2013/02/an-interview-with-metropolitan-hilarion.html.
  14. ↑ 14,0 14,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  15. ↑ «Διορίσθηκαν νέος πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων και πρύτανης του Θεολογικού Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών». ΤΜ. ΕΞΩΤ. ΕΚΚΛΗΣ. ΣΧEΣΕΩΝ Πατρ. Μόσχας. 7 Ιουνίου 2022. 
  16. ↑ «Την Ι.Μ. Βουδαπέστης και Ουγγαρίας αναλαμβάνει ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας». ΡΟΜΦΑΙΑ. 7 Ιουνίου 2022. 
  17. ↑ «Назначены новые председатель Отдела внешних церковных связей и ректор ОЦАД». ΤΜ. ΕΞΩΤ. ΕΚΚΛΗΣ. ΣΧEΣΕΩΝ Πατρ. Μόσχας (στα Ρωσικά). 7 Ιουνίου 2022. 
  18. ↑ «Ο Μητροπολίτης Ιλαρίων για την απομάκρυνση του από το ΤΕΕΣ». ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. 13 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιλαρίων_Αλφέγιεφ&oldid=10513266"