Κανταχάρ (ταινία)
Η Κανταχάρ (قندهار) είναι ιρανική κινηματογραφική ταινία του 2001 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ, η οποία διαδραματίζεται στο Αφγανιστάν την περίοδο της κυριαρχίας των Ταλιμπάν. Ο αρχικός τίτλος της ήταν Safar-e Ghandehar (سفر قندهار), δηλαδή «Ταξίδι στην Κανταχάρ», ενώ είναι γνωστή και ως Ο ήλιος πίσω από το φεγγάρι. Η ταινία βασίζεται στην μερικώς πραγματική ιστορία μιας επιτυχημένης Αφγανοκαναδής, την οποία στην ταινία υποδύεται η επίσης Αφγανοκαναδή ηθοποιός, σκηνοθέτιδα, δημοσιογράφος και συγγραφέας Νελοφέρ Παζιρά. Στην ταινία η ηρωίδα επιστρέφει στο Αφγανιστάν επειδή έλαβε ένα γράμμα από την καλύτερη φιλενάδα της, την Ντυανά, που είχε μείνει πίσω όταν η οικογένειά της απέδρασε από τη χώρα, όπου η Ντυανά αναφέρει ότι σχεδιάζει να αυτοκτονήσει κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκλείψεως Ηλίου της χιλιετίας.
| Κανταχάρ | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Μοχσέν Μαχμαλμπάφ |
| Παραγωγή | Μοχσέν Μαχμαλμπάφ |
| Σενάριο | Μοχσέν Μαχμαλμπάφ |
| Πρωταγωνιστές | Νελοφέρ Παζιρά Σαντού Τεϊμουρί «Χασάν Ταντάι» (Νταβούντ Σαλαχουντίν) Χογιαταλά Χακιμί |
| Μουσική | Μοχαμάντ Ρεζά Νταρβισί |
| Φωτογραφία | Εμπραχίμ Γκαφορί |
| Μοντάζ | Μοχσέν Μαχμαλμπάφ |
| Διανομή | Avatar Films |
| Κυκλοφορία | 2001 |
| Διάρκεια | 85 λεπτά |
| Προέλευση | Ιράν |
| Γλώσσα | Περσικά, αγγλικά, αφγανικά,πολωνικά |
| δεδομένα () | |
Η ταινία γυρίστηκε κυρίως στο Ιράν και ειδικότερα στο στρατόπεδο Αφγανών προσφύγων Νιατάκ[1], αλλά και μυστικά στο ίδιο το Αφγανιστάν. Οι περισσότεροι ηθοποιοί στην ταινία παίζουν ουσιαστικά τους εαυτούς τους. Η Κανταχάρ έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2001[2], αλλά αρχικώς δεν τράβηξε την προσοχή. Ωστόσο, μετά τα επακολουθήσαντα τις Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, έγινε πολύ γνωστή στη Δύση, προβαλλόμενη σε πολλές χώρες και αίθουσες. Χάρισε στον σκηνοθέτη της το Βραβείο «Φεντερίκο Φελλίνι» της UNESCO το 2001 και έφθασε να γίνει μία από τις «100 σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών» σε κατάλογο του αμερικανικού περιοδικού Time το 2005.[3]
Υπόθεση Επεξεργασία
Κρυμμένη μέσα σε μία μπούργκα, η Ναφάς από τον Καναδά διασχίζει τα σύνορα μαζί με μία οικογένεια Αφγανών προσφύγων. Μετά τη λήστευσή τους από συμμορία παρανόμων, τα μέλη της οικογένειας επιστρέφουν, αλλά εκείνη αποφασίζει να συνεχίσει τον δρόμο της, συνοδευόμενη πρώτα από ένα νεαρό αγόρι που αποβλήθηκε από ένα σχολείο του Κορανίου, και μετά από έναν Αφροαμερικανό προσήλυτο στο Ισλάμ, ο οποίος έχει απογοητευθεί από την πορεία που έχει πάρει η χώρα υπό τους Ταλιμπάν.
