O Ιορδάνης (ιταλ. Giordano, μετά το 1055 - 18 ή 19 Σεπτεμβρίου 1092) από τον Οίκο των Ωτβίλ ήταν στρατιωτικός, που συνέδραμε τον πατέρα του στην κατάκτηση της Σικελίας. Έγινε κόμης των Συρακουσών και κύριος τού Νότο.

Ιορδάνης των Ωτβίλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1058 (περίπου)
Θάνατος1092
Συρακούσες
Τόπος ταφήςMili San Pietro
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΝορμανδικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακοντοτιέρος
Οικογένεια
ΓονείςΡογήρος Α΄ της Σικελίας
ΑδέλφιαΚωνσταντία της Ωτβίλ
Emma of Hauteville
Flandina of Hauteville
Judith of Hauteville
Μαξιμίλλα
Muriella di Altavilla
Ματθίλδη της Ωτβίλ
Φελίτσα της Σικελίας
Γοδεφρείδος της Ραγούσας
Ρογήρος Β΄ της Σικελίας
Σίμων της Σικελίας
Μωζέ των Ωτβίλ
ΟικογένειαΟίκος του Ωτβίλ
Ο θυρεός των Ωτβίλ.

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν ο πρωτότοκος (νόθος) γιος τού Ρογήρου Α΄ κόμη της Σικελίας.

Το 1077 στην πολιορκία τού Τράπανι, ενός από τα δύο οχυρά των Σαρκηνών που έμειναν στα δυτικά της Σικελίας, ο Ιορδάνης οδήγησε μία έφοδο, η οποία με επιτυχία αιφνιδίασε τους φύλακες των βοσκών για τα ζώα. Έτσι έκοψαν την τροφοδοσία των πολιορκημένων και η πόλη σύντομα παραδόθηκε. Ήταν παρών στην πολιορκία της Ταορμίνας το 1079· το 1081 με τον Ροβέρτο τού Σουρ(ντε)βάλ και τον Ηλία Καρτόμι (έναν Σαρκηνό αποστάτη) με μία άλλη αιφνιδιαστική επίθεση ανέκτησε την πόλη της Κατάνια από τον Ιμπβ Αμπάντ τελευταίο εμίρη των Συρακουσών. Το επόμενο έτος, ενώ ο πατέρας του ήταν μακριά και βοηθούσε τον αδελφό του Ροβέρτο τον Πονηρό (Guiscard) δούκα της Απουλίας, ο Ιορδάνης τέθηκε υπεύθυνος της Σικελίς. Όμως το θέρος τού 1083 ο Ιορδάνης οδήγησε λίγους δυσαρεστημένους ευγενείς σε εξέγερση. Ο πατέρας του επέστρεψε και αμέσως τύφλωσε τους αρχηγούς της στάσης, συγχωρώντας μόνο τον γιο του την τελευταία στιγμή, για να τού μάθει να σέβεται τους ιθύνοντες. Από τότε ο Ιορδάνης έμεινε πιστός.

Στις 22 Μαΐου 1085 ο στόλος τού πατέρα του αγκυροβόλησε 15 μίλια βόρεια των Συρακουσών και αποβίβασε το ιππικό τού Ιορδάνη. Οι στόλοι τού κόμη της Σικελίας και τού εμίρη συνεπλάκησαν στο λιμάνι και ο εμίρης απεβίωσε στη μάχη. Όταν οι δυνάμεις τού Ρογήρου αποβιβάστηκαν , βρήκαν τον Ιορδάνη να πολιορκεί ήδη την πόλη. Η πολιορκία συνεχίστηκε το θέρος, αλλά η πόλη τελικά συνθηκολόγησε· έμεινε μόνο η πόλη Νότο στους Σαρακηνούς. Το 1091 ο Ιορδάνης ήταν παρών στην πολιορκία της πόλης αυτής, όπου έγινε κύριος τού Νότο και κόμης των Συρακουσών. Ασθένησε όμως από πυρετό και απεβίωσε μάλλον το 1092. Αν και είχε όλα τα χαρακτηριστικά των Ωτβίλ, που είχαν κάνει την εξουσία τους στη Νότιο Ιταλία (Mezzogiorno) αναπόφευκτη, ως νόθος δεν ήταν ο διάδοχος, αλλά ο αδελφός του Γοδεφρείδος, γνήσιο τέκνο τού Ρογήρου. Όταν όμως ο τελευταίος έγινε λεπρός, ο Ιορδάνης κατέστη διάδοχος. Κοντά στη Μεσσίνα, στον ναό της Σάντα Μαρία ιν Μίλι Σαν Πέτρο, υπάρχει μία λίθινη επιγραφή, που αναφέρει το τέλος του.

Οικογένεια Επεξεργασία

Το 1089 ο πατέρας του κανόνισε τον γάμο του με μία από τον Οίκο των Αλεράμιτσι-ντελ Βάστο, κόρη τού Μαμφρέδου μαργράβου της Δυτικής Λιγουρίας. Ο Μαμφρέδος ήταν αδελφός τού Βονιφατίου μαργράβου της Δυτικής Λιγουρίας. Ο ίδιος ο Ρογήρος νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα των Βάστο, άλλη κόρη τού Μαμφρέδου.

Πηγές Επεξεργασία

  • Goffredo Malaterra, The Deeds of Count Roger of Calabria and Sicily and of Duke Robert Guiscard his brother.
  • Norwich, John Julius. The Normans in the South 1016-1130. Longmans: London, 1967.
  • Ghisalberti, Albert (ed). Dizionario Biografico degli Italiani: II Albicante – Ammannati. Rome, 1960.