Ιπποσύνη
Η ιπποσύνη (γαλλικά: chevalerie) ή ο ιπποτικός κώδικας είναι ένας άτυπος και ποικίλος κώδικας δεοντολογίας που αναπτύχθηκε μεταξύ του 1170 και του 1220, ο οποίος ποτέ δεν αποφασίστηκε ούτε συνοψίστηκε σε ένα ενιαίο έγγραφο, που συνδέεται με το μεσαιωνικό θεσμό του ιπποτισμού. Οι συμπεριφορές των ιπποτών και των κυριών κυβερνώνταν από ιπποτικούς κοινωνικούς κώδικες.[1] Τα ιδεώδη της ιπποσύνης διαδόθηκαν στη μεσαιωνική λογοτεχνία, ειδικά στην ύλη της Βρετανίας και στην ύλη της Γαλλίας, η οποία βασίστηκε στο Historia Regum Britanniae του Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, το οποίο εισήγαγε το θρύλο του βασιλιά Αρθούρου, που γράφτηκε στη δεκαετία του 1130.[2]
Ο κώδικας της ιπποσύνης που αναπτύχθηκε στη μεσαιωνική Ευρώπη, είχε τις ρίζες του σε προηγούμενους αιώνες. Εμφανίστηκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από την ιδεοποίηση του ιππικού με τη στρατιωτική γενναιότητα, την ατομική εκπαίδευση και την εξυπηρέτηση σε άλλους - ειδικά στη Γαλλία - μεταξύ των ιπποδρομιών στο ιππικό του Καρλομάγνου.[3][4] Ο όρος "ιπποσύνη" προέρχεται από τον παλαιό γαλλικό όρο chevalerie, ο οποίος μπορεί να μεταφραστεί σε "άλογο στρατού".[Σημ. 1]
Με την πάροδο του χρόνου, το νόημά της στην Ευρώπη έχει βελτιωθεί ώστε να τονίσει τις κοινωνικές και ηθικές αρετές γενικότερα. Ο κώδικας της ιπποσύνης, όπως έμενε από τον ύστερο μεσαίωνα, ήταν ένα ηθικό σύστημα το οποίο συνδύαζε το ήθος του πολεμιστή, την ευσέβεια του ιππότη και τους ευγενείς τρόπους, ενώ όλα συνωμοτούσαν για να καθιερώσουν μια έννοια τιμής και ευγένειας.[Σημ. 2]
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ The term for "horseman" (chevalier, from Late Latin caballarius) doubling as a term for the upper social classes parallels the long-standing usage of Classical Antiquity, see equites, hippeus.[5]
- ↑ Johan Huizinga remarks in his book The Waning of the Middle Ages, "the source of the chivalrous idea, is pride aspiring to beauty, and formalised pride gives rise to a conception of honour, which is the pole of noble life".[6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ HOLT Literature & Language Arts. Houston, Texas: Holt, Rinehart, and Winston. 2003. σελίδες 100- 101. ISBN 0-03-056498-0.
- ↑ Keen, Maurice Hugh (2005). Chivalry. Yale University Press. σελ. 102.
- ↑ Gautier (1891), σελ. 2
- ↑ Flori (1998)
- ↑ Anonymous (1994), σελίδες 346–351
- ↑ Huizinga (1924), σελ. 28
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Laura Ashe (University of Oxford), Miri Rubin (University of London), and Matthew Strickland (University of Glasgow), interviewed by Melvin Bragg, "Chivalry", In Our Time, BBC Radio 4 (February 13, 2014). Includes bibliography for further reading. Downloadable podcast available.
- "Chivalry", Old Catholic Encyclopedia, 1914.
- "Chivalry", Encyclopædia Britannica, full-article, newest edition.
- "Chivalry during the Reign of Edward III", from Shadow Realms.
- «Medieval Chivalry». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2017.
- «Spatial Dichotomy in the Medieval Chivalry Romance ( City / forest ) Elbakidze, M.V.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2017.
- The Art of Chivalry : European arms and armor from the Metropolitan Museum of Art : an exhibition, Issued in connection with a 1982 exhibition at The Metropolitan Museum of Art
«Chivalry» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 6 (11η έκδοση) 1911, σελ. 253
