Καραβατζισμός
Ο Καραβατζισμός είναι η τεχνοτροπία που χρησιμοποιούσε στους πίνακές του ο Μικελάντζελο Μερίζι ντα Καραβάτζιο. Αυτή η τεχνοτροπία από τις αρχές μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα χρησιμοποιήθηκε από Ευρωπαίους καλλιτέχνες.
Η τεχνοτροπία του Καραβάτζιο Επεξεργασία
H τεχνοτροπία που παρουσιάζεται τους πίνακές του Καραβάτζιο έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτά είναι ο τενεμπρισμός (σκοτεινές επιφάνειες που ενώνονται με φωτεινά χρώματα)[1], το κιαροσκούρο (η αντίθεση μεταξύ φωτός και σκιών)[2]. Εξίσου χαρακτηριστικά της τεχνοτροπίας του είναι το θρησκευτικό αλλά και το δραματικό θέμα στους πίνακές του σε συνδυασμό με το νατουραλιστικό στοιχείο δηλαδή την πιστή αντιγραφή των μοντέλων που ζωγράφιζε.[3] Το θεατρικό στοιχείο στους πίνακές του προέρχεται από τη μελέτη των γεγονότων της Αγίας Γραφής από τα οποία προσπαθούσε να αποτυπώσει σαν να συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή.
Καραβατζισμός στην Ευρώπη Επεξεργασία
Ο Καραβάτζιο δεν διέθετε κάποιο εργαστήριο για να διδάξει την τέχνη του. Γι' αυτό πολλοί Ευρωπαίοι καλλιτέχνες υποχρεώθηκαν να πάνε στη Ρώμη για να μελετήσουν τα έργα του και την τεχνική του. Αυτοί που επηρεάστηκαν και εμπνεύστηκαν από την τεχνική του ονομάστηκαν Καραβατζιστές.
Σημαντικοί Καραβατζιστές ήταν:
- Στην Ιταλία η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι και ο Οράτζιο Τζεντιλέσκι, o Μπαρτολομέο Μανφρέντι, ο Τζιοβάννι Μπαττίστα Καράτσιολο, ο Μπαρτολομέο Καβαρότσι.
- Στην Ολλανδία ο Χέντρικ τερ Μπρούγκεν, ο Χέρριτ φαν Χόντχορστ και ο Ντιρκ φαν Μπαμπούρεν. Αυτοί ανήκαν στο καλλιτεχνικό κίνημα οι Καραβατζιστές της Ουτρέχτης.
- Στη Γαλλία ο Σιμόν Βουέ, ο Βαλεντίν ντε Μπουλόν, ο Νικολά Τουρνιέ και ο Ζωρζ ντε λα Τουρ.
- Στην Ισπανία ο Χοσέ ντε Ριμπέρα
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Καραβάτζιο, Ο λαουτίστας -
Καραβάτζιο, Βάκχος -
Καραβάτζιο, Αγόρι που καθαρίζει φρούτα
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Tenebrism». www.visual-arts-cork.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Chiaroscuro in Painting». www.visual-arts-cork.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Gombrich, E.H. (1998). Το Χρονικό της Τέχνης. Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. σελ. 393.
Βιβλιογραφικές πηγές Επεξεργασία
- Gombrich, Ε. Η., Το Χρονικό της Τέχνης. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1998