Καθώς η ταινία προχωρεί, η Ναφάς μαθαίνει όλο και περισσότερα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες υπό τους Ταλιμπάν και, ακόμα περισσότερο, για το πώς χρόνια πολέμου έχουν καταστρέψει την αφγανική κοινωνία. Ο Αφροαμερικανός οδηγός της, κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη γενειάδα, της λέει ότι η μοναδική τεχνολογική πρόοδος που επιτρέπεται στη χώρα είναι ό,τι έχει σχέση με τα όπλα. Καθώς περιπλανώνται στην ύπαιθρο χώρα, η Ναφάς καταγράφει τις εντυπώσεις της σε ένα φορητό κασετόφωνο κρυμμένο κάτω από το πέπλο της. Βλέπει παιδιά να σκυλεύουν πτώματα για να επιβιώσουν, ανθρώπους να παλεύουν για το ποιος θα πάρει ένα τεχνητό μέλος που ίσως να χρειασθεί σε περίπτωση που διασχίσει ένα ναρκοπέδιο, και γιατρούς που εξετάζουν γυναίκες ασθενείς χωριζόμενοι από αυτές από ένα παραβάν με μια τρύπα στη μέση.
Και όταν ο Αφροαμερικανός την αφήνει επειδή φοβάται να εισέλθει στην πόλη Κανταχάρ (τη δεύτερη μεγαλύτερη του Αφγανιστάν), εκείνη ακολουθεί έναν οδηγό που έχει μόλις αποκτήσει ένα ζευγάρι τεχνητά πόδια εξαπατώντας τον Ερυθρό Σταυρό. Ντυμένοι με μπούργκες, οι δυο τους ενώνονται με το πλήθος μιας γαμήλιας δεξιώσεως, η οποία διακόπτεται από τους Ταλιμπάν επειδή σε αυτή παίζονταν μουσικά όργανα και τραγουδούσαν, δύο πράγματα απαγορευμένα στο Αφγανιστάν. Ο οδηγός της αποκαλύπτεται και τον παίρνουν μαζί τους, ενώ η Ναφάς αφήνεται από την περίπολο των Ταλιμπάν να συνεχίσει, μαζί με άλλους που συμμετείχαν στη δεξίωση. Στο τέλος, η Ναφάς βλέπει την Κανταχάρ το ηλιοβασίλεμα, αλλά είναι τώρα αιχμάλωτη του πέπλου της.
Ο Νταβούντ Σαλαχουντίν Επεξεργασία
Στην ταινία παίζει και ο Νταβούντ Σαλαχουντίν (αναφερόμενος στους τίτλους της ως «Χασάν Ταντάι»), ένας γεννημένος στις ΗΠΑ προσήλυτος στο Ισλάμ που είχε δολοφονήσει το 1980 έναν Ιρανό αντιφρονούντα και πρώην διπλωμάτη για λογαριασμό της αντικατασκοπείας της νέας τότε Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.[4] Ο σκηνοθέτης Μαχμαλμπάφ είχε δηλώσει ότι ο Σαλαχουντίν «είναι κι αυτός ένα θύμα — ένα θύμα του ιδεώδους στο οποίο πίστευε. Η ανθρώπινη φύση του τη στιγμή που άνοιγε πυρ κατά του ιδεολογικού του εχθρού, μαρτυρείτο από τον ιδεαλισμό του.»[5]
Διανομή ρόλων Επεξεργασία
- Νελοφέρ Παζιρά ... Ναφάς
- «Χασάν Ταντάι» ... Ταμπίμπ Σαχίντ
- Σαντού Τεϊμουρί ... Χακ
- Χογιαταλά Χακιμί ... Χαγιάτ
- Άικ Ογκούτ ... Ναγκαντάρ
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Mario Falsetto, Liza Béar: The Making of Alternative Cinema: Beyond the frame: dialogues with world filmmakers. Praeger, 2008. ISBN 0-275-99941-6, ISBN 978-0-275-99941-4. Pg 227
- ↑ «Festival de Cannes: Kandahar». festival-cannes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ Corliss, richard (14 Ιανουαρίου 2010). «Kandahar». Time. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2017.
- ↑ Nugent, Benjamin (19 Δεκεμβρίου 2001). «A Killer in "Kandahar?"». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-23. https://web.archive.org/web/20130823120541/http://www.time.com/time/arts/article/0,8599,189182,00.html. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2013.
- ↑ Makhmalbaf, Mohsen (12 Ιουνίου 2002). «The condemned». Λονδίνο: The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2002/jan/11/artsfeatures. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2013.