Καρυδιά Ροδόπης
Συντεταγμένες: 41°8′42″N 25°26′14″E / 41.14500°N 25.43722°E
Η Καρυδιά (πρώην Κουζλούκιοϊ[1]) είναι χωριό του δήμου Κομοτηνής του νομού Ροδόπης στη Θράκη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2021 ο πληθυσμός της Καρυδιάς ανέρχεται στους 338 κατοίκους[2].
| Καρυδιά | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Ανατολική Μακεδονία και Θράκη |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ροδόπης |
| Δήμος | Κομοτηνής |
| Δημοτική Ενότητα | Κομοτηνής |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Ροδόπης |
| Υψόμετρο | 70 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Κουζλούκιοϊ και Κουζλουκιά |
Γενικά και ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο οικισμός βρίσκεται 6 χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του νομού, Κομοτηνής. Κατά την ύστερη περίοδο της Τουρκοκρατίας κατοικείτο κυρίως από Βούλγαρους[3][4] και ήταν γνωστός ως Κουζλούκιοϊ ή Κουζλουκιά[5], ενώ μετά τις ανταλλαγές πληθυσμών που πραγματοποιήθηκαν κατά τις δεκαετίες του 1910 και του 1920, εγκαταστάθηκαν στον οικισμό αρκετοί Έλληνες πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία. Παράλληλα, στην Καρυδιά παρέμειναν περίπου 10 οικογένειες Βουλγάρων[3].
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Καρυδιάς, αν και θεωρούνταν καλές κατά τον Μεσοπόλεμο, διαταράχθηκαν κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής Κατοχής[6]. Την συγκεκριμένη περίοδο αρκετοί Έλληνες κάτοικοι της Καρυδιάς μετακινήθηκαν προς τη δυτική πλευρά του Στρυμόνα εξαιτίας της πολιτικής των αρχών Κατοχής, ενώ μετά την Απελευθέρωση, αποχώρησαν από το χωριό οι ντόπιοι Βούλγαροι[7]. Τα επόμενα χρόνια, ο Εμφύλιος είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την Καρυδιά αρκετοί από τους κατοίκους της, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν είτε στη γειτονική Κομοτηνή είτε στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ ως πολιτικοί πρόσφυγες[7]. Τη δεκαετία του 1960 παρουσιάστηκε νέο μεταναστευτικό κύμα με προορισμό τη Δυτική Γερμανία[8].
Πριν το 1922 η Καρυδιά ήταν καθαρά κτηνοτροφικός οικισμός, ενώ στη συνέχεια η γεωργία αναδείχτηκε σε κύρια ασχολία των κατοίκων, με έμφαση στην καλλιέργεια καπνών και δημητριακών[9]. Στο χωριό υπάρχουν τρεις εκκλησίες: η παλαιότερη, αλλά και κύρια εκκλησία, είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος και κτίστηκε το 1868 με τη συνδρομή του μητροπολίτη Μαρωνείας Άνθιμου[4], ενώ οι άλλες δύο είναι αφιερωμένες στον Άγιο Αθανάσιο και τον Άγιο Λάζαρο[10]
Διοικητικά, μετά την ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος, η Καρυδιά υπήχθη στην επαρχία Κομοτηνής, ενώ από το 1997 ανήκει στον δήμο Κομοτηνής[11].
Απογραφές πληθυσμού Επεξεργασία
| Απογραφή | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 504[12] | 325[12] | 380[12] | 271[12] | 250[12] | 220[12] | ; | 357[2] |
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Μ. Γ. Βαρβούνης, Αναστασία Ιωαννίδου, Λαογραφική και δημογραφική φυσιογνωμία των θρακικών οικισμών. Η περίπτωση της Καρυδιάς του νομού Ροδόπης, εκδόσεις αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1997.
- Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μ. Γ. Βαρβούνης, Αναστασία Ιωαννίδου, Λαογραφική και δημογραφική φυσιογνωμία των θρακικών οικισμών. Η περίπτωση της Καρυδιάς του νομού Ροδόπης, εκδόσεις αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 12.
- ↑ 2,0 2,1 Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας Αρχειοθετήθηκε 2017-11-24 στο Wayback Machine., τεύχος Δεύτερο, 20 Μαρτίου 2014, αρ. φύλλου 698, σελ. 10480.
- ↑ 3,0 3,1 Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 11-12.
- ↑ 4,0 4,1 Σιδηράς, Ιωάννης Ελ. (4 Αυγούστου 2017). «Η ιστορική ενορία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καρυδιάς». paratiritis-news.gr. Παρατηρητής της Θράκης. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2018.
- ↑ Τσούρδης, Δημήτριος (2020). «Η πληθυσμιακή εικόνα του καζά της Γκιουμουλτζίνας (Gumuljina Kazesi) μέσα από την "Περιγραφή Ιστορική και Γεωγραφική υπ'εκκλησιαστικήν έποψιν της θεοσώστου επαρχίας Μαρώνειας" (1871) : Συγκλίσεις και αποκλίσεις με τις οθωμανικές απογραφές και μελέτες της περιόδου». www.researchgate.net.
- ↑ Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 12-13.
- ↑ 7,0 7,1 Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 14.
- ↑ Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 16-17.
- ↑ Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 16, 23.
- ↑ Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 34.
- ↑ Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σελ. 311.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 Βαρβούνης, Ιωαννίδου, 1997, σελ. 62.