Ισαάκ Λε Σαπελιέ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ισαάκ Λα Σαπελιέ (Isaac René Guy Le Chapelier, 12 Ιουνίου 1754 – 22 Απριλίου 1794), επίσης γνωστός και ως Ζαν Λε Σαπελιέ, ήταν Γάλλος δικαστικός και πολιτικός, ο οποίος έζησε την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης.
| Ισαάκ Λε Σαπελιέ | |
|---|---|
,_French_politician.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Ιουνίου 1754[1][2][3] Ρεν |
| Θάνατος | 22 Απριλίου 1794[1][2][3] Παρίσι |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Ρεν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λέσχη των Ιακωβίνων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q62129282 (3 Αυγούστου 1789 – 17 Αυγούστου 1789) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Ρενς της Βρετάννης, όπου ο πατέρας του έφερε το αξίωμα του bâtonnier της ένωσης των δικηγόρων, τίτλος που ισοδυναμούσε με εκείνο του προέδρου του δικηγορικού συλλόγου. Ο ίδιος ακολούθησε το δικηγορικό επάγγελμα και υπήρξε δεινός ρήτορας.
Το 1789 εξελέγη αντιπρόσωπος στη Συνέλευση των Τάξεων για λογαριασμό της Τρίτης Τάξης στο διαμέρισμα (sénéchaussée) της Ρεν. Υιοθέτησε ριζοσπαστικές απόψεις και υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Λέσχης των Ιακωβίνων ή Λέσχη της Μπρετόν, με έντονη την επιρροή του στην Συμβατική Εθνοσυνέλευση. Στις 3 Αυγούστου 1789 εξελέγη πρόεδρος της συνέλευσης για βραχύβια θητεία 2 εβδομάδων.
Προτού εγκαθιδρυθεί η συνταγματική μοναρχία στη Γαλλία το Σεπτέμβριο του 1791 ο Λε Σαπελιέ κατέθεσε προς ψήφιση στην εθνοσυνέλευση μία πρόταση που μεταξύ άλλων προέβλεπε την απαγόρευση των συνδικάτων και του δικαιώματος στην απεργία. Ο Λε Σαπελιέ και οι Ιακωβίνοι είχαν ερμηνεύσει τις απαιτήσεις των εργατών στο Παρίσι για υψηλότερες αμοιβές ως αντίθετες με τις αρχές της Επανάστασης. Τα νέα μέτρα τέθηκαν σε ισχύ στις 14 Ιουνίου 1791 και αργότερα έγινε λόγος για τον Νόμο Λε Σαπελιέ. Αποτέλεσμα του νόμου ήταν να απαγορευτούν οι εργατικές ενώσεις και τα συνδικάτα ως το 1864.
Κατά την περίοδο της Τρομοκρατίας, ο Λε Σαπελιέ θεωρήθηκε ύποπτος για διασυνδέσεις με τους βασιλόφρονες Φεγιάν. Έτσι, μετανάστευσε προσωρινά στην Βρετανία μαζί με άλλους βασιλόφρονες. Επέστρεψε το 1794 σε μία απέλπιδη προσπάθεια να αποτρέψει την δήμευση της περιουσίας του. Συνελήφθη, κλείστηκε στη φυλακή και αποκεφαλίστηκε στην γκιλοτίνα την ίδια ημέρα με τον Γκιγιόμ-Κρετιέν ντε Λαμουανόν ντε Μαλζέρμπ (Guillaume-Chrétien de Lamoignon de Malesherbes).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12531040d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Αναφορές Επεξεργασία
- Lucien Jaume, "Le citoyen sans les corps intermédiaires: discours de Le Chapelier", in Cahiers du Cevipof, Nr. 39, April 2005, pp. 30–40