Ιωάννης Ράμναλης
Ο Ιωάννης Βίλλιογλου ή καπετάν Ράμναλης (1885 - 1923) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός από τη Ραύνα (νυν Ίσωμα) Κιλκίς. Διακρίθηκε κυρίως για τη συμμετοχή του στον Μακεδονικό Αγώνα.
| Ιωάννης Ράμναλης | |
|---|---|
 Ο Οπλαρχηγός Ι. Ράμναλης | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Ιωάννης Βήλιογλου 1885 Ίσωμα Κιλκίς |
| Θάνατος | 5 Δεκεμβρίου 1923[1] Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης |
| Αιτία θανάτου | Δολοφονία |
| Κατοικία | Ίσωμα Κιλκίς, Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική, Ελληνική |
| Θρησκεία | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Οπλαρχηγός |
| Αξιοσημείωτο έργο | Απελευθέρωση του Λαγκαδά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικός Αγώνας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Ιωάννης Βίλλιογλου γεννήθηκε το 1885 στη Ραύνα (Ίσωμα)[2] Κιλκίς. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Βίλλιογλου και μητέρα του η Δόμνα (Δομνίτσα). Σε ηλικία 17 ετών οι γονείς του και ένας θείος του δολοφονήθηκαν από Βούλγαρους κομιτατζήδες.
Πολεμική Δράση Επεξεργασία
Το φθινόπωρο του 1904 ο Ράμναλης βρισκόταν στις Σέρρες. Εκεί είχε προκληθεί μεγάλη αναστάτωση στην ελληνική κοινότητα της πόλης, καθώς ένας έμπορος είχε νοικιάσει τμήμα του σπιτιού του στο βουλγαρικό κομιτάτο για να χρησιμοποιηθεί ως σχολείο. Ως απάντηση, ο νεαρός τότε, Ράμναλης μαχαίρωσε θανάσιμα τον έμπορο[3][4] και κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, βρήκε άσυλο στο ελληνικό προξενείο, ζητώντας να ενταχθεί σε κάποιο ένοπλο σώμα. Αρχικά, τοποθετήθηκε την Άνοιξη του 1905 ως οπλίτης στο σώμα του Ιωάννη Σακελλαρόπουλου (Ζήρια) που δρούσε στην Καλίνδρια Κιλκίς και είχε ως κρησφύγετο και ορμητήριο τα εδάφη του ντόπιου γαιοκτήμονα Χαρίση[4]. Λίγο καιρό αργότερα, το σώμα αυτό έγινε αντιληπτό από τις οθωμανικές αρχές και μετά από συμπλοκή διαλύθηκε με την πλειοψηφία των ανταρτών να σκοτώνονται ή να αιχμαλωτίζονται. Ελάχιστοι διέφυγαν τη σύλληψη, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Ράμναλης που μεταμφιεσμένος σε χωρικό επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη[5].
Το ίδιο έτος, με εντολή του Κέντρου Θεσσαλονίκης, συγκρότησε ολιγομελές ένοπλο σώμα που έδρασε στις περιοχές Λαγκαδά, Βερτίσκου και Λαχανά[6]. Ο Ράμναλης και οι άνδρες του, με την κάλυψη της αγροτικής ιδιότητας, πραγματοποιούσαν συχνά νυχτερινές επιδρομές κατά βουλγαρικών στόχων. Με την τακτική αυτή, κατάφεραν να εξοντώσουν αρκετούς ένοπλους καθώς και επιφανείς άοπλους υποστηρικτές του βουλγαρικού κομιτάτου[5]. Παράλληλα, το 1907 προσέβαλλαν επιτυχώς την Ζάροβα, που ήταν σημαντικό κέντρο των Βούλγαρων ενόπλων της περιοχής[7][6] ενώ τον Αύγουστο του 1908, ο Ράμναλης απέφυγε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στην ίδια τοποθεσία[8]. Συν τοις άλλοις, η δράση του Ράμναλη προκάλεσε και τη φυγή του Τούρκου λήσταρχου Χαλίλ Τσαούς από την περιοχή[9].
Το 1908 με την επανάσταση των Νεότουρκων και τη χορήγηση γενικής αμνηστίας, ο Γιάννης Ράμναλης παρέδωσε τα όπλα, αλλά μετά από μικρό διάστημα, όταν οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν διωγμούς κατά των Ελλήνων, φυγαδεύτηκε στην Αθήνα. Εκεί, τελείωσε το Σχολαρχείο και προσπάθησε να εγγραφεί στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Το 1912 διέκοψε τις σπουδές του, επέστρεψε στη Μακεδονία και ανασυγκρότησε το σώμα του λαμβάνοντας μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους πολεμώντας κατά των οθωμανικών και βουλγαρικών στρατευμάτων[10][3].
Τελευταία χρόνια Επεξεργασία
Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το ελληνικό κράτος παραχώρησε στον Ιωάννη Ράμναλη, αγροτική έκταση στα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, όπου και εγκαταστάθηκε. Έκανε οικογένεια και απέκτησε ένα γιο, το Δημήτριο και μια κόρη, τη Δόμνα. Απέκτησε μεγάλη περιουσία από την εκμετάλλευση των γαιών με αποτέλεσμα να γίνει στόχος ληστών. Την 5η Δεκεμβρίου 1923, δέχτηκε επίθεση από συμμορία ληστών του Τζατζά[11] ή του Σαλικουρτζή[1] και κατά τη διάρκεια της συμπλοκής τραυματίστηκε θανάσιμα.
Στη γενέτειρά του, το Ίσωμα Κιλκίς, ανεγέρθηκε προτομή του από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ισώματος, ενώ το όνομά του δόθηκε σε Στρατόπεδο στον Λαγκαδά (Στρατόπεδο Ράμναλη).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Μακεδονία, 4 Αυγούστου 1924, σελ 1». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Τον δικό του καπετάνιο τίμησε το Ίσωμα[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 3,0 3,1 Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 58
- ↑ 4,0 4,1 Γ.Χ. Μόδη, Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί, β΄έκδοση, Θεσσαλονίκη 2007, σελ 290
- ↑ 5,0 5,1 Γ.Χ. Μόδη, 2007, 291.
- ↑ 6,0 6,1 Παύλου Λ. Τσάμη, Μακεδονικός Αγών, ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 1975, σελ 399.
- ↑ Γ.Χ. Μόδη, 2007, 291 - 292.
- ↑ Εμπρός, 24 Αυγούστου 1908, σελ 2 Αρχειοθετήθηκε 2015-06-21 στο Wayback Machine..
- ↑ Γ.Χ. Μόδη, 2007, 292.
- ↑ Γ.Χ. Μόδη, 2007, 292 - 293.
- ↑ Γ.Χ. Μόδη, 2007, 293.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Α. Ανεστόπουλος, Ο Μακεδονικός Αγών 1903 – 1908, τόμος Α΄, Θεσσαλονίκη 1969.
- Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008.
- Γ.Χ. Μόδη, Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί, β΄έκδοση, Θεσσαλονίκη 2007.
- Ημερησία, καθημερινή εφημερίδα του Κιλκίς, Μορφές του Μακεδονικού Αγώνα, Καπετάν Ράμναλης από το Ίσωμα, Δημήτριος Νατσιός, Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013.
- 1η Σελίδα, εβδομαδιαία εφημερίδα του Κιλκίς, Τον δικό του καπετάνιο τίμησε το Ισωμα, Κωνσταντίνος Τζήκας, 1η Νοεμβρίου 2012[νεκρός σύνδεσμος